Beauty in Simplicity

Chapter 9

Shanie's POV

"1 minute left." I mumbled as I press the button of the timer at the side of our table as a sign that I have already made my move.

2nd day na ng intrams namin. Ang sports na nagaganap ngayon ay chess, football at basketball. Ang foot ball ay naganap na kaninang umaga habang ang chess at basketball ay nagaganap ngayong hapon kung saan naglalaro na sila nina Kurt,Bruce at Jonathan doon sa gym. Nasa Library ako ngayon dahil naglalaro ako ng chess at last round na ito. Kaunti nalang ang oras namin at madami na siyang nakain mula sa akin, ako, kaunti palang.

My heart is pounding so fast because of the nervousness that I am now feeling. Malaki ang chansa na mananalo siya. The thought of that makes me feel disappointed of myself. Hindi ako mananalo, walang extra points at hindi rin mananalo ang grade 10 sa chess dahil sakin. Ready na akong mapagalitan ni ate mamaya. Napatawa agad ako ng mahina dahil sa iniisip.

"Times up! Good game everyone!" Sabi ng coach sa chess dahil tapos na ang game.

"Congrats!" Sabi ko sa kalaban kong senior high sabay ngiti at naglahad ng kamay. Surrendering on my defeat.

"Congrats din. It was a nice game." He said, taking my hand to shake it then walked away.

I pouted when i saw Ate running to come and comfort me.

"Okay lang yan, Shanie. May mga times talaga na... oo magaling ka pero may mas magaling pa pala." Aniya sabay hagod ng likod ko. "Ginawa mo naman ang best mo, hindi ba?"

I chuckled and nodded. "Akala ko sesermonan mo ko dahil natalo ako."

"Sermon ba ang hinintay mo mula sa akin? Hindi pag-co-comfort?" She asked with a brow raised and arms tucked at the middle of her chest.

Tumango ulit ako bilang sagot.

"Aba, gusto mo gawin ko yon? Ngayon din?"

"Bukas nalang." I said then we both laughed. Bukas pa sa last day ng intrams igagawad ang mga award sa mga nanalo kaya nagpasya kami ni ate na tingnan ang mga ranking ng bawat sport na makikita sa malaking bulletin board sa harap ng faculty room. Chess lang ang tiningnan namin dahil yon lang naman ang sinalihan naming dalawa.

Sa chess ay nanalo ang senior high, second ang grade 8 at kami ang third place. Ang ibang sports ay pinangungunahan rin ng senior high. Siguro kung senior high kami, matatalo rin namin ang ibang grade levels.

I was going to continue my reverie when I remembered something. Importanteng something!

"Ngayon na ang game nila Kurt, di ba?" Tanong ko kay ate sabay harap sa kanya. Unti-unti itong napatingin sa akin na malaki ang mulat nang mata.

"Oh no! Kanina pa 'yon nagsisimula baka last quarter na nila ito!!" Taranta niya itong sinabi sabay napatakbo. Tumakbo rin ako na nakasunod kay ate papunta sa gym. Nagpromise panaman kami sa mga boys na pagkatapos ng game namin ay susuportahan namin sila.

We felt relieved when we finally reached the gymnasium. Pumasok kami do'n at natanto na katatapos palang ng 3rd quarter. Hay salamat at nakaabot pa kami. I thankfuly thought. Naghanap kami ni ate ng mauupuan at habang naghahanap kami ay napatingin ako sa court. Dahil nga katatapos lang ng 3rd quarter ay binigyan sila ng time para mag break at pagplanuhan ang move nila para sa last quarter.

"Shanie, doon oh!" Si ate na tinuturo-turo ang mga bakanteng upuan na malapit sa bench ng mga players ng grade 10 kung saan ang iba ay nakaupo, ang iba naman ay nakatayo habang seryosong nag-uusap para sa gagawin nila.

Nang makarating kami do'n sa upuan ay biglang sumigaw si ate. "Hoy! Bruce, Kurt at Jonathan!" Sigaw nito na nakaagaw ng pansin hindi lang kina Kurt, pati narin ang mga katabi namin. Napatingin sa banda namin sina Kurt at kumaway. Kumaway rin kami sa kanila.

Pagkaupo namin ay nagulat kami nung napansin naming napatakbo si Kurt papunta sa direction namin. Pati ang mga katabi namin ay nagulat rin. Sino bang hindi?Tinawag pa ito ng team captain nila pero hindi niya ito pinasin at nagpatuloy lang sa pagtakbo papunta sa amin. Pati sina Bruce at Jonathan ay tinawag din ito.

