Beauty in Simplicity

Chapter 7

Shanie's POV

Days came by so fast and I succeeded to know Kurt more better. I was surprised when he told me that his father is a CEO of their company, the Lacson's Corp.  while his mom is a housewife. In short, he's rich! Sabi niya, siya daw ang magmamana ng kompanya nila paglaki and that explains why he's smart. Pinakilala din sa akin ni Kurt ang mga kaibigan niya na sina Jonathan at Bruce. Natawa ako nung pinakilala ko si Kurt kay ate. Binalaan ni ate si Kurt na mag-ingat daw sa pagbabato ng bola. Natatandaan pa pala ni ate yung aksidenteng nangyari sa akin noon.

Speaking of ate, I am still forcing her to tell me of what she meant the last time but everytime I ask her about it, she just keeps on shrugging her shoulders then changes the topic.

"Checkmate!" Ate announced happily infront of me. Nagpapractice kami ngayon sa paglalaro ng chess para sa intrams next week. Nawalan ako ng focus dahil sa kalaliman ng pag-iisip ko.

I sighed then faced her. "Congrats ate!" Then gave out a proud smile.

"Finally! I won again!" She said as she giggled. "Since nanalo nanaman ako, ilibre kaya kita ngayon?" My face brighten up as I heard what she said.

"Tara!" I agreed. Nagpaalam kami sa coach namin na pupunta kami sa canteen pero sabi niya na tapos na raw ang practice namin ngayong araw kaya pwede na naming gawin ang gusto namin. We both smiled as we ran going to the cafeteria. Kahit na tapos na ang practice namin ay hindi pa naman dismissal ng school kaya hindi pa kami makakalabas ng gate.

Ate bought fries and burgers for each of us. Umupo kami sa bench na malapit sa gym at doon kami kumain.

I looked at ate as I want to ask her the same question I've always tried to ask her but then before i could even speak, she talked.

"Wag mo nakong tanungin diyan at kumain ka nalang." Sabi niya sabay tingin sakin na kinakain na ang burger.

"Pero ate-"

"Naku Shanie! Malalaman mo rin ang sagot okay? Maghintay ka lang! Hindi ko alam na mahina ka pala pagdating sa ganito." She said coldly.

"Ouch! You wounded me ate. Why so harsh?" Sambit ko na parang maarte at nagpout.

"Dahil ilang beses ko na yang naririnig ang mga tanong mo! Sino ba ang hindi maiirita?" Inalis niya ang tingin sakin at napatingin nalang sa kanyang burger. Halatang nagtatampo ito sakin. Now i feel guilty.

"Ate... sorry na..." sabi ko sabay hawak ng kamay niya. Akala ko aalisin niya ang kamay niya mula sa akin pero hindi. Okay... nagpapalambing kaba, ate? Isip ko sabay nag smirk.

Alam ko kung galit talaga si ate sakin. Lalayo ito at hindi magpapahawak sa akin pero kung ganito siya umasta, nag-aacting lang ito para lambingin ko siya. Sige ate, aacting narin ako. I chuckled at my own thought.

"Sorry na ate... hindi na ako magtatanong sayo ng tungkol sa sinabi mo." Sabi ko tapos tinaas ang kanang kamay."Promise." Tumingin ito sakin. I playfully smiled at her.

"Fine! Apology accepted. Sabi mo ha hindi kana magtatanong." Tumayo siya at tumayo narin ako.

I grinned. "Sa ngayon." Then I laughed.

"Seryoso kaba, Shanie?" Tumaas ang isa niyang kilay.

"Joke! Okay hindi ko na talaga uulitin yon." I said, still laughing.

"Ha-ha-ha nakakatawa." Ang bakas ng pagiging seryoso sa boses niya ang nagpatigil sa tawa ko.

"Sorry." I murmured. Tiningnan niya ako ng mainam tsaka bumuntonghininga.

"Hay... magpasalamat ka dahil mabait ako!" Sabi nito sabay ngumiti sa akin.

"Yes, I thank God for giving me a good friend." I smiled. Bahagya siyang napatawa at napatingin sa gym.