3 months had passed at naayos na din ang annulment nila mommy at daddy and today is the BIG day. Ngayon ang wedding nila mommy at daddy. Masaya ako dahil sa wakas ayos na ang pamilya ko.
Wala na akong iba pang maihihiling dahil nandito na lahat. Sobrang saya namin ng mga kapatid ko dahil finally! Buo na ang pamilyang inaasam namin.
Si Andres at Atasha naman ay nag start ng pumasok sa bago nilang School, sumali si Andres sa isang basketball team sa school nila at nakuha sya bilang captain ball.
Si Atasha naman pinagpapatuloy nya ang pagpipinta at nakapag exhibit na din sya. Nakakatuwa ang mga kapatid ko dahil nagagawa nila ang mga gusto nila at hindi nila napapabayaan ang pag aaral nila.
Si Isabella at Carmella naman ay itinuloy ang pagmomodel at nakagraduate na din sila sa Junior High.
Sobrang sarap sa pakiramdam na buo na kami at wala ng kulang.
"Anak tara na sa church naghihintay na ang daddy mo sa atin." Malambing na sabi ni mommy.
Lumabas na kami ni mommy sa hotel at nagtungo na sa church, nauna na ang mga kapatid mo sa church dahil ayon ang utos ni mommy,ako lang ang kasama ni mommy ngayon sa car.
"Mom? Kinakabahan ka po ba?" Tanong ko.
"Medyo." Sabi nya.
"Wag ka na pong kabahan si daddy lang yan hahahahah." Biro ko.
After 10 minutes nakarating na din kami sa church, nagsimula ng pumasok ang mga abay at ilang ninong at ninang.
"Mom mauna na ako sayo sa loob, si Tito Gerard at Abu nalang ang bahala sayo ok?" Sabi ko kay mommy at kinis ko sya sa noo. "I love you mommy." Sabi ko at lumabas na ako sa kotse.
Habang naglalakad ako patungo sa unahan nakita ko si daddy na umiiyak, ngayon ko nalang ulit nakita si daddy na umiiyak dahil kay mommy.
"I love you!" Mahinang sabi ko kay daddy at nag I love you too naman sya.
Si mommy nalang ang kulang dito sa loob ng simbahan, ilang saglit pa ay binuksan na ang pintuan ng simbahan at pumasok na si mommy kasama si Abu at Tito Gerard.
Parang anghel si mommy sa suot nyang puti na gown, napaka simple lang pero ang lakas ng dating. Tinignan ko si daddy na grabe na yung iyak.
Kahit kami ng mga kapatid ko umiiyak na din dahil sa tuwa plus yung tugtog pa na paborito ni daddy.
Akala ko noon hindi na kami mabubuo pa, pero nagkamali ako. Nawala man si daddy sa amin ng maraming taon bumalik padin sya at tinanggap namin sya ng buo.
Habang pinapanood ko sila mommy at daddy hindi pa din mawala ang ngiti sa aking mga labi. Madami man kaming pinagdaanan sa buhay, nanatili pa din kaming nakatayo.
"Aga, do you accept Lea to be your wife, to be part of your heart,forever,in hardship and in pleasure,in sickness or in health,and you will love her,for all eternity as the sacred ordinance of God?"
"I do." Umiiyak na sabi ni Dad.
"Lea, do you accept Aga to be your husband, to be part of your heart,forever,in hardship and in pleasure,in sickness or in health,and you will love her,for all eternity as the sacred ordinance of God?"
"I do." Nakangiting sabi ni mommy.
Ang buhay minsan hindi natin maintindihan, There will be times that you will encounter a lot of problems and difficulties that you will feel that you’re so weak pero lagi kong itinatatak sa isip ko na that those problems that we face are just a preparation for the bigger ones to come, it serves as an exercise for to us to be strong. I learned to trust my self lalo na sa taong mga nakapaligid sa akin. Problems are always there to give our lives the twist. Dahil sa mga experiences ko, mas naging matapang ako, natuto akong lumaban at magpatawad dahil pagpapatawad ay syang magpapalaya sayo mula sa kalungkutang nararamdaman mo.
"I promise to be your faithful husband. I vow to love you when the sun shines, when the rain falls, in sickness, and in health, through good times and bad. Our love is unique, because we are unique. Together we make something that has never been seen before. Together we make a force that holds the power to stand against any disaster. Take my hand and as your husband I vow to begin our journey in honest and true devotion."- Daddy.
"From this moment, I take you as my best friend for life. I pledge to honour, encourage, and support you through our walk together. When our way becomes difficult, I promise to stand by you and uplift you. I am truly blessed to be a part of your life," umiiyak na sabi ni Mommy.
Isa din sa mga natutunan ko kay mommy at daddy ay ang lumaban sa kung ano man ang tama, lumaban ka hanggat kaya mo at wag na wag kang susuko. Kung pagod kana umiyak ka lang dahil ang pag iyak ay hindi simbolo ng pagkatalo kundi katapangan.
Life teaches us how to roll with the punches to survive and that it is not always smooth sailing. Life is the ultimate gift, so stay motivated, enjoy, appreciate and make the most of it before it’s too late.
Naala ko pa yung sinabi sa akin ni Rachelle na kung may pinagdadaanan daw ako, daanan ko lang daw yon At huwag na huwag daw akong tatambay at ayon ang ginawa ko, mas pinili kong magpatawad kesa magtanim ng sama ng loob, dahil ang pagtatanim ng sama ng loob ay walang magandang maidudulot sa akin.
You can't go back and change the beginning but you can start where you are and change the ending.-C.S Lewis.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
