↬ J A H I E M
Bigla na lang nagsigawan ang mga tao matapos ang isang malakas na putok ng baril. Kasabay no'n ang pagbagsak ng lalaking nasa harapan namin. Duguan. Wala ng buhay. Nanlaki ang mga mata ko at napaatras.
Agad ko nang hinawakan ang kamay ni Riley at hinila siya paalis. Napayuko kaming dalawa nang makarinig ng isa pang putok ng baril. "Shit, Riley." Cussing, my arm immediately wrap around her head, covering her ears.
"Sakay na." Inabot ko sa kaniya ang helmet. Agad niya akong sinunod at kitang-kita ko ang panginginig niya. "Kapit ka nang mabuti." I felt her small hands intertwining above my stomach and I immediately floor the motorcycle down the streets. Naka-ilang busina ako para lang magsitabi ang mga tao pero ang iba ay parang walang naririnig.
Nagmaneho lang ako hanggang sa madaanan na namin ang Elysian University. I slowed down a bit para silipin kung ano na ang nangyayari tutal bukas naman ang main gate. There's a lot of police officers. The sirens are flashing. Few students are still scattered outside.
And also, I saw someone holding a gun firmly as if he was trained to do so. I instantly had a feeling to stop from driving and so I did.
Nanlaki ang mga mata ko nang makilala kung sino 'yon. Agad kong pinarada ang motor para makababa at makatakbo.
"Callais!"
Why the fuck is he pointing a gun at someone?!
"Callais, put that shit down!" Hindi ko agad napansin na pulis pala ang bahagya kong naitulak para lang malapitan si Callais. Hinigit ko ang balikat niya pero may nahawakan akong malagkit. Dugo.
Napalit-palit ang tingin ko roon at sa lalaking nakahandusay sa sahig. He's still breathing, just wounded and scared. Sino ba 'to? Ito ba ang suspect? Si Callais ba ang nakakita sa kaniya kaya ganito ang naabutan kong eksena? At bakit may tama siya ng baril?
Seriously, what the fuck is happening?!
"I'm fine." Tinapon niya ang baril na akala mo isang walang kwentang bagay lang. Callais Lawndale knows how to shoot a gun. Dealing with bullets used to be his hobby back when they were still in States. That's literally his killing time ever since he was a child. Kaya natakot ako, kasi alam kong hindi siya takot humawak no'n.
Nakita ko ang paglapit ng iba pang mga pulis. "Don't worry, walang offense rito. Alam mo 'yan." Tinuro niya ang braso niyang may tama ng baril. Naiintindihan ko na. He just pulled a gun for self-defense. Wala ngang kaso roon lalo na't nauna siya barilin ng suspect o kung sino man 'tong gagong nasa paanan ko.
Nilapitan siya ng med at ilang kapulisan kaya naman umatras ako ng bahagya. Someone held my shoulder and it was Riley. Napatitig na lang ako sa kaniya bago siya yakapin gamit ang isang braso ko sabay himas sa kaniyang balikat.
Damn, she looks so scared. Naalala ko ang mga nakaraan niya. Paano pa kaya siya ngayon? Hindi imposibleng hindi siya balikan ng takot.
"Sabi ko 'di ba huwag na kayong babalik!" Someone sounded so mad at the both of us. It was Ryu.
BINABASA MO ANG
The Art of Rebellion
PertualanganThe Chroniqué is a dissolving freedom club formed by rebellious students of Elysian University. Raised to follow immoral rules, bred to bleed stains of injustice, how far would they go to uncover the truth behind the government's actions?