NEFRET +18

0.9

Esila gözlerini bir noktaya sabitlemiş düşünceleri arasında kaybolurken evin sahibi öfkeyle eve girdi.

"ARVEN!" Dedi o mükemmel sesiyle kükreyerek.

Merdivenleri hızla adımlayıp üst kata, kardeşinin odasına çıktığında kız kardeşini o halde görmek onu çıldırtmıştı. Kızarmış şiş gözlerle abisine korkuyla baktı.

"Efendim?" Sesindeki umutsuzluk abisini daha da çileden çıkarttı.

"Sarp piçi hakkında duyduklarım doğru mu?" İsmini tükürürcesine söyledi.

"Abi."

"DOĞRU MU DEDİM!"

Arkadan gelen güzel kadın sesiyle bakışlarını arkasına çevirdi.

"Doğru." Esila kapıda dik duruşuyla Yazgı'ya bakıyordu. Bu dik duruşu Yazgı'nın hep hoşuna gitmişti.

"ARVEN SEN BUNU BANA NASIL SÖYLEMEZSİN!?" Arven ağlamaya başladığında onun Esila kadar güçlü bir kadın olmadığını hatırladı. Kardeşine acıyarak baktı ardından telefonu öfkeyle çıkarıp Sarp'ı aradı.

"Hangi cehennemdeysen çıkıp eve geliyorsun!" Karşıdakinin cevap vermesine izin vermeden telefonu öfkeyle duvara fırlatıp parçaladı.

Yerinde duramıyor, öfkeden saçlarını çekiştiriyordu. Esila Arven'e özür bakışları atarken odada kimse ses çıkarmaya cüret edemiyordu. Yazgı Arven'i görmek istemediği için bakışlarını Esila'ya çevirdi.

Yazgı'ya her zaman nefret ve kibirle bakardı. Karadağ'ı tanıyan herkes ona korkuyla bakmalıydı. Hep merak etmişti, nefreti genel miydi yoksa Yazgı'ya mı özeldi?

İkisi de bakışlarını uzun süre çekmedi. Esila o gece sarhoştu ve Yazgı'nın, o acınası halinden yararlandığını düşünüyordu fakat kendi becerilerini hatırlamıyordu.

Yazgı Esila'ya sarhoş ve bilinçli düşünemiyor diye dokunmak istememişti.

Esila onun sınırlarını hep zorluyordu ve o gece fazlasıyla sınırı geçmişti.

Yazgı Esila'nın güzel yüzüne aşıktı çünkü çok sevdiği iki kadına fazlasıyla benziyordu.

Annesi ve Esin.

Dakikalar sonra bu cehennemdeki fırtınadan önceki sessizliği bozan kapı sesi duyuldu. Arven heyecandan nefes almayı unutmuştu ve abisini durduramayacağını iyi biliyordu. Sarp'a her şeyden çok aşıktı.

Yazgı merdivenlere hızlı ve sert adımlarla adımlarken Esila onu arkasından takip etti.

Salona indiğinde Sarp'ı karşısında dağılmış halde görünce Yazgı öfkeyle yüzüne yumruğu geçirdi. Sarp afallayıp büyük bedenini ayakta tutamayarak yere yığıldı. İçmişti.

"SEN ARVEN'İ SAHİPSİZ Mİ SANDIN LAN! BENİM KARDEŞİMİ ÜZMEYE NASIL CÜRET EDERSİN PİÇ!"

Karadağ üzerine çıkıp ardı ardına yumruklarını adamın şekilli yüzüne geçiriyordu. Sarp onu durdurmaya yeltenmedi bile.

"SEN HANGİ HAKLA BENİM KIZ KARDEŞİMİ BAŞKA BİR KADINLA ALDATIRSIN!"

Arven bitkin vücudunu olaydan uzakta tutarken içi açıyordu. Abisinin sevdiği adama vurduğu her yumruk sanki ona vuruluyor etkisi yaratıyordu.