KaiSoo: Let Me In [Completed]

special chaper |kaisooday|

#HappyKaiSooDay

Kyungsoo

Hinubad ko ang salamin ko. Kagagaling ko lang sa Kyucolatte. May branch kami dun sa California at meron din sa hometown. Dahil masyadong malayo. Sila Eomma na ang nagmamanage sa ibang bansa. Agad na hinanap ko sila Jongin. Ang tahimik ng buong bahay. Anniversary namin ngayon, January 13, kaya marami akong lulutuin.

Kasama na ang paborito ni Jongin.

Ano ba nga ba? Chicken. :X

"Jongin? Taeoh?" tawag ko.  Pero walang sumasagot. Umakyat ako sa taas at dun ay naabutan ko si Jongin sa may mini-office nya kaya napangiti ako. Lumapit ako sa kanya. "Bebe labs, kamusta ang work? I thought malalate ka ng uwi? Ay, umuwi talaga ako ng maaga kasi alam mo na. Magluluto ako ng marami dahil espesyal kasi ang araw na 'to para sa sa atin." sabi ko but he only smiled na para bang wala syang naririnig. Hindi naman nya siguro nakakalimutan ang anniversary naming dalawa 'di ba? Lalo pa't 1st celebration?

"Ganun ba?" tugon nya.

"Busy ka ba?" tanong ko. Mamaya, busy-busyhan na naman sya pero nanunuod lang pala sya ng porno. Nadali na nya ako dati kaya hindi na nya ako maloloko now. Sinilip ko yung monitor pero mali ako ng akala. Puro pie-chart yung nakita ko sa monitor nya kaya napabuntong-hininga ako. Totoo na 'to. Nagtratrabaho talaga sya. "Sa baba na muna ako. Tapusin mo muna yan." Aalis na sana ako pero agad namang hinawakan nya ang braso ko. :D

"Sa kuwarto ka tumuloy." He said.

"Heheh. Beket nemen?"

Tinignan nya ako, "Magbihis ka."

Onga pala. I gave him one last look, trying to get a single hint kung nakalimutan nya nga ba ang anniversary namin. Dahil kung oo, hahampasin ko sya ng baseball bat sa mukha. Sisipain ko ang basketball sa fez nya. Haha. Gawin ba namang soccer ball ang basketball. Dumiretso na ako sa loob ng kuwarto ko. After kong magbihis, muli kong sinilip si Jongin pero wala na sya sa mini office. Dideretso na sana ako sa loob ng kusina pero may narinig akong tugtog na nanggagaling sa entertainment room.

Kasalukuyang nagpliplay dun ang wedding pre-nup namin. Para syang music video na may background na Thinking Out Loud ni Ed Sheeran pero instrumental nga lang sya. Hawak ni Taeoh ang remote. Binuhat ko naman sya. Ang laki na nya. Ang bilis ng panahon. Habang tumatagal naging mas kamukha nya si Jongin. Matakaw pa rin.

"Taeoh, where are they?"

Tinuro ni Taeoh yung pinto. We ended up in the backyard. Out of nowhere, biglang sumulpot si Jongin at may hawak na red roses. Suddenly, a music started playing. It's a sweet song sang by Christina Perri entitled A Thousand Years. Binaba ko si Taeoh at lumapit kay Jongin. Juice ko. I cannot control my tears, this is enough.

"For you." sabi nya.

"Thank you, bebe labs. Huehue. Thank you Posh Nails for my nails. Dra. Vicky Bello for my skin. Ricky Reyes for my hair and make up. Forever21 for my clothes." Kinurot ako ni Jongin sa pisngi. Kasi naman, masyado akong natuwa. Jongin guided my hands onto his shoulder and he put his onto my waist. "Happy 1st Anniversary, bebe labs."

He smiled, "We may not have much but we have each other. I love you, Kyungsoo. I'll never get tired to show you that from this day and onwards." After reciting those words, he kissed my forehead. "Ikaw lang, sapat na. Always remember that, um." He chuckled sa kakesohan nya. Isinandal ko ang ulo ko sa dibdib nya. Nakita ko sila Luhan sa may gilid at kumakaway at may ngiting mapang-asar. Si Taeoh naman ay panay ng palakpak ng kamay. Masaya ako.

"ANG KESO NYO!" Everybody shouted.

"BIGYAN NG JACKET!" sigaw ni Taehyung.

Sobrang saya ko, kasi kasama ko SYA.

Jongin is my first and last. We fuss and fight most of the times but then, forgive each other before the day ends. Just one hug, just one kiss and it's okay. Hindi na siguro maiiwasan yun. Nasa package na. Selos? Nandyan pa rin sya. As what some says, hindi nasusukat ang pagmamahal sa salitang 'I LOVE YOU' instead sa away at pagsubok na nalagpasan nyong dalawa.

Ito kasi ang nagpapatibay sa inyo.

Isa lang ang hindi nagbago;

NEGRO pa rin si Jongin.

Saved: 11PM 11/13/***

"Kyungsoo, tapos na ba yan?"

Napangiti ako, "Yes. Se, ene ne?" Jongin crawled with this fierce look na parang gusto nyang sirain ang damit ko. Jusko. "Maglalaro ba tayo ng bahay-bahayan?" Napakagat ako sa labi ko. This is it, bae. Rakrakan na. WARNING: MAGNITUDE 69.

"Yes, you want it rough?"

Malanding tumango ako. Tumayo si Jongin at lumabas ng kuwarto. Pagbalik nya may dala na syang martilyo. Muntik na akong himatayin. PITINGINI NAMAN E. Huwag nyang sabihin na ipupokpok nya sa akin yun? Una, baseball bat tapos, martilyo?

"Jongin, ano yan!?" Fuchsia.

Napakamot sya sa ulo. Gagu.

"Babalik ako. Dito ka lang ah? Aayusin ko muna yung door knob natin. Mahirap na. Muntik ko ng makalimutan, e." sabi nya't naparolyo ako ng mata. Wrong timing na naman. Leche. Itutulog ko nalang!? Kaso hindi naman ako makatulog. Beyen. "Bebe labs. Wala ng makakapasok nyan. Pwede na tayo maglabing-labing. Are you ready?" Hinalik-halikan nya ako sa leeg ko.

I flashed my devilish/creepy smile.

"Let's play pretend."

"Gusto ko yan. Paano?"

"Kunwari buntis ako. Huehue."

Napafacepalm si Jongin. "Srsly?"

"JONGIN, MANGANGANAK NA AKO! AW!" Sinabunut-sabunutan ko ang buhok nya habang kunwari ay nasasaktan. "DALHIN MO AKO SA OSPITAL! L-LALABAS NA SYA! AYOKO NA! HUEHUE! HINDI NA AKO UULIT NEXY YEAR! WAG KA NG MAGPAPAPUTOK! AROUCHQ! Wait," Napatigil ako, "Jongin, may lalabas na talaga. Natatae ako, bae."

"Bae, matulog na lang tayo."

"Ha? Wait lang. Jejebs lang ako."

"Matutulog na ako. Bahala ka." .

Paano na ako? Paano na ang malamig na gabi ko? Nagsisimula pa nga lang kami, e, tapos na agad? Bakit!? Sabihin nyo sa akin!? Bakit!? Bitin na gabi na naman ang peg ko. Sinilip ko si Jongin, tulog na.

Status: Feeling disappointed.