Everything Has Changed

37

Other

მისი სახლისკენ წავიდა, მანქანა მოშორებით გააჩერა, არ უნდოდა ვინმეს დაენახა, დარჩენილი მაძნლი ფეხით გაიარა და კარებთან შეჩერდა, არ იცოდა ტეილორი სახლში იყო თუ არა, ან მასთან საუბარს თუ მოისურვებდა, თუმცა ბედი მაინც სცადა, კარზე დააკაკუნა, მალევე გაიგო ნაბიჭების ხმა, კარებში ქერა, ცისფერთვალება გოგონა გამოცნდა, თუმცა ტეილორი არ იყო, გოგონა იცნო თუმცა არ შეიმჩნია
- გამარჯობა - გოგონა მიესალმა, ისე შეხედა თითქოს ეცნობიდა, მაგრამ ვერ ისხსენებდა საიდან
- გამარჯობა მე ტეილორს ვეძებ, აქ არის?
- შენ ვინ ხარ - გოგონამ დაწვრილებული თვალებით შეათვალიერა ბიჭი, მის სახეს დიდიხანი უყურა, არც ბიჭი ამხელდა თავის ვინაობას, მოულოდნელად გოგონამ პირი დააღო - Austin?, შენ.. შენ ხარ?
- კი ტესა მე ვარ
- აქ რას აკეთებ, წლებია არ გამოჩენილხარ
- ააჰჰ, - ხელი კისერზე მოისვა - ხო, მამაჩემთან ერთად ვიყავი
- მოიცა, ვისთან ერთად?
- სკოტთან, მამაჩემთან ერთად
- მოიცა მან ხომ მიგატოვათ წლების წინ
- კი თუმცა დაბრუნდა
- ჯობს შემოხვიდე, ტეილორი კი... აქ არ არის - სევდიანად თქვა გოგომ
- რამე მოხდა თქვენს შორის?
- აჰ მაინც გაიგებ ასე რომ როცა მას ნახავ თავად კითხე, ან... ჯობს მე გითხრა

ორივე სახლში შევიდა, კარი დახურეს და საუბარი დაიწყეს

Taylor's POV

საავადმყოფოდან გამოვედი, ეხლა რა უნდა მექნა, ტაქსი გავაჩერე, ჩავჯექი და ფერმის მისამართი ვუთხარი.
ფანჯარაში გავიხედე, ასე რატომ მომექცა? გავიფიქრე თუმცა პასუხი ვიცოდი. უნდა რომ უკან დავბრუნდე, ოლივია კი ერთადერთი მიზეზია რის გამოც დავბრუნდები, ჩემი ჯერ კიდევ არ დაბადებული შვილი გამახსენდა, არ მინდა მას რამე დაემართოს, ცრემლები მოვიწმინდე და დამშვიდება ვცადე. არ მინდა მასაც იგივე გავუკე რაც ოლივიას, მისთვის კარგი დედა უნდა ვიყო.
ფერმაში მივედი, ფული გადავუხადე მძღოლს და ჩემი ნომრისკენ წავედი, ჩემი ნივთები ავიღე, მანქანის გასაღებიც მოვძებნე და მანქანისკენ წავედი.
გასაღები მოვარგე და ისევ იმ გზას დავადექი საიდანაც მოვედი.