(Uni)
"လောင်ဝမ် တော်ပြီလေ.. ဒေါက်တာတွေ Nurse တွေလှည့်လာရင် မသင့်တော်ဘူးလေ ဒါနဲ့ မင်းလက်ကဘာဖြစ်တာလည်း...."
မျက်နှာချင်းခွာပြီး စူပုတ်ပုတ်နဲ့စိုးရိမ်သလိုမေးနေပေမယ့်
ပါးလေးကို ကိုင်ထားတဲ့လက်တွေကမလွတ်သေးတဲ့အပြင်
နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုပါ လက်မလေးနဲ့ပွတ်သပ်ပြီးစိုက်ကြည့်နေတုန်းပဲ။
"ငါ့လက္ဘာမွမျဖစ္ဘူး
အဲနှုတ်ခမ်း ငါ့ကိုအပိုင်ပေးပါလား.."
"ဟမ်..."
တစ်စိမ့်စိမ့်ကြည့်ပြီးပြောမိတယ်...
တကယ်လိုချင်တာ
ခွင့်တောင်းစရာမလိုပဲ ဘယ်အချိန်မဆိုအဲနှုတ်ခမ်းလေးကိုထိတွေ့ချင်တာ....
"လောင်ဝမ်...."
"အင်း..."
အကြည့်တွေကနှုတ်ခမ်းဆီမှာစူးစိုက်နေတုန်းပဲ
ဒဏ်ရာတွေနဲ့မို့သာ ဒီနှုတ်ခမ်းလေးကိုသက်ညှာနေတာ
စိတ်ရှိလက်ရှိကို ဖိကပ်ပြီးထိတွေ့ပစ်လိုက်ချင်မိ..
"လောင်ဝမ်...မင်းဘယ်လိုဖြစ်နေတာလည်း ငါရှက်တောင်ရှက်လာပြီ တော်တော့ အဲလိုလုပ်မနေနဲ့တော့"
"အင်း...အပိုင်ပေးမှာလား..."
သက်ပြင်းချလိုက်မိတယ်...တော်တော်ကိုဖြစ်နေတာပဲ..
"ငါ့နှုတ်ခမ်းကငါ့ဆီမှာရှိတာလေ မင်းကိုဘယ်လိုလို့အပိုင်ပေးလို့ရမှာလား"
"မဝေးနဲ့ယုန်ပေါ..ငါမင်းကို နမ်းချင်တဲ့ချိန်နမ်းမှာ အမြဲတမ်းခွင့်တောင်းနေရရင် စိတ်မရှည်ဘူး"
အနမ်းလည်းခံရအုံးမယ် ဒါတောင်ခွင့်တောင်းရရင် စိတ်မရှည်ဘူးတဲ့လား....တောင်းဆိုပုံကလည်း စေတနာရှိချင်စရာ...
"အင်း....ပေးတယ်"
"တကယ်နော်..."
လိုချင်တာရမှ ပြုံးဖြီးပြီး ပြွတ်ခနဲ မြည်အောင်
လာနမ်းပြီး ရယ်ပြနေသေးသည်။
"အဟမ်း...အဟမ်း.."
အလိုက်ကန်းဆိုးမသိ ချောင်းဟန့်သံပေးပြီးဝင်လာရတာ
တာဝန်အရပါ...
"ဒေါက်..ဒေါက်တာ... "
ဒေါက်တာဝင်လာတာမြင်တော့ ရှောင်းကျန့် မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရဲစုတ်နေပြီ...
လည်ပင်းတွေကို ပြတ္သပ္ကာ
ခေါင်းတောင်မဖော်ရဲ...
မိများမိသွားလားပေါ့ ဆိုသည့်အတွေးနဲ့လေ...
YOU ARE READING
My Heart 💘 (Uni & Zaw) (Completed)
WerewolfMy Heart 💘(Uni&Zaw) အရဲစွန့်ပြီး ဖွင့်ပြောမယ်လို့ ရည်ရွယ်ခဲ့တာ ငါချစ်တဲ့မင်းကို ငါပဲပိုင်ဆိုင်ချင်တာ ငါပဲပွေ့ဖတ်ချင်တာ.....ငါပဲထိတွေ့ချင်တာ... ငါနဲ့ပဲရှေ့ဆက်သွားစေချင်တာ... #WangYiBo ဘာလို့လဲ လောင်ဝမ် မင်းဖွင့်ပြောလိုက်ရင် သိက္ခာကျမှာစိုးလို့ ငါဝန...
