Please Come Back II

Sixteen

Sarah's POV

I heard everything last night, nagpanggap akong tulog para marinig ko yung gustong sabihin sa akin ni mommy.

"Ang dami ng nagbago sa atin anak, pati yung relasyon natin nagbago na. Sana bumalik na yung dating tayo, sana bumalik na yung dating ikaw na malambing at masayahin. You know what anak? I feel really happy when I see you, because when I look at you and see your smile it also makes me have a smile. Pero nawala na yung mga magagandang ngiti mo kaya nawala na din yung akin. Balik na tayo sa dati nak miss na miss na kita sobra. Sorry kung iniwan ko kayo anak, pangako hindi ko na kayo muling iiwan. Tutulungan kitang buoin ang pamilya nating nasira. Sabay nating hahanapin ang daddy mo pangako."

Totoong madaming nagbago sa amin ni mommy, yung relasyon namin at yung pakikitungo ko sakanya.

Paulit ulit na nag eecho sa akin yung salitang  "I feel really happy when I see you, because when I look at you and see your smile it also makes me have a smile."

Ang tanga ko dahil hindi ko namamalayang nasasaktan ko na si mommy, naghahalo na kasi yung nararamdaman ko kaya siguro ganon.

Noong nagkasagutan kami ni mommy sa kitchen last time I admit ako yung mali, tumaas ang boses ko kahit hindi ko naman dapat ginawa. I hate myself, I really really hate myself.

When I saw mom na umiiyak may kirot akong naramdaman sa puso ko. Ako yung dahilan kung bakit sya umiiyak, ako yung dahilan kung bakit sya nasasaktan eh.

Totoo pala yung sinabi sa akin ni Tita Crystal dati na  Seeing your mother crying is the worst feeling ever.
Wala ng mas sasakit pa kapag nakita mong umiiyak ang nanay mo.

Naguiguilty ako sa mga nagawa ko kay mommy, namimiss ko na din yung dating kami, malambing, laging nagkukulitan at palaging nagkukwentuhan.

I miss everything, sana mabuo na kami para mas masaya.

"Ate is that you?" Sabi ng binatang lalaki. Nandito ako ngayon sa park nagpapahangin ulit at nag exercise nadin.

"Oh Hi!" Bati ko sa binatang nakabangga sa akin last time. Tumabi sya sa akin.

"By the way what's your name? Ang tagal na nating nag uusap hindi ko pa alam ang name mo." Natatawang sabi ko, yes totoo naman eh ang tagap na naming nag uusap hindi ko pa alam name nya.

"Oh I'm so sorry Ate, My name is Andrés and you are?"

"Arabella, but you can call me Ate Sarah." Sabi ko.

"But why Ate Sarah? Instead of Ate Arabella?" Curious nyang tanong.

"Long story hahahaah." Sabi ko.

"Awww you can make it short story naman Ate." Itong batang to umatake ang curiosity.

"My non biological parents give me a name Sarah, but my real parents gave Arabella. Nawala kasi ako dati kaya ayan dalawa name ko. If you want to call me Ate Arabella then go ayls lang sa akin kahit ano."

"Wow Ate very short story talaga." Tumatawa nyang sabi at napalakpak pa. "Ok I will call you Ate Sarah nalang."

"Wala kabang kasama? Yung mommy mo? Tsaka yung sister mo?"

"Nasa bahay sila, nagexercise lang ako kaya nandito ako. Dumating naman na si daddy eh kaya nakalabas din ako."

"So kamusta na ang mommy mo?" Tanong ko.

"Hindi umaayos ang lagay ni mommy, everyday lagi syang dumadaing sa amin and everyday pahina sya ng pahina."

"If you need me just call me." Sabi ko.

"Thank you ate, ang swerte naman ng parents mo sayo ate, bukod sa maganda ka na mabait pa. Do you have siblings ate?" Tanong nya.

"Yes I have two sisters, twins sila." Sabi ko.

"Really Ate? Ang swerte naman nila sayo kasi may Ate silang kagaya mo. You know what ate? May twin sister ako."

"You mean yung babaeng kasama nyo sa car last time  is your twin sister?"

"Yes Ate, her name is Atasha."

"Wow pare parehas tayong nag start ang name sa letter A." Sabi ko.

Biglang nagbago yung mood ni Andres "Ate if we need you dadating ka ba agad?" Malungkot nyang sabi. Kanina lang masaya kami ngayon malungkot na.

"Yes dadating agad ako, I will give my contact number para madali mo akong macontact." Binigay ko na kay Andres yung number ko.

"Andres I need to go home na, baka hinahanap na ako ng mommy ko at mga kapatid ko." Sabi ko kay Andres pero bigla nyang hinawakan yung wrist ko.

"Ate take care of your mom, wag mo syang hahayaang magkasakit gaya ng mommy ko. Mahalin mo ang mommy mo Ate hanggang katabi mo pa sya kasi kapag nawala ang mommy mo parang wala na ding saysay ang buhay mo. Kaya dapat wag mong bibigyan ng kahit anong problema ang mommy mo." Pagkasabi ni Andres yung mga salitang yon narealize ko na tama sya, dapat mahalin ko si mommy at wag bigyan ng problema.

Nagpaalam na din sa akin si Andres at naghiwalay na kami, naglakad lang ako pauwi dahil malapit lang naman ang bahay namin sa park.

Pagbukas ko ng pintuan ng bahay namin naririnig kong nagtatawanan sila sa kitchen, dumiretso ako sa kwarto ko para magpalit ng damit.

After kong magpalit pinuntahan ko na sila sa kitchen.

"Good morning Ate!" Bati ng kambal sa akin.

"Morning!" Masayang bati ko sa kanila, kumuha ako ng bread at nagtimpla ako ng hot chocolate ko. Si mommy busy pa din sa pagluluto, ang cute nya dahil sa suot nyang apron. Pagkatimpla ko ng hot chocolate ko tumabi ako sa kambal at kumain na.

"Mommy anong niluluto mo?" Tanong ko sakanya kaya naman nagulat sya dahil tinanong ko sya.

Humarap sa akin si mommy at nakangiting sumagot sa akin. "Mushroom Risotto anak." Sabi ni mommy.

Lumapit ako kau mommy at niyakap ko sya. "Wow mukhang masarap yan mommy." Mahinang sabi ko.

Kumuha ng spoon si mommy "Taste it." Sabi nya.

"Hmmmm yummy! Parang nasa Italian Restaurant na ako." Pagbibiro ko kay mommy.

"Kumain kana muna doon, hindi mo pa ubos yung kinakain mo." Sabi ni Mommy, bago ako bumalik sa upuan ako ay nagsalita ulit ako. "I love you mom." Mahinang sabi ko, pero narinig nya naman.

"I love you too." Mahinang sabi nya din sapat na para marinig ko.