Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dilim dışarda geziyordum resmen çünkü hava inanılmaz sıcaktı. Oruç fazlasıyla beni zorluyordu. Mayısın sonu olmasına rağmen bitmemiş olan konularım beni yerden yere vuruyordu. Emir'i sürekli gördüğüm için sinir katsayım yükseliyordu. Melih aklıma geldiği için bıkkınla ofluyordum. Ne çok derdim vardı ayol!
Ah Efe, üzümlü kekim.
Bir tek sen aklıma gelince her şey yolunda gibi hissediyordum.
Birini sevmeyi sevmiştim. O biri Efe'ydi. Kalp atışlarımın hızlanması, ellerimin titremesi, normale göre çok daha fazla saçmalamayı gereğinden fazla sevmiştim hem de.
Ne güzel şeydi; delicesine atan iki kalbin birbirine adanmış olması.
"Kızım sabahtan beri söylüyorum. Şu dantelleri al Selma Teyze'ne götür, hadi!" diyerek odamdan içeri girdi annem. Elinde ise beyaz danteller vardı. Göz devirerek yüzümü yastığa gömdüm. "Yine neyin peşindesiniz, ne bu danteller ayol! Bir bıkmadınız şu çirkin şeylerden." Sesim boğuk çıkmış olsa da annemin beni anladığından emindim.
"Çok konuşma Nur. Kalk hadi, seni bekliyorum." Şu an annemin elini beline koymuş dik dik bana baktığına yemin edebilirim ama kanıtlayamam. Yastığa doğru ufak bir çığlık attım ve sinirle kalktım yataktan.
"Bu çirkin şeyleri çeyize falan koymayı düşünmüyorsun değil mi anne?"
"Bizzat onu düşünüyorum kuzum."
Tepki dahi vermedim anneme ve elindeki dantelleri alarak evden çıktım. Karşı apartmana geçeceğim sırada kafama bir top geldi ve olduğum yerde kaldım. Gözlerimi acıyla kapadım ve bir süre bekleyip geri açtım.
Ne hoş, kimse yoktu sokakta!
"Boşuna saklanmayın veletler, benden kaçabileceğinizi mi sanıyorsunuz!" diye bağırdım sokağın ortasında. Sokak lambasının arkasına saklanmış olan birkaç çocuğu gördüğümde göz devirdim. Bende salaktım, hiç görmedim sizi.
"O topu bir elime geçirirsem keseceğim!" diye bağırdım tekrardan fakat yalan söylemiştim. Tabi ki çocukların toplarını kesmeyecektim çünkü küçükken benim topumu kesen çok olmuştu ve o travmanın adı yoktu vallahi. Onlara bunu yaşatamazdım ayol.
Topun geldiği yere biraz bastırdığımda acıyla yüzümü buruşturdum. Umursamamaya çalışarak karşı apartmana girdim ve Selma Teyze'nin oturduğu kata çıkıp zile bastım. Birkaç dakika sonra kapı açıldı ve Selma Teyze'nin nur yüzünü gördüm. Gülümseyerek önce bana ardından elimdeki dantellere baktı ve hızla dudaklarını araladı.
"Hah, bende bu dantelleri bekliyordum. İyi yaptın Nur," diyerek elimdeki dantelleri aldı. Şaşkın bir şekilde onu izledim ve kafamı iki yana sallayıp kendime gelmeye çalıştım. Neydi bu dantel sevdası ayol?
