Dragon Blood: The Golden Sanctuary

Chapter 2

Chapter 2:

I didn't know what's happening, di ko alam kung sino man ang pumatay sainyo o kung ano man ang kailangan nila saatin.

But promise Tito, I will take revenge, hindi ako papayag na hindi mabigyan ng husytisya ang pagkamatay mo.

Kasabay ng pag tulo ng luha ko ang ulan na tila dinadamayan ako sa nararamdaman ko.

Nakatayo ako sa isang burol na sakop pa ng lupain namin. Dito ko inilibing ang bangkay ni Tito.

Napatingin ako sa dagger na binigay niya.

I think I have no choice but to follow.

Sa huling pagkakataon ay napatingin ako sa puntod niya.

Tumulo ang luha ko "I'm leaving Tito, dyan ka muna ah." Pinawi ko ang mga luha sa pisngi ko. "Babalik ako Tito."

Tumalikod ako at nag simula nang mag lakad.

Ilang araw akong nag libot at nag tanong tanong kung saan matatagpuan ang taong hinahanap ko.

Nang mahanap ko ang eksaktong village kung saan siya nakatira ay natuwa ako.

Mas nabuhayan ako at nag tanong sa paligid kung may nakakakilala sakanya.

Swerte naman dahil sikat siya sa village. Kilala siya bilang isang mang gagamot.

Mahigit kalahating oras ako nag lakad bago natanaw ang pinaka huling bahay na tinutukoy ng napag tanungan ko.

Isa itong lumang bahay na sa unang tingin ay aakalain mong walang naka tira dito.

Sabi nila dito daw naka tira si Mylene Hermes, ang taong ilang araw ko nang hinahanap.

Medyo nag dadalawang isip ako na pumasok dahil nakakatakot ang hitsura nito.

May tao ba talaga sa loob ng bahay na yan? Kung titignan kasi ay parang abandonado na ito.

Nakakatakot ang hitsura nito. Pero mukhang wala na akong magagawa. Dito ko siya matatagpuan.

Nag lakad ako papalapit sa pinto at akmang kakatok na nang bigla itong bumukas ng mag isa.

Napaatras ako at nagulat sa nangyare.

Pag bukas nito ay kaagad kong napansin ang babae na nakatayo sa loob.

"Hello. How can I help you?" Aniya.

She's wearing a red dress, she has a straight and long brown hair, naka buhaghag lang ito. Her lips are red and her eyes are blue.

Ang ganda nya, hula ko ay nasa 21 years old palang siya.

"I'm Paul Nicolo Ramirez. May sadya po ako sianyo." Sambit ko.

"Come in." Aniya at nag lakad, sinundan ko ito.

Nang makapasok ako sa loob ay dumeretso kami sa living room ng bahay.

Nakakamangha dahil di mo aakalain na ganito kaganda ang loob nito dahil sa luma nitong hitsura sa labas.

It's a house full of hantic furniture, you can see ut everywhere, makikita mo ito sa bawat sulok ng bahay.

Sa living room. Napag usapan namin kung saan ako nanggaling. Medyo na mangha pa siya dahil malayo nga naman ang village namin sa village na ito.

She's so talkative, di ka mabobored kapag siya ang kausap mo dahil di siya nawawalan ng topic.

Nag kwento din siya tungkol sa buhay niya. She's living in this place for 6 years.