Chapter 25

22 6 3
                                    

This chapter is dedicated to: JustYourStarryNight

Shanie's POV

Patuloy parin na bumabagabag sa aking isipan ang nangyari kanina sa amin ni Kurt. Kakasundo lang sa akin ni Clint mula sa school at bumabyahe palang kami pauwi.

At first, nagwoworry ako kasi baka makita kami ni Kurt but thank goodness nakaalis na siya at siguro kasama niya narin si Jason pauwi kasi wala na siya sa classroom nung dumaan ako doon.

"Kumusta na ang pag-uusap niyo ng mga magulang ni Jason?" Instead of answering Clint's question, bumilog ang mata ko nang matandaan naman ang usapan namin ni Kurt kanina.

Nagtataka nga ako eh... bakit nung una cold siya tapos maya-maya lang ay lumambot na? May dalaw ba yung lalaking yon?

Attitude? Mood? Hayst! Ba't ba nabobother parin ako! Tapos bakit ngayon lang siya nagpakita? No communications, hindi umatend sa kasal nina Ate tsaka ni anino niya wala sa binyag ng anak nila kung saan siya pa ang ninong.

Maraming bumubuong katanungan sa aking utak ngayong nagpakita na siya. I even thought that he's Jason's father! Uncle lang pala.

"Shanie?" Pagtatawag sa akin ni Clint nang napansin nitong hindi ako nakasagot.

Napaubo muna ako. "O-okay... naman..." I couldn't tell him the truth that it wasn't Jason's parents that I talked to.

"Parang nauutal ka ah. May iba pa bang sinabi sa iyo ang mga magulang ni Jason?"

Then I remembered the last words of Kurt before he left.

I miss you, Shanie. I hope it's not too late.

What does he mean? He miss me? Sana hindi pa huli ang lahat? Tungkol saan?

I shook my head as I can feel my head aches coming from this questions that I desperately want him to answer.

"Wala naman.... pinag-usapan lang namin ang... tungkol sa dapat ilagay sa lugar ang pag-aaway..." nahihiya kong sagot. In the corner of my eyes, I saw him worridly looked at me pero iniwas niya naman agad.

"Shanie... kung may pinoproblema ka, please don't hesitate to tell me, okay? Maybe I can help, hmm?" Tumango nalang ako bilang sagot sa kanya.

Maybe matutulog nalang muna ako pagkadating ko sa bahay. Sumasakit na kasi ang ulo ko sa mga dumadagdag na katanungan sa isispan ko. The next time I see him, maybe it will be the right time to ask him those questions para matahimik na ang isipan ko.

Kurt's POV

My eyes were so amazed and was full of amusement when I saw Shanie earlier. She matured, a lot. She became more beautiful and more glowing as her age increases. It's been 7 years and my heart is still beating so fast, pounding loudly and leaping with joy everytime I see her. Her beauty might have matured but I'm glad her attitude is still the same.

She is still the beautiful kind of simple girl that I ever loved.

What I said to her was true. Hindi ko naman talaga gustong pumunta doon sa school to stand in Jason's parents place para makausap ng teacher nito, which happens to be Shanie. Pero, pinilit talaga nila ako kasi may pupuntahan silang importante.

Ang mga magulang ni Jason ay college friends ko. Sina Ella at Ken. Marami pa akong kaibigan maliban sa kanila.

Speaking of college, I majored in Business management at naging varsity rin ako sa basketball team sa school. While in college, truth to be told, I missed them. Shanie, Jon, Bruce and Micha... I really missed them pero dahil nahihiya akong makausap o makita sila dahil sa ginawa ko kay Shanie, pinilit ko ang sarili kong wag silang mamiss. It was hard though.

Beauty in SimplicityTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon