Çılgın Prenses

Uyku

(FINAL BÖLÜMÜ!!)       

💕💕💕💕

Ughh. Başım. Neler oluyor böyle? Neden her yer karanlık?
 

"Martha! Martha!!"

Bu tuhaf, normalde ilk seslenişimde gelmiş olması gerekiyordu.

Nerdeyim ben böyle? Hiç bir şey görünmüyor  bu karanlıkta.

Daha fazla yerde yatmamaya karar vererek elimle kendimi destekleyip kalkmaya çalıştım. Ama ne mümkün. Sanki üzerimde tonlarca ağırlık varmış gibi bir milim bile kıpırdayamıyordum.
  

Saatin olmadığı bu karanlık yerde, hareket edememenin psikolojik acısıyla birlikte uzanmaya devam ettim.
Ne kadar süre geçtiğini bilmeden öylece olduğum yerde milim hareket edemeyerek yatmak çok sıkıcıydı. Ama nasılsa hiç bir sekilde ne ağrım ne de sızım vardı.  

Oysaki bayılmadan önce çok şiddetli baş ağrımın yanında birde burnumdan bol bol kan gelmişti. Ama şu anda bulunduğum boşluk kadar hissizdim.   

Ta ki etraf bir anda aydınlanıp kendimi sarayda bulana kadar. En azından artık ortamım değişmişti. Bu süre zarfında hareket yeteneğimi de geri kazanmıştım. Ama olaylar bu kadar basit ilerlemiyordu. Bir anda ortalığın karışmasıyla bir kargaşaya kapılarak bir odaya sürüklendim. Ve bu durum gittikçe tuhaflaşmaya başlamıştı.
 

Başta saşkınlığımdan dolayı bulunduğum durumu fark edemeyerek yatağın başında toplanmış hizmetçilerin yanlarına koşarak dikkatlerini çekmeye çalıştım. Dediğim gibi sadece çalıştım. Çünkü, sanki ben görünmezmişim gibi hiç aldırmamışlardı bana. Bende bu duruma fazla takılmayarak dikkatlerini çekme çalışmalarına devam ettim. Taki o zamana kadar. Asıl olay ise sonrasında gerçekleşmişti.    

Çünkü önümde şimdiye kadar yaşadığım tüm anılarım canlı bir şekilde oynanmaya başladığını fark ettim.
Sanki tüm bunları ben yaşamamışım gibi olayları dışarıdan başka bir gözle seyrediyordum.
    
  
 
^
"Leydim çok güzel bir kızınız oldu. Kucağınıza almak ister misiniz? "  
 

Mırıldanma mırıldanma
 
"Bir kız. Bir kız oldu. Nasıl? Niye? Bu olamaz?"
 

"Leydim? "
 

"Hayyyıırr!!? Götürün şu şeyi hemen! Götürünnn!!"

Inngaa! ınnnggaa!!

"Ahh! Küçük prenses lütfen sakin olun."   

"Götürün o şeyi hemen. Gözüm görmesin onu."

"Peki leydim. Siz ikiniz leydiyle ilgilenin. Sende imparatora haber ver. Leydi Elenor doğumunu yaptı. 41. Prenses dünyaya geldi. Hadi hızlı ol."

Bunların hepsi doğumumda gerçekleşen olaylardı.
Ve ondan sonraki olan olaylarla birlikte devam ediyordu.
 

Saşkınlığımdan başta fark edememiştim. Ama dördüncü tekrarla birlikte aslında ben uyurken olan şeyleri bile gösterdiğini fark ettim.     

Bu durum her ne kadar korkutucu olsada bana bolca faydası da dokunmuştu.
 

Şimdiye kadar bu anılarda ben uyurken gerçekleşenler bile net bir şekilde görünüyordu.
Mesela ilk aylarımda zayıf ince bir adam gölgeler arasına saklanarak başımda her gece nöbet tutuyordu. Sanki biri tarafından beni koruması için görevlendirilmiş gibiydi. Ve bunun babam olmadığına emindim.