Everything Has Changed

36

Harry' POV

- რა?- ერთდროულად ვთქვით
- დიახ სამი კვირის ორს...
- ოლივია სად არის - თქვა და ფეხზე წამოდგომა სცადა
- ის კარგად არის ჯობს დაწვე. - ვუთხარი და მასთან მივედი, არაფერი უპასუხნია, ექიმი ოთახიდან გავიდა, კარადიდან ტავის ტანსაცმელი გამოიღო, სააბაზანისი შევიდა, სააბაზანოდან 5 წუთში გამოვიდა, უკვე თავის ტანსაცმლით, ერთი წუთით შემომხედა შემდეგ კი კარისკენ  წავიდა
- მოიცადე - მკლავზე ხელი მოვკიდე, ჯერ ჩემ ხელს შეხედა შემდეგ კი მე - სალაპარაკო გვაქვს
- არა არ გვაქვს
- გვაქვს და ამას ნუ უარყოფ - ცოტახნით გავჩუმდი და მის მუცელს შევხედე - მასზე, ჩვენს შვილზე - თითქოს ახლა გაიაზრა რაც ექიმმა თქვა, არ ვიცი მისი ემოციები როგორ აღვზერო. ძირს დავარდნას ჩემმა ხელებმა გადაარჩინა, საწოლზე დავსვი, მეც მის გვერდით დავჯექი
- რატომ? - ერთ წუთს მეგონა რომ ამას თავის ორსულობაზე ამბობდა, თუმცა მისმა შემდეგმა სიტყვებმა დამარწმუნა რომ ეს მას არ ეხება - ყველამ რატომ მომატყუა. -  რა უნდა მეთქვა, ვერ ვეტყოდი რომ მეც ვატყუებ, ვერ ვეტყვი რომ მეც ვიცოდი, თუმცა არც მე მცოდნია მთლიანი სიმართლე
- არ ვიცი, ღმერთი ისეთ განსაცდელს არ მოგვცემს რასაც ვერ გავუმკლავდებით - ხმა აღარ ამოუღია, თავი მხარზე დამადო, არ შევწინააღმდეგებულვარ, მისი თმის სურნელი შევისუნთქე, თითქოს საუკუნე გავიდა, მისმა ერთმა შეხებამ მისი საქციელი დამავიწყა, დამავიწყდა მასზე გაბრაზებაც, წყემაც.  ძლიერად ჩავიხუტე, თვითონაც მომხვია ხელები
- პატიებას არ გთხოვ, ახლა არც აქ არ უნდა იჯდე და მეხუტებოდე, ჩემზე გაბრაზებულიი უნდა იყო
- ვარ კიდეც, თუმცა ახლა ცუდად ხარ, თანაც შენი ნერვიულობა ბავშვს ავნებს. შენს წასვლაზე კი სხვა დროს ვილაპარაკებთ
- ლივი სად არის? - ფეხზე ავდექი და ისიც ავაყენე, ოლივის პალატისკენ წავიყვანე რომელიც ორი ოთხის იქით იყო.
- აქ არის ძინავს - კარი შეაღო და შიგნით შევიდა, მეც შევყევი, საწოლთან მდგომ სკამზე ჩამოჯდა,  ლივს  უყურებდა.
- ასეთ ცხოვრებას არ იმსახურებს
- როგორს? - მეც ჩამოვჯექი
- იმსახურებს ოჯახი ყავდეს
- ყავს კიდეთ, მისი ოჯახი ჩვენ ვართ
- შენ მამამისი არ ხარ ჰარი, ვერც იქნებ - შემომხედა
- თუ უფლებას არ მომცემ ვერ ვიქნები ტეილორ
- კარგი დავუშვად მამად შენ გთვლის, მაგრამ მე, მე როგორ უნდა შევხედო თვალებში, როგორ მოვატყუო ყოველ წუთს, როცა გაიზრდება რა უნდა ვუთხრა როცა ნამდვილი მამის შესახებ მკითხავს?
- ამაზე მაშინ ვიდარდოთ, ახლა კი იმით დავტკბეთ რაც გვაქვს.