"Bakit siya tumatakbo papunta sa atin?" Tanong ni ate na nakatingin parin kay Kurt.

"H-hindi ko rin alam." Nauutal kong sagot sa kanya.

Napabilis ang tibok ng puso ko nung nakalapit na ito sa amin. I started gritting my teeth while his breathing heavily infront of us.

"O Kurt, ba't napapunta ka rito samin... o sa kay Shanie lang?" Sabay tili nito.

"Ah... uhm... gusto ko lang sabihin na salamat at nakapunta kayo para supportahan kami." Hinihingal pa ito pero nakayanang ngumiti.

"Walang anuman!" Sabay naming sagot ni ate at ngumiti.

"Panalunin niyo yung laro niyo ha! Kaya niyo to! Whoo!" Masayang sambit ni ate.

"Good luck sa inyo! I'm sure ibibigay niyo ang best niyo. Ilang araw niyo to prinactice kaya sure ako na nangingibabaw ngayon ang oasyon niyong makapanalo." Sabi ko. Hindi ko maiwasang mapatitig sa mata niya na nakatitig rin sa akin.

"Kumusta na pala ang laro niyo?" Tanong nito at napapunta ang tingin kay ate.

"Hay nako, Kurt... si Shanie dismayado 'yan dahil hindi nanalo. Kinomfort ko nga siya at ngumiti naman siya pero makikita mo talaga sa mga mata niya ang pagkadismaya at pagkalungkot nito." My eyes widened with disbelief because of what Ate said. I looked at her with a look what-are-you-talking-about-you-liar!-I'm-completely-fine!

She stuck out her tongue and winked at me.

"Totoo ba'yon, Shanie?" Mapag-alalang tanong ni Kurt sa akin.

"H-hindi auh! Okay lang ako. Talaga." I told him with a reassuring smile but I don't think he believed what I said.

My breath stopped when he leaned closer to me and started to whisper in my ear.

"I'm going to win this game, for you." Bulong nito tapos tumakbo na pabalik sa court. Sakto lang na nagwhistle ang coach na senyales na magsastart na ang 4th quarter. Bago paman magsimulang maglaro si Kurt ay nakita kong kinausap nito ang adviser namin na nakaupo sa bench nila.

I saw them both nodded before Kurt started to take position in the court, ready to play.

They started playing and I can feel that they are all fired up. Napangiti ako dahil alam kong kaya nila itong panalunin dahil sa teamwork nila.

Nagpatuloy ang laro at nangunguna ang senior high. Tense na tense kaming mga sumusuporta para sa grade 10. Ate held my head so tightly.

"Come on guys.. you can do this!" She said but base on her tone, i guess she wanted to yell it instead.

Come on! Kurt you told me you'll win this! I wanted to shout this words off my head.

"Let's go grade 10! Fight! Fight! Fight! Let's go grade 10! Fight! Fight! Fight!" We started to chant this to motivate the players and I think it worked. They became more fired up, I can see it.

The score is 94:92. Nasa abanse ang senior high. We cheered when the ball was passed to Kurt. He started dribbling it, ran going to the hoop and...

"Yeah!!!" We all yelled happily when Kurt shoot the ball in three points!

"We won! They won! Omyghad! They did it!! He did it!" Sigaw ko sabay yakap kay ate ng mahigpit.

"Oh yeah they did!" Aniya sabay bitaw sa yakap. Nakita ko si Kurt na niyayakap ng mga teammate niya at naghihiyawan. "This time, it's not a practice game." Dugtong pa ni ate.

We decided to go and congratulate them. As we ran towards them, I saw Kurt's eyes gazed on me. Bumitaw na sila sa pagyakapan nila at naghiwa-hiwalay na sila. Nasa harap namin sina Kurt at nagtitigan kaming dalawa. I heard ate congratulating them while I am still staring at him.

He smiled at me and now I felt my eyes started to heat with tears. I can't help it anymore, I'm so happy for them, for him. I hugged him and I know that he is surprised by what I did but he hugged me in return and whispered..

"I did it, just like what I said, i won this game, for you." His sweet voice just gave butterflies in my stomach and I became more happy because of it.

"Yeah, Congratulations." I heartily said as I smiled so wide.