Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üniversite sınavına artık sayılı günler kalmıştı, peki bu benim umurumda mıydı? Sıkıyorsa olmasın.
Liseden mezun olup ilk yıl yerleşmeden tekrar sınava hazırlananlara mezuna kalmış deniliyordu. Ya mezuna kalmış bir insanın tekrar sınava hazırlanmasına ne deniyordu?
Duble mezun mu, ekstra mezun mu yahut yıkık mı?
Henüz böyle bir ihtimali göz önünde bulundurmuyordum çünkü tekrardan sınava hazırlanacak psikolojiye sahip bir birey tabi ki değildim. Deli gibi olmasa da sınava yeterince çalışmıştım ve artık gerisi Allah'a kalmıştı. Ya yapacaktım ya da yapamayacaktım başka seçenek yoktu zaten.
"Kızım ben var ya bıraktım artık," diyen Sena'ya göz devirdim. "Şurada on gün kalmış sınava, beynim bulandı artık. Kafam almıyor kafam. Zaten doğru düzgün bir puan yapamayacağım."
Sena bize gelmişti ve mutfakta oturuyorduk. Kahveleri fincanlara döktükten sonra birini Sena'nın önüne birini de kendi tarafıma koydum. İçi birkaç çeşit bisküvi ile dolu olan tabağı da tam ortamıza yerleştirdim ve Sena'nın karşı tarafına geçip oturdum.
"Gülüm geç bu işleri," deyip elimi havada rastgele salladım. "Hiç tatava yapma bana. O sınavda benden daha iyi yapacağını gayet iyi biliyoruz. Hiçbir şey bilmiyorum havalarına girme."
Sena şaşkın bir şekilde gözlerini büyüttü ve elini masaya hafifçe vurdu. "Nur bittim diyorum ya! Deneme yapıyorum net denen bir şey yok ortada. Üç yanlış bir doğruyu değil de bir doğru üç yanlışı götürse yine netlerim artmaz!" diye sitem etti. Kahvemden bir yudum alarak Sena'ya dik dik bakmaya başladım. "Ben senin asıl yaranı biliyorum da bakma ses çıkarmıyorum şurada," dedim imalı bir şekilde.
Kusura bakma da gülüm bir yıl boyunca Ali'den kopamayıp derslerini aksatırsan şimdi kafanı duvarlara vurursun, demek vardı fakat ne olursa olsun Sena'da benim gibi az çok bir şeyler biliyordu ve bu yıl üniversiteyi kazanacaktık, eminim.
Her şeyin başı inanç çünkü insan bir şeye bağlı kalmak istiyor. O şeye bağlanıp, inanıp kendini güvende hissetmek istiyor.
Ve ben biliyordum üniversiteyi kazanacaktım. Bildiğim bir şey daha vardı, Sena da üniversiteyi kazanacaktı.
Sonra el ele üniversitenin önünde kutu kutu pense oynayacaktık falan filan.
"Neymiş benim derdim?" diyerek bana diklendi Sena. Sol kaşımı havaya kaldırdım ve sandalyemde geriye doğru yaslanarak kollarımı göğsümde bağladım. "Ne olacak canım stres yapıyorsun işte sınav yaklaştı diye, o kadar." Alaycı tavrım onu rahatsız etmiş olmalı ki dişlerini sıktığını kasılan çenesinden anlamıştım.
