KURBAN✔

40 Bölüm

YAZAR'DAN DEVAM EDİYOR;

Pamir,üzerin de ki siyah gömleğinin kollarını dikkatlice katladığın da bakışları aynaya kaydı. Üzerin de siyah gömlek siyah pantolon ve kenar da bekleyen gece mavisi ceketi ile gayet şık görünüyordu.

Alnına düşen saçlarını elleri ile geriye iteklediğin de tam olmuştu. Koyu mavi gözleri kendinden emin bakıyordu. Kaç zaman sonra kendisine gelmiş gibi idi.

Emir,
"Emin misin? Kardeşim baban da ora da olacak."Dediğin de endişeli bakışları ayna da kendisine bakan adama kaydı.

Pamir , yüzüne yayılan alaylı gülüşünü bozmamıştı. "Dedemin istediğini yapacağım. Ve Furkan Beyin düşünceleri umrum da değil." Dedi. Annesini sormayan adam ile ilgilenmeyecekti. Onun da dediği gibi dedesinin parasını yiyecekti.

"Peki. Sen nasıl istiyorsan kardeşim. "

Pamir, kenarı da olan ceketini eline aldığın da "Hadi gidelim." Deyip odadan çıktılar.

Pamir, dedesinin son arzusunu yerine getirecekti. Ondan başka kimsesi yoktu. Anne ve babası bencil insanlardı ama dedesi her zaman Pamir'i düşünmüştü. Hatta kendisinin geleceğini bile düşünmüştü. Eğer üniversite okuduktan sonra bir işi olsaydı böyle bir madde olmayacaktı! Ama işi olmadığı için bu madde geçerli idi. Dedesi her zaman okul da çalışmasını istediğini söylemiştir. Resmiyete dökeceğini düşünmemişti.
Nedense bu duruma üzülmemiş tam tersi mutlu olmuştu. Çünkü babasının karşısına çıkıp okul da çalışmak istiyorum dediğin de kesin red edilirdi. Bunu çok iyi biliyordu. Şimdi ise mejbur sesini çıkartmayacaktı.

Emir karşısına geçip Pamir'in kolundan tuttuğun da , "O-" diye cümlesine başladığın da Pamir , onu durdurdu.

Pamir, kaç gün sonra kendisine gelebilmişti ve bunu kimsenin bozmasını istemiyordu. Bugün herkesin karşısın da güçlü, kendinden emin durmalı ve içinde ki yangını kimselere belli etmemeli idi.
"Şuan konumuz bu değil! Emir kapatalım." Dediğin de arkasına bakmadan dışarıya çıktı. Arabasının yanına geldiğin de hızlıca anahtarı eline alıp kilidi açtı. Kendisini arabasına attığın da Emir'i beklemeye başladı.

●●●●

Emir ile okula geldiklerin de arabadan indi. Avukat İhsan Beyin içeri de olduğunu bildiği için yüzüne yayılan kendinden emin gülümsemesi ile toplantı odasına yöneldi. Emir onu dışarı da bekleyecekti. Toplantıya işi olmayan kimse giremezdi. Bu yüzden okul tatil ilan edilir ve sorunlar konuşulup hal edilirdi.
Kapıyı tıklatıp içeriye girdi. Uzun masayı görmüştü. Sağ tarafta öğretmen ve görevliler oturuyordu. Sol tarafta ise yöneticiler , amir ve müdürler vardı. Okul büyük ve çok fakülte olduğu için bir haftalık süre de anca öğretmeler ile görüşebiliyorlardı. Her bölümün ayrı günler de sorunları ile ilgileniliyordu.

İçeriye girdiği dakika da kendisine dönen şaşkın bakışlar içerisin de ayağa kalkan babasına baktı.
"Pamir, bura da ne işin var?" Yüzünde ki mimikler, memnun olmadığını belli ediyordu.

Avukat İhsan Bey ayağa kalkıp,
"Kendisini ben çağırdım. Furkan Bey lütfen oturun." Dediğin de bakışları bu defa Pamir'e kaydı. "Siz de oturun Pamir Bey." Dedi

Furkan Bey,
"Neler oluyor İhsan Bey?"

Pamir sandalyeye oturduğun da kimseyi önemsemedi.