GEÇMİŞE GİDEN KIZ

3.BÖLÜM

Derin uykunun kollarındayken, beni zorla çekip almaya yemin etmiş ısrarla çalmaya devam eden alarmım ne zamandan beri böyle huzur verir olmuştu.
Her sabah beni yerimden sıçratacak derecede korkunç olan ses, ne zamandan beri yerini kuşların cıvıltısına bırakmıştı. İşte bu çok garipti, ama bu garipliğin farkına varamayacak kadar uykuluydum.

Gözlerimi yavaş yavaş açtım, ilk başta etrafımda ki yeşilliğe anlam veremeyerek boş boş bakmakla yetindim. Daha sonra rüya gördüğüme kanaat getirerek gözlerimi kapatıp tekrar açtım. Tekrar tekrar ve sonra tekrarr... sanırım böyle olmayacaktı kolumu uyanmamı sağlaması için cimcikledim.
Bu çok canımı yaktı, ama hala rüya görüyordum. Ya da buna inanmak istiyordum. Bir süre şaşkın şaşkın etrafa baktıktan sonra ağaçların, toprağın, yaprakların her şeyin gerçek olduğunu keşfettim. Bu imkansızz..

Böyle bir şey olamazdı, burada uyanmam hiç bir mantık kuralına uymuyordu. İşin bir diğer garip tarafı geceliklerimle uyanmamıştım, iş yerine giderken kaçırılıp bu ormana bırakılmış gibiydim. Üzerimde siyah jean ve boyun kısmı açık beyaz crop bir bluz vardı. Saçlarım her zaman ki gibi yumuşacık ve dümdüzdü.

Uyandığım yere dönüp baktığımda orta boyutlarda olan çapraz kutu çantamı gördüm. Hemen içine bakıp cep telefonumu aradım. Çantam çok kalabalıktı. İhtiyacım olan şeyleri her zaman yanımda bulundururdum, bu yüzden çantam diğer kadınların çantalarına göre biraz daha ağır olurdu. Gereksiz şeyler taşıdığımı düşündüğü için Eda'dan hep azar işitirdim, ama hiç bir zaman bu konuda ona aldırış etmedim.

İlk başta o kargaşanın içinde bulamadım telefonumu ama daha sonra çantamı bir kez daha kurcaladıktan sonra bulabildim. Ne olduğuna anlam vermeden polisi aramayacaktım. İlk önce Eda'yla konuşmam gerekiyordu. Sonuçta aynı evde yaşıyorduk, sıcak yatağımda uyurken birden bu ıssız ormanda hazırlanmış bir halde uyanmam hakkında belki bir şeyler biliyordur. Ben hiç bir şey hatırlamıyordum, herkesten önce ona danışmam gerekiyordu. Ne zaman kalkıp hazırlanmıştım ve bu ormanda ne işim vardı, zihnimde hiç bir şeyin cevabı yoktu.. tek hatırladığım şey dün gece yatağımda uyuduğumdu, ondan sonrası yok..

Telefon kapanmıştı. Defalarca denememe rağmen açılmadı, sanırım sarjı bitmişti. Tam da en ihtiyacım olan şeyin beni böyle yarı yolda bırakması hiç iyi olmadı.
Yapacak bir şey yoktu, telefonu çantama geri koydum ve bu ormandan çıkış yollarını düşünmeye başladım..