KaiSoo: Let Me In [Completed]

xlvii. traitorous

Kyungsoo

"Salamat, Jinsu." sabi ko nang makababa kami ng sasakyan. I told him everything at inaya nya akong mamasyal para raw kahit papaano ay makalimot. Hindi ko ineexpect na may connection kami. Itong may-ari ng pusong nasa akin ay someone special sa kanya. So indeed, we live in a small world.

Yes, I was sick during those years. Mabuti nalang at tinaggap ng katawan ko ang puso ng taong yun. Inalok ako ni Jinsu ng isang kontrata starting by singing some OST. Ito sana yung gusto nyang sabihin kaya nya ako pinapapunta sa YD Ent nun. I dunno if I should take it or not. Should I?

"Okay ka na?" Jinsu asked.

"Yes, okay na ako." I said, stuttering. My gaze shifted at Taehyung who opened the gate for us. Nagpahatid ako sa apartment nila dahil sobrang namimiss ko na silang tatlo. "Pasok na muna tayo, Jinsu-" Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko nang may humintong tinted black van sa amin. Four men came out wearing a black mask to cover their faces. Bigla akong kinabahan para sa amin. May baril sila?! Tinakpan ako ni Jinsu. Does my time stops ticking now? Ito na ba? "What do you need?!"

"Do Kyungsoo."

Naging mabilis ang pangyayari. Sinuntok ng isang lalaki si Jinsu sa tyan. Hinila ako nung isang lalaki. Si Taehyung naman ay tila napako sa kinatatayuan nya. "LET ME GO! HINDI AKO SI KYUNGSOO! HINDI NYO BA AKO KILALA? AKO ANG PRESIDENTE! PRESIDENTE NG FANSCLUB NI LEE MIN HO! ARAY, MASAKIT AH! TINGINI MO KA!"

"Manahimik ka!" sigaw ng isa sa akin.

"Pucha! Tumawag kayo ng dentist! Baho ng hininga nito! Urur!" sigaw ko sa kanya. Nagpapanic na ako, hindi lang kasi halata. Sapilitan nila akong hinila papasok sa loob ng van. Tinignan ko si Jinsu, nakasalampak na sya sa cemento at si Taehyung na hindi makagalaw dahil sa nakatutok na baril sa kanya. Eottoke? "Stop, sasama na ako."

Hinawakan ako sa braso nung isa na agad ko namang hinawi. "No, Don't touch me! Only Jongin touches my skin." ..who touches yours? Tinaasan ko sya ng kilay.

Pumasok ako obediently, "Kyungsoo, yung sapatos mo!" sigaw ni Taehyung bago maisara ang van. Ang epic fail talaga ng alien na yun. Sapatos ko pa ang inalala. Hindi ko napansin na nahubad na pala ang isang sapatos ko kakahila nila sa akin. Ang sikip namin sa loob. Pinaggigitnaan kasi ako ng dalawang baboy. Ang bantot!

"Kuya, 'wag ka namang umutot!" sabi ko sabay takip ng ilong. Napatingin ako sa rearview mirror at nanlaki ang mata ko nang makilala ang nakaupo sa unahan.SYA? Magsasalita pa sana ako pero may panyong pinaamoy sila sa akin and the next seconds, bigla akong inantok and everything went black. Bakit sya pa? D:

Nang idilat ko ang mata ko. Nakaupo na ako sa harap ng nakatalikod na shivel chair. Office style ang kuwarto na yun. Nakatayo ang isang matangkad na lalaki na may deadly weapon -- ang baba nya habang si Lay naman ay sa kabilang gilid nito na parang bodyguard. Sabi ko na nga ba't masama ang kutob ko sa kanya. Ito pala't kasabwat sya. Lay leaned forward para bumulong sa taong nakaupo sa shivel chair. Napasinghap ako nang humarap ito.

The Chairman. Jongin's Dad.

"Glad you're already awake, Mr. Do." He massaged his forehead pababa sa sentido nya. "Masyadong sumasakit na ang ulo ko kaya didirestyusin na kita." Tumayo sya at naglakad papalapit dun sa chess board. He grabbed the king piece at pinatumba ang pawn. "You're just a pawn who always gets into my way. Leave my son. If not, he'll go down with you." Inilabas nya sa bulsa nya ang cellphone ni Jongin. Nakasupot yun, parang sa nakikita ko sa CSI kapag may nakita silang evidence. "I have a better plan for him and you're ruining it, Mr. Do."

