Stolen Shot

Letter of thoughts

Hi!

Indi ko alam kung pano magstart makipagusap. Well, kailangan ba may intro? Kamusta naman dyan? Dito? As usual, magulo. Ay, let's make that magulong magulo in negative & positive ways.

Positive dahil sa mga kaibigan ko. Negative kasi... Sa utak ko. Magulo pa siya kasi unti unti nang kinakain ng brain cells yung mismong utak ko and I'm sure na pagnaubos na yun, isusunod na niya yung ibang parts ng nervous system ko.

Anyway, mukhang useless nanaman yung mga sinasabi ko. Siguro yan na yung intro ko sa mismong dialogue este-- monologue pala kasi hindi ka nakakasagot. Dyan... I really wish nakausap kita before you... Went somewhere there...

I wish I knew you deeper than just knowing your name and what others say about you.

"Teka lang! Ang sama mo talaga!"

Siguro nga naririndi ka na nga sakin. Gusto ko lang kahit papano, makausap mo rin ako. Sige! Tinatawag na ako ng asungot na nasa likod ko. Kahit kailan talaga! Sige see you next time... If ever you still want to talk to me. Or rather, 'I' talk to 'you'.

Shing

I felt sad and happy the moment I took my firt step out of 'his' zone. Kunwari pa yung kasama ko na wala siyang pakialam. For I know, mas malungkot pa siya sakin, trying to imagine if things went wrong at isa ako sa mga nandun. Well, I gotta go! May importante pa akong kailangan puntahan. Turning point in life? Maybe.

Or... Absolutely.

I promise, after this event

I'll visit his grave again.

The end does not justify the means