KaiSoo: Let Me In [Completed]

xliv. unbearable pain

"Haha." I faked a laugh, "C-Congrats bro!" Tinapik ko ang braso ni Jongin. Ngayon, BRO nalang? Tingini. "Una na ako, Tamara. Ang sakit kasi ng tyan ko, e. Alam mo na. Congrats!" Sinulyapan ko si Jongin. Gusto kong pigilan nya ako e, but he never did. Umuwi ako't kinuha ang gamit ko sa unit nya. My spare key na kasi ako. Pinuntahan ko sila Luhan. I know, delikado but I need them right now. I need my best friends.

"Gagu yun ah!?" bulyaw ni Luhan.

"Luhan, huminahon ka. Magkakawrinkles ka nyan, sige ka." Pinaupo ni Baekhyun si Luhan sa couch kung saan ako umiiyak. Nakasampa ako dun. Hindi pa nga ako nagpapalit ng damit, e. "Pitingini! Saan va yung kkamjong na yun at nang mabaril ng bulge at baba ni Sehun -- aray ko naman!?"
Binatukan ni Luhan si B, "Dinadamay mo pa dito si Hunnie. Aish! Umupo ka nga! Naiirita ako sayo!" sigaw nito kay B. Ang ingay nilang dalwa pero ako, ito iyak lang nang iyak. Gulong-gulo ang isip ko. Hindi ko lubos akalain na sa isang araw, he will changed his mind in just a snap. Bakit ba? Bakit ginagawa ni Jongin sa akin 'to? My mind couldn't process it all; parang hindi na ito gumagana. "Kinausap mo ba sya? Let him explain! Ganito ang nangyayari sa koreanobla, Kyungsoo. Ganitong-ganito! Misunderstanding, chuva eklavom! In the end, you know what's left? Re -- grets!"

Sino ang anghel at devil sa dalawa?

"Magsisinungaling lang sya! What makes you think na hindi? He already did it na nga 'di ba? Kasama nya si Tamara nun pero ang sabi nya, SYA lang. Argh! Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari ngayon edi sana, pinasabog ko na ang eroplano ni Tamara bago pa lumapag dito." inis na inis na sabi ni Baekhyun, "Ang gagu ni Jongin! Hindi ka man lang nya napanindigan! Kasalanan ko 'to e, bakit ko pa kasi kayo tinulungan?"

Hinawakan ko ang kamay ni B.

Kung hindi nya ako tinulungan, hindi sana nangyari yung nangyari sa Santorini. All I could ever think of about that astonishing place are the good memories Jongin and I, shared; the rest, I buried in the back of my head. Luhan gently caressed my back while Baekhyun rested his head on my shoulder. How lucky I am to have them as my friend. Atleast I'm not alone. A loud knock on our door startled us. Nagsisisigaw si Jongin.

"Kyungsoo, let's talk."

Tumayo si B, "Ako ng bahala." Sumiksik lang ako sa dulo ng couch. Sinundan ni Luhan si B dahil paniguradong raratratin nito si Jongin. "Go away, Jongin! Wala kaming yelo!" impit nito, "Gagu ka ah?! Alam mo yun? Kapal ng libag mo! Wala si Kyungsoo, kung sya ang hinahanap mo! Umakyat sya sa Mt. Everest dahil -- sayo with exclamation point!" Napafacepalm ako sa pinagsasasabi ni B. Juice colored.

"B, huminahon ka nga." sita ni Luhan dito, "Sige na, Jongin. Umuwi ka na muna ples lang. 'Wag muna ngayon. Kung hindi ka aalis ngayon, tatawag na ako ng pulis." sambit nito. Kilala ko si Luhan, kapag sinabi nya gagawin nya talaga pero kilala ko rin si Jongin, hindi sya aalis hangga't hindi nya ako nakakausap. What to do?

"Just let me talk to him, Luhan. 'Wag nyo syang itago sa akin! Kyungsoo!" sigaw ni Jongin, "Please, magusap naman tayo oh. Alam kong nandyan ka sa loob. Alam kong hindi mo ako matitiis, Kyungsoo. Please, kausapin mo na ako dahil hindi ako aalis hangga't 'di ka lumalabas. I'll wait here."

Tumayo ako at lumapit sa pinto.

"Okay na, bruh. Kakausapin ko lang sya." Nangunot ang noo nila Luhan pero wala ring nagawa sa desisyon ko. I shutted the door behind me. "So, anong gusto mong sabihin, Jongin? I'll give you five minutes. Just five minutes and then leave." sabi ko ng hindi makatingin sa kanya. Hinawakan nya ang magkabilang kamay ko. Pinigilan ko ang luha ko sa pagbagsak. I won't cry.

"Hindi ko alam kung paano ipapaliwanag sayo, Kyungsoo. Naiipit ako. I don't know which side to take." Ipinatong nya ang noo nya sa noo ko. I looked down, avoiding his gaze. He took a deep breath. "Tamara is dying. She needs me. They need me."