"I'm maybe just a pawn in your game, Mr. Kim but don't always underestimate the power of it 'cause sometimes a pawn," I paused and looked at him, setting aside the fear stirring within me. "...can be a queen." ...and I'm a queen. Iladlad ang kapa, let it go na. I saw his jaw clenching and unclenching, I hit a nerve. "Hindi ko na kailangang gawin yun dahil wala na kami. I'm single now, free and ready to mingle." Umasim ang mukha ni Mr. Kim. Leche. Ang gagu ko kasi. Tingini.

"Hindi ako kuntento dun. I want you out," Lumapit sya sa drawer at may kinuha dun na checkbook, "...out of our lives. Sabihin mo sa akin, magkano ba? Isulat mo kung magkano ka." Gusto kong pataobin yung desk. Nainsulto ako. I'm priceless. Kahit ibenta nya pa ang kaluluwa nya, he can't never afford a DYOsa like me.

"69x76/72-10+abc (sin)/72991.882 to the 69th power = syntax error." Nangunot ang noo nya, "Secret, hindi ko sasabihin sayo." Natahimik ako nang dumilim ang mukha nya. Baka sa kangkungan ako abutin nito. Tinignan ko si Lay pero nag-iwas lang sya ng tingin. Why do I have this feeling na labag sa loob nya ang ginagawa nya?

Nagsulat si Mr. Kim sa checkbook kahit na alam nyang hindi ko naman tatanggapin. "Tanggapin mo 'to and leave this country. Go back to California. Hindi ako ang taong dapat na binabangga. I have connections, connections that you don't have." Natawa ako. Naalala ko kasi si Sarah Geronimo.

"And if I don't?" I challenged.

Ipinaikot nya yung laptop, "Makikita mo nalang 'to sa internet." Napanganga ako. Ito yung mga narecord ng teddy bear na yun. Tingini. Anong gagawin ko? Ayoko namang masira si Jongin dahil sa akin. Bakit ko pinahihirapan pa ang sarili ko? Wala na rin naman sa akin si Jongin. Sigurado akong, magpapakasal na sila. Bakit hindi? Knowing Mr. Kim, kahit na ayaw ni Jongin.. mapapasunod nya ito. Hobby nya ang manipulahin ang tao.

I'll be left with nothing but heartache.

"Wag kayong magalala, Mr. Kim, hindi nyo na ako makikita. Kung magkasalubong man tayo sa impyerno, magtataklob ako ng trash bag." Yun lang ang sinabi ko bago tumayo. Para akong dumi na gusto nyang linisin. Jongin and I, kept what we have at the beginning. A BIG secret. Ito na siguro ang sinasabi ni Krystal nun. Hindi sya ang sumira kay Jongin kundi ako. Sinabi nya lang ang alam nya. Jongin's Dad really despise me a lot. Gandang ganda eh.

"I like your humor pero mabuti na kung ganun. Ayoko ng masyadong marumi. Dapat linisin ang mga basura. I'm not an easy person to deal with, Kyungsoo. I'm capable of hurting my own son, umayon lang ang lahat sa plano ko." Mr. Kim said. He sat back at the shivel chair. Napansin kong gumawi ang tingin nya sa pintuan. Napalingon ako dahil dun at nakita kong pumasok SYA. "I can even turn his friend into one of my ally." A silly smile appeared on his face saka pumalakpak, "Good job;

.

.

.
Park Chanyeol."

SYA.

Chanyeol. Hindi ako makapaniwala na isa sya sa kasabwat dito. Bakit sya pa? Bakit? Muli kong tinignan si Mr. Kim, "Hindi isang negosyo si Jongin para gawan mo ng plano at hindi lahat ng plano, nasusunod." Yun lang ang binitawan kong salita bago sya tinalikuran. Bago ako makalabas ng pinto, huminto ako sa gilid ni Chanyeol. "Hindi naman ako ang binigo mo, Chanyeol. Si Baekhyun." I did not wait for his respond.

I left. Pagod na ako.

Trust? What a BIG word.