Moje Życie Bez Niego

14. Oczywiście, że ją biorę.

Adrian

Od razu po wejściu na komendę, udałem się do szefa. Mimo, że sali nie udało nam się jeszcze znaleźć, to jednak muszę go poinformować, że zamierzam wziąć urlop.

  - Siadaj, Adrianie. Mów, o czym chciałeś ze mną porozmawiać. - siada na swoim miejscu.

To starszy, o 15 lat ode mnie mężczyzna, ale nadal jest świetny jako nasz przełożony i jak narazie nie słychać, by szedł na emeryturę. Pracuję z nim od lat i znamy się bardzo dobrze. Doskonale też wie, dlaczego do tej pory się nie ożeniłem.

  - Żenię się, szefie. - nie ukrył zdziwienia.
  - Jestem pod wrażeniem, że tak szybko Ci się to udało. - uśmiechnął się, opierając plecami o oparcie, skórzanego fotela. - Moje gratulacje.
  - Dziękuję.
  - Kiedy ślub?
  - No właśnie... - poprawiam się na krześle. - ...ja w sprawie urlopu.
  - Oho... coś czuje, że to jeszcze w tym roku.
  - Tak. 9 sierpnia. - uśmiechnąłem się widząc, jak nadymał poliki z szoku.
  - Bardzo szybko...
  - A na co mamy czekać? Młodsi już nie będziemy.
  - Racja. - wstał. - W takim razie zrobię wszystko, żeby dać Ci ten urlop, tylko powiedz ile.
  - Minimum dwa tygodnie. Zaczynając od 8.
  - Wiedziałem... - cmoknął i podszedł do kalendarza. - ...nie wiem, jak sobie bez Ciebie poradzimy, ale masz... należy Ci się. Naciesz się żoną. Wracasz na służbę w poniedziałek 1 września. - uśmiecham się szeroko na to wyróżnienie!
  - Dzięki serdeczne, szefie.
  - Szykuj się, Sawicki, na wieczór kawalerski. Razem z innymi coś Ci wymyślimy.
  - No dobrze.
  - A teraz bierz się do pracy. Macie robotę do zrobienia.
  - Tak jest.

Jestem szczęśliwy, że udało nam się załatwić datę i mój urlop. Jeśli nie znajdziemy sali, to zrobimy jakiś zwykły obiad w restauracji, a wesele w pierwszym wolnym terminie.

Ewelina

Z jednej strony bardzo się cieszę, że znalazłam dwie sale, które mają wolne terminy, a z drugiej... jestem przerażona, bo to oznacza, że naprawdę weźmiemy ślub, za troszkę ponad miesiąc.

Wieczorem zrobiłam kolację dla Adriana i czekałam na niego, oglądając jakiś film w salonie. Oczywiście mnie nie zawiódł i dał mi znać, że już wraca. Dzięki temu mogłam się przygotować.

Boję się, znowu iść z nim do pokoju, dlatego mam plan, by unikać zabaw tam. Pakuję do piknikowego koszyka z jasnej wikliny, naszą kolację oraz schłodzony napój i kubki, biorę koc i kilka poduszek oraz laptopa.

Mam zamiar przygotować nam randkę w garażu, która powinna mu się spodobać. Szczególnie, że pod długą bluzą, należącą do niego, jestem ubrana w bardzo... bardzo krótkie, jeansowe spodenki, które wyglądają na mocno ściuchrane przez postrzępione brzegi, do tego założyłam obcisłą, białą bokserkę, której dekolt specjalnie podarłam i na stopy włożyłam czerwone, niebotycznie wysokie szpilki, które zajebiście lśnią.

Włosy pokręciłam i rozstrzepałam, dodając im objętości. Oczy umalowałam na ciemny smokeye, a usta supertrwałą czerwoną szminką. Wzięłam koszyk i zamknęłam za sobą drzwi od wiatrołapu. Zdjęłam z siebie bluzę i poprawiłam sobie cycki, by były bardziej wyeksponowane oraz wyciągnęłam trochę czarny materiał stringów, żeby rzucał się w oczy. Przeglądając się w lustrze szafy, przybiłam sobie mentalną piątek, za wysmarowanie ciała olejkiem z drobinkami złota, bo moje nogi i lekko odkryte półdupki, wyglądają lepiej niż świetnie.

Samochód wcześniej przygotowałam na tą randkę, składając ostatnie fotele, dlatego teraz tylko rozkładam koc i poduszki. Odpalam laptopa, ustawiając film "Columbiana", którego nie oglądałam od lat i wpadam na szatański pomysł.