Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bugünlük caddeler bir yere varmak için değil gezilmek için vardı.
İki kafadar ellerimizde vanilyalı ve çikolatalı dondurma ile Postacı Diyarı'nın ilerisinde kalan bir caddede yürüyorduk.
Efe, benimle dışarı çıkmak için babamdan izin almıştı ve benim bundan birkaç dakika önce haberim olmuştu. Bana bile dışarı çıkmak istediğini en son söylemişti. Şimdi ise soğuk soğuk terlemiş olan bedenini bir nebze rahatlatmak adına çocuğuma dondurma alır gibi gidip ona külahta dondurma alıp eline tutuşturmuştum.
"Tamam artık. İzin verdi işte babam, ne diye hala tedirgin bakışlar atıyorsun etrafa?" diye sordum, aynı zamanda birleşik olan ellerimizi ileri geri sallıyordum.
"O öyle dediğin gibi değil işte."
Dondurmamın vanilyalı kısmını yalayıp caddedeki dükkanlarda bakışlarımı gezdirirken Efe'yi cevapladım. "Üstat konuştu! Nasılmış öyleyse, sen söyle."
Derin bir nefes verdiğini işittiğimde başımı ona doğru çevirdim. Güneş tam gözüme doğru geldiğinden dondurmayı tuttuğum elimi gözüme siper ettim. Efe ise kaşlarını buruk bir şekilde çatarak bana yandan bir bakış attı.
"İzin verdi vermesine ama vermese daha iyi hissederdim. Bu ne ağır yükmüş be! Öyle bir tamam olur dedi ki içim ürperdi. Tüylerim diken diken oldu Nur, vallahi çok korktum."
Güldüm.
"Eee kız babası dediğin böyle etkiler bırakır karşı tarafta."
Dondurmamı tekrar yaladığım sırada Efe'nin dondurmasına bakıp kaşlarımı çattım. "Hadi yala şu dondurmanı, bak eriyor," diye onu uyardım. Bu sırada dondurmasına bakıp koca bir ısırık aldı.
"Oha, yavaş!"
Yemek yer gibi dondurmayı ağzının içinde çiğnemeye başladığında uzaylı görmüş gibi baktım ona. Bu sırada dudaklarını büzerek konuşmaya başladı. "Ömür boyu böyle mi sürecek bu? Ben şimdiden babandan psikolojik şiddet görmeye başladıysam ilerisini düşünemiyorum."
İlerisi olacağı ne malum? Şaka yaptım.
Birleşmiş olan ellerimize tamamen ben yön verdiğim gibi gideceğimiz yerlere de tamamen ben yön veriyordum. O yüzden caddenin sonundaki bir sokağa giriş yapıp oradan ileriye yürümeye başladık.
"İşine gelirse gülüm," diye mırıldandım.
Girdiğimiz sokakta karşılıklı apartmanlar vardı tıpkı bizim sokak gibi yani klasikti. Efe tekrar dondurmasını ısırdı ve ağzı dolu bir şekilde konuşmaya başladı. "Dediğin şeye bak, işime gelmeme olasılığı var mı Nur? Baban beni keser!"
