Beauty in Simplicity

Chapter 8

Shanie's POV

Sa gabing iyon, hindi ako makatulog dala ng walang tigil na kakaisip sa mga sinabi ni Kurt sa akin.  I wanted to ask him through chat but I think I might just annoy him just like Ate so I didn't bother anymore.

"Shanie, gising na." Rinig kong sabi ni kuya habang ginigising ako mula sa pagkatulog. Gusto ko sanang sabihin na ayaw ko pang gumising kaya lang may practice pa pala kami ngayon.

Bumangon ako at nakita si kuya na nakatayo sa gilid ng aking kama.

"Anong oras na, kuya?"

"Alas sais na ng umaga." He leaned closer to me and it looks like he's analysing my face. "Bunso, I can tell that you haven't slept well last night." Sabi niya sabay tayo ng matuwid uli.

I shook my head then stood up from the bed. "Asan nga pala si mama?" Pagtatanong ko sa kanya. Si mama kasi palagi ang gumigising saakin pag nalate ako ng gising. Si kuya naman ang gumigising sakin kung wala si mama sa bahay.

"Namalengke. Wala na kasing pang-ulam para mamaya." Sabi nito sabay labas sa pintuan ng aking kwarto.

Naligo na ako at nag-ayos ng aking sarili. I feel like I don't want to do something today, laziness is creeping in my veins. Siguro dala ito ng pagkakulang ng aking tulog.

Pagkalabas ko ng kwarto ay nakita ko sa kusina si Kuya na hinahanda na ang pagkain sa mesa. Umupo ako sa upuan ko at kumuha ng pagkain.

"Tulog paba si Leo?"

"Anong oras ka uuwi mamaya?" He asked, ignoring my question.

"Pagkatapos siguro ng practice uuwi na ako."

"Sa eksaktong dismissal ba ng school mo matatapos ang practice niyo?" Tanong nito at umupo sa upuang nakapwesto sa harap ko.

"Sabi naman nila sa groupchat na 4 pm raw matatapos ang practice naming naglalaro ng chess." Sagot ko at nagpatuloy na sa pagkain.

"Whole day ba ang practice niyo?"

"Hindi naman pero may meeting kaming mga grade 10 ngayong umaga."
Tumango ito, sumasang ayon sa sinabi ko. Pagkatapos kong kumain ay umalis nako papuntang school.

Dumiretso na ako sa classroom pagdating ko sa school. I looked around to find Ate but instead, my eyes caught Kurt's eyes staring at me. There is something in his stare that made my body shiver. He gave me a smile that weirdly melts my heart then patted the chair beside him, which is my chair. He's telling me that I should sit down. I shyly nodded then started walking towards my chair.

"Good morning!" Aniya nang nakalapit na ako sa aking upuan. His greeting already makes me smile.

"Good morning..." sabi ko sa sa kanya at umupo na sa aking upuan. I can smell his manly scent. He always smell so good... omyghad Shanie! Kung ano ano na ang iniisip mo! I can feel my cheeks heated with embarassment.

"Shanie!!!" Napatingin ako sa kay ate na tumatawag at naglalakad papunta saakin. "Ready kanabang matalo uli mamaya?" Sabi niya sabay tawa pagkalapit niya sakin.

"Ano kaba Micha, imbes na imotivate mo ang tao para sa practice niya mamaya ay iniinsulto mo siya." Si Bruce na lumapit rin sakin.

"Ang sama niya Bruce noh?" I said to Bruce while pouting. Natawa pa lalo si ate.

"Magkakampi na pala kayo huh! Kumampi ka sakin, Kurt." Lahat kami ay napatingin kay Kurt. He looked at ate and said

"Sa totoo lang, sang ayon ako sa sinabi ni Bruce. Don't tease Shanie like that, you'll make her more nervous." I felt my heart jumped hearing him say those kindful words. Based on his tone, you'll know that he's serious about what he said. Him being serious for me makes my heart pound soundly.