Skies Heart: The Hunting Past [COMPLETED]

Chapter LXXIII: Hear me now

Narrator's POV

Halos magwala ang usok ng buong lugar na pinagbagsakan ni Tray ng malaglag sya at mapahiwalay sa mga kasamahan. Inalis nya ang malaking tipak ng semento na malas malas ay nalaglag galing kung saan kasabay nya. Pagtayo nya ay ang pagdanak agad ng dugo sa kanang sentido nya ang narandaman nya agad na tumulo sa gilid ngmuka nya. "Asar..." irita nyang reklamo at haras na pinahidan iyon, nag obserba sa paligid at nilabas ang lahat ng sama ng loob sa isang buntong hininga. Hindi nga sya namamalikmata, wala na nga syang kasabayan ng halfway na syang nalalaglag. Ginala pa nya ang kanyang paningin, nalaglag sya sa isang pabilog na kwarto na may malamlam na kadiliman, na alam nyang hindi naman nya problema. Dalawa ang pwedeng daanan, sa butas na pinagbagsakan nya at sa pinto sa harapan nyang hindi nya alam kung saan ang kahahantungan. Gaano man sya kagaling, alam nya na wala pa sa kakayahan nya ang makataas sa napakatrik na butas na pinaglaglagan nya. He knows this traps very well... and this won't be a TRAP for them kung nakakagamit ng Gods power para makaalis ulit sa trap. Ngayon naintindihan na nya kung bakit, ang tunnels na dinadaanan nila... LAHAT ay made from ancient ruins. The supplies maybe are not that productive kaya ang WAY lang ang napagawaan nila, kaya ang underground section ng mansyon ni Reed ay pwede pa ding paggamitan ng kapangyarihan. Yun nga lang kahit magwala ka ng mag wala dito, at hindi ka pa din makaalis sa tunnels... Wala pa din. (—-__—-) Kinaiiritahan lang lalo ni Tray ang lahat ng pangyayari pati sa isip nya. That until now, para syang isang paru-paru na naka trap sa sapot na ginawa ni Reed. 

Lumakad na sya papunta sa pintuan sa harap nya, crashing rocks o his way. "I don't have a choice then..." 

****

Nagawa ni Sasha na makahawak sa maliit na pagitan ng bato sa tunnel na binabagsakan nila kanina, halos dumugo na ang daliri nya dahil sa bigat na dala dala nya which was by the way only carried by her index, and middle finger. "Ayos lang kayo?" tanong nya without looking back na halos maghingalo na ang salita. "...Ssha..." ungot ni Kria na nagawang makahawak sa paa nya. Napatingin doon si Sasha at napalitan ng gulat ang kaninang nakakunot nyang muka ng makitang si Kria lang ang nandoon at wala na ang iba. "NASAAN SILA?"

Nako konsensya man ay dumepensa pa din si Kria. "I tried!" at napatungo iyon then pouted. "...Pero... I'm a second too late..." Sasha's face turned Red with mixed up Anger, Anxiety, Frustration and Helplessness. A Bad mixture, an awful face. "ANO!?" 

Without even considering the face, seryoso na lang sumagot si Kria. "We need to go up..." Nagkabuhol buhol ang ugat sa utak ni Sasha at saka nagpilit mag isip ng malalim on why Kria seems to be not caring to the fact na nahulog PABABA ang mga kaibigan nila. Nagliwanag ang mata nya with an "O" on her mouth ng maalala nya kung bakit. "This is the underground trap. Napatango si Kria. "Yah. Magiging ayos sila, and US. We have to do our part in the surface, alam nating hahabol ang mga yan. Pero pag nahuli pa tayo o isa sa atin, baka may masamang mangyari kay Zhelone" Tumango si Sasha ng mapagtanto ang kailangan na nga nilang gawin, there's no point in going blind about feelings at kailangan nilang gawin ang generally needed objective. All they have to do is act the play they always follow, to TRUST each other. "..Let's go" she strongly agree. 

****

Dahang dahang nakababa mula sa pagkakalaglag ang isang pares ng paa, parang hindi tatlong matataas na building ang taas na nilaglaggan nya at isa lamang palapag ng hagdan. Ibinaba noon ang karga karga nyang si Yoshan na nagpagpag muna at saka tiningnan ang babae. "Bakit ba hindi ka talaga nagpapakita pag nasa paligid ko si Sora?" Noong makarating sila sa pampang kanina nawala na namang parang bula ang kakambal ni Yoshan na si Noashy. That always happened at hindi pa nagkikita ang dalawa ni Sora mula pa noong maghiwalay sila sa Mishu Inn. And Noshy just keep popping and disappearing out of nowhere. "There's no time for your homily, we need to get out in this crappy place bago pa man matapos ng mga batang iyon si Reed ng sila lang... o vice versa..." Napakamot pa iyon sa malagim na salitang naidugsong. " It's your fault for not saving us the moment na mahuhulog na kami. Kung hindi ka lang nagisip pa na nasa paligid si Sora, edi sana hindi tayo nahulog. " Napakunot ang noo doon ni Noashy at nag po-protesta ang mukang hinarap iyon "(—-_—-) Why are you blaming me for your weakness?"