Everything Has Changed

32

- რა შენ ტეილორ, თუ უარის თქმას აპირებ პირდაპირ...
- მე უარი არ მითქვამს ჰარი - მართლა არ ვიცოდი რა მეთქვა, ადრე ვფიქრობდი რომ არასდროს გავთხოვდებოდი, ესკი ჩემი წარსულიდან გამომდინარეა, მაგრამ ეხლა... ერთადერთი ადამინი ვისზეც დაქორწინება მინდოდა ჯოი იყო, თუმცა ეხლა ჰარი აქ, ჰარი მთხოვს ხელს.
- მაშინ რას მიპასუხებ - თავი დავუქნიე, თუმცა თვალებ მოჭუტულმა შემომხედა ვერ ხვდებოდა თავი რატომ დავუქნიე, თუმცა ეს თანხმობა იყო, მის თვალებში იმედს ვხედავდი, იმედს არ კარგავდა რომ დიახს ვეტყოდი
- კი - მაშინვე მომვარდა და ხელში ამიყვანა,
- თავბრუ დამეხვა დამსვი - სიცილით ვუთხარი, მანაც მალევე დამსვა ახლა კი მთელი ძალით მაკოცა
- ძალიან მიყვარხარ
- მეც მიყვარხარ - ვუთხარი და ტუჩებზე ვაკოცე, შემდეგ კი მთელი ძალით ჩავეხუტე.
- ჯობს შევიდეთ, აცივდა - თითქმის ერთ საათიანი ბაღში ჯდომის შემდეგ მითხრა
- ხო თორემ მეძინება კიდეც
- ოუ გეძინება - ეშმაკურად შემომხედა
- ხო მეძინება და უნდა დავიძინო - ვუთხარი და თვალი ჩავუკარი

ოთახში ავედით თუ ზედმეტი სამოსი მაშინვე მოვიშორე და საწოლში დავწექი, ვიცოდი რომ ჰარიც იცვლიდა, მალევე დაწვა ისიც, ზურგიდან მომეკრა და ძლიერად ჩამიხუტა.

დილით მზის სხივებმა გამაღვიძა, გვერდით გავიხედე თუმცა ჰარი ჩემს გვერდით არ იწვა, თითზე დავიხედე, ბეჭედის დანახვისას გამეღიმა, ამ წამს დავიჯერე რომ გუშინდელი ამბავი სიზმარი არ იყო. საწოლიდან ავდექი და იქვე დაგდებული ჰარის პერანგი გადავიცვი, სააბაზანოსი თავი მოვიწესრიგე და ქვევით ჩავედი, კიბებზე ჩასვლისას ვიგრძენი ომლეტის სუნი. სამზარეულოში შევწდი და წელს ზემოთ შიშველი ჰარი დავინა, არ დამიძახია მისთვის უბრალოდ მისი ყურება გავაგრძელე
- ჰეი - გამომხედა  მეც მალე გამოვფხისლდი - მეგონა ჯერ კიდევ გეძინა, მალე ამოვიდოდი შენთან ლანგრით ხელში - ლანგარზე მანიშნა სადაც ომლეტი და წვენი იდო
- არაუშავს - მასთან მივედი - მთავარია შენ ხარ აქ.
- რა გჭირს
- არაფერი
- უცნაურად იქცევი, ისე მელაპარაკები თითქოს ბოლოჯერ მხედავდე, თუ ეს გუშინდელს ეხება.. თუ ნანობ რომ..
-  ერთადერთი რასაც არასდროს ვინანებ გუშინდელი დღეა ჰარი.
- ანუ არ ნანობ?
- არასდროს ვინანებ - მართლაც არ მინანია, ერთი წუთითაც არ გამივლია თავში რომ ეს არმინდოდა, ჰირიქით მინდა რომ სულ ჰარისთან ვიყო. შუბლი შუბლზე მომადო, ხ3ლი კი ლოყაზე ჩამომისვა
- ჯობს ვჭამოთ, გაცივდება - მაგიდისკენ მანიშნა
- მართალია. - ორივე მაგიდასთან მოვკალათდით  - ჰარი
- ჰმ
- დანარჩენებს როდის უნდა ვუთხრათ?
- ამ, ლუიმ და ბეატრისმა უკვე იციან, ისინი დამეხმარნენ ყველაფრის მოგვარებაში
- ოუ და დანარჩენებმა
- არა სხვებმა არ იციან
- კარგი და მათ როდის უნდა ვუთხრათ?
- არ ვიცი როცა შენ გინდა მაშინ ვუთხრათ, თუ გინდა ახლავე.
- კარგი, ჯობს მალე ვუთხრათ, თორემ ტესა მომკლავს - ღიმილით ვუთხარი, ცოტახანი ხმა არ ამოუღია, რაღაცაზე ფიქრობდა, თუ საჭიროა თავად მეტყვის არ მინად მის საქმეში ჩავერიო, საუბარი დაიწყო