Everything Has Changed

26

დილით ადრე გამეღვიძა, ახლა კი ვერაფრიდ ვიძინებ,  თუმცა თვალები მაინც  ჯიუტად მქონდა დახუჭული, სიმართლე რომ ვთქვა არც მეძინებოდა, მინდოდა რომ ჰარისთან ვყოფილიყავი, ამიტომ ადგომას არ ვჩქარობდი
- გღვიძვას? - ძილისგან  დაბოხებული ხმით მკითხა, თავი არ ამიწევია მხოლოდ დავუქნიე, არც მას უთხქვამს არფერიმხოლოდ თავზე მაკოცა.
- აბა - 5 წუთში მკითხა
- რა აბა? - მხოლოდ ახლა ავხედე, სახეზე დაძაბული იყო, არა ალბათ მეჩვენება
- ტეილორ შენი ისტორია შენი ნებით მომიყევი, ასევე ჩემთან, შენი ნებით დაწექი, მეგონა რომ ეს დღე არასდროს დადგებოდა, შენ კი უეცრად...
- პირდაპირ თქვი რაც გაინტერესებს
- გავაწყვეტინე
- ნანობ, ნანობ რომ ჩემთან იწექ ...- ტუჩებზე თითი ავაფარე და გავაჩუმე
- უკვე გითხარი რომ ამას არ ვინანებდი, შეიძლება გუშინ ცუდად ვიყავი, მაგრამ მაინც არ ვნანობ, დღეს კი ყველაფერი კარგად არის.

ფეხზე ადგომა მიჭირდა თუმცა თავს ძალასვატან და მაინც ვდგები, თავი საშინლად მტკივა, ჰარი აბაზანაშია, მისი არ ყოფნით ვისარგებლე და ჩავიცვი, მისი შავი მაისური ავიღე რომელიც კაბასავით მქონდა. ქვევით ჩავედი, წამლების ყუთიდან, გამაყუჩებელი ავიღე და სამზარეულოში შევდი წყლის დასალევად, მაცივრიდან  ბლინებისთვის საჭირო მასალა გამოვიღე ტაფის გამოსაღებად დავიხარე, მაგრამ თავბრუ დამეხვა, მაგიდას ჩავჭიდე ხელი, რომ არ წავქცეულიყავი, ამ დროს ჰარი მოვიდა.
- ტეილორ  რა გჭირს
- ამ მე.. თავბრუ დამეხვა
- მოდია აქ - მითხრა თუმცა თავად მოვიდა, ტუჩები შუბლზე მომადო - სიცხე გაქვს, თუმცა ის უფრო გამიკვირდებოდა რომ არ გქონოდა. - მზრუნველი ხმით მითხრა. - წამოდი - ხელი მომკიდა და ისევ ოთახში ამიყვანა. - დაწექი
- დაწოლა არ მინდა
- ტეი სიცხე გაქვს დაწექი, მე წამლებს მოვიტან, არა ჯერ უნდა ჭამო.
- აღარ შევეწინააღმდეგე, მართლა ცუდად ვიყავი, ჰარი სამზარეულოში დაბრუნდა 20 წუთში კი უკან დაბრუნდა ბლინებით ხელში, თავის ხელით მაჭამა, ჭამის სურვული არ მქონდა, ჰარი კი თავს არ მანებებდა.
- ჰარიი  აღარ მინდა -კიდევ ერთხელ დავიწუწუნე
- ტეი მხოლოდ ეს ერთი
- წინა სამზეც ასე მითხარი
- წუწინს მორჩი და ჭამე - აზრი არ ჰქონდა მასთან წუწუნს, იქამდე არ მომეშვა სანამ სულ არ შევჭამე.