Everything Has Changed

24

მანქანიდან გადავედი, ყურადღებას არ ვაქცემდი, რომ სულ სველი ვიყავი. კართან მივედი და რამდენჯერმე დავაკაკუნე, თუმცა არავინ გამიღო. იქვე ჩავიკეცე, თვალზე ცრემლი აღარ მქონდა შერჩენილი, წვიმის წვეთები სახეზე მეცემოდა, წვიმა ყოვეთვის მიყვარდა, თითქოს მისი ხმა გამშვიდებს, წვიმის დროს ვერავინ გაიგეს ტირი თუ უბრალოდ წვიმის წვეთია.

უეცრად ვიღაც ჩემთან მოვიდა, ალბათ დაცვა არის.
- მის აქ რას აკეთებთ? - არაფერი მიპასუხია, უბრალოდ ერთ წერტილს ვუყურებდი. როცა მიხვდა, რომ ჩემთან საუბარს აზრი არ ჰქონდა ისევ თავის სამუშაობს დაუბრუნდა, დარაჯის ოთხაში. ასე კიდევ დიდხანს ვიჯექი, ვეღარაფერს ვგრძნობდი, ვერც ფიზიკურ ტკივილს, ვერც სიცივეს. მანქანის ხმა გავიგე, არ გამიხედავს ამის თავიც კი არ მაქვს. თითქოს მგრძნობელობა დავკარგე, მალევე ვიგრძენი ხელები წელზე, ერთ წამში კი მიწას მომწყვიტა, ხელში ამიყვანა ისე თითქოს პატარა ბავშვი ვიყო, რაღაცას მეუბნებოდა თუმცა არ მესმოდა რას, მის სახესაც ბუნდოვნად ვხედავდი. სახლში შემიყვანა და მდივანზე დამაწვინა, თბილი პლედი დამაფარა, ეხლა გავაანალიზე რომ ვკანკალებდი. ნელ-ნელა აზრზე მოვდიოდი და ყველაფრის აღთქმას ვიწყებდი, უეცრად ჩემს ტოპს მოჰკიდა ხელი
- არა
- ტეი უნდა გამოიცვალო -- ეს ხმა. ჰარი ბრიტანული აქცენტი რომელიც ბოლო პერიოდში ძალიან შემიყვარდა - ასე გაცივდები - მას შევხედე, ისიც მთლიანად სველი იყო.
- რატომ? რატომ?
- რა რატომ?
- ყველაფერი მე რატომ უნდა დამემართოს, ის ადამიანები რატომ მირტყავენ ზურგში დანას ვინც მიყვარს. - ჩემს ხმას ვერ ვაკონტროლებდი, არ ვიცი ყვირილი როდის დავიწყე. მდივნიდან ავდექი, თავბუ დამეხვა თუმცა არ შევიმჩნიე და ისე დავიწყე წინდაუკან სიარული ხელი თმაზე მოვიკი და მთელი ძალით მოვქაჩე, თითქოს ტკივილს შეაჩერებდა, ფიზიკურ ტკივილს არა, სულიერ ტკივილს. ჰარი ჩემთან მოვიდა თუმცა მოვიშორე. არ ვიცი როდის მაგრამ ხელში ტუმბოზე მდგომი ვაზა ავიღე და კედელს მივანარცხე, ამას მეორე, მესამე, მეოთხე... მოყვა
- შეტყვიტე - მანაც დაიყვირა და ხელი მომკიდა, ვაზა რომელიც ხელში მეკავა დამივარდა, თუმცა რეაქვია არ ჰქონია.
- მისმინე არ ვიცი რა მოხდა , მაგრამ...
- მართალია არ იცი, გინდა გაიგო... შენ ხომ გაინტერესებდა - მჭირდებიდა რომ ყველაფერი რასაც ვგრძნობდი ვინმესთქვის მეთქვა, ეს კი ჰარი იყო, მინდოდა გაეგო თუ რას ვგრძობდი, მხოლოდ მას მხოლოდ ჰარის - დედაჩემმა სასიკვდილო დარტყვა მომაყენა მან..... - ყველაფერი ვუთხარი, რაც გავიგე დღეს, ის კი თვალცრემლიანი მიყურებდა. აღარ ვიცოდი რა მეკეთებინა, უეცრად სისუსტე ვიგრძენი, ძირს დავარდნას მოველოდი თუმცა ჰარიმ დამიჭირა. მის მკავებში ვტიროდი, ეს კი თითქოს მამშვიდებდა, თავს დაცულად მაგრძნობინებდა. დაახლოებით ერთი საათი იატაკზე ვიჯექით, ჰარის ხმამ მომიყვანა გონს
- ტეი უნდა გამოიცვალო ასე გაცივდები. - მას შევხედე, ყოველთვის მომწონდა მწვანე თვალები, ტანსაცმელი და ავადმყოფობა არ მაინტერესებდა.
- შენი თვალები მომწონს - ჩემი ფიქრები ხმამაღლა ვთქვი
- ეგ უკვე მითხარი - ღიმილით მითხრა. ხელი მის ჩაღრმავებებზე გადავატარე, ამაზე ჰარის თვალები დაეხიჭა, მაშინ გაახილა როცა ხელი მოვარე. თუმცა ამჯერად ვაკოცე, ხელები თმებში შევუცურე, ერთი ხელი ჩემს ლოყაზე დაასვენა, მერე კი წელზე.
- ტეილორ - ისე თქვა ჩემისახელი რომ კოცნა არ გაუწყვეტია