El Musika

Chapter 8

"Ohh tapos na oras mo?" Agad kong pinunasan ang luha ko ng maramdaman ko si Carlo sa likuran ko.

"Hmm.. Oo eh, kaso hindi pa ako nakaka pag log out. Ang bilis naman pala nito" i gave him a fake laugh to hide what i feel right now.

"Okay.. Ka lang ba?" Masyadong malakas talaga ang mga kutob ni Carlo ehh. Natawa na lang ako at humarap sa kaniya.

"Oo naman penge muna ako ulit coins log out ko lang toh" i know that he didn't believe me but he refuse it. At binigyan niya na lamanh ako ng coins ulit .

"Puntahan mo na lang ako doon kapag tapos ka na" umalis na siya at muli kong binuhay ang computer.

Muli ay nakita ko ang larawan nilang dalawa. Mabilis ko iyong inalis doon at napasadahan ko na mayroong message si Grey. Hindi ko alam kung dapat ko pa bang malaman ang laman niyon o hindi. Pero dala ng kuryosidad i did and open it.

G Rey: ok lang naman ako rosa. Ingat kadin sabi ni Christine ,kasama ko siya ngayon. Nasaan ka na ba?hindi ka na namin nakikita rito. Btw Congrats pala kasama karin pala.

My heart getting wilder at nararamdaman ko ang init noon. Hindi ko na alam kung paano pa siya muling kaausapin at tila ayoko ng mag bigay ng salita. Puro christine na lang....

I immediately log out my account at hindi na nag aksaya pang muling mag message sa kaniya. I'm so bitter right now, i didn't know if its right pa ba but i can't stop my self.

"Masama toh rosa" tanging na ibulong ko sa sarili at pinasadahan ang tumakas na mga luha.

Hindi pa man tapos ang oras ay tumayo na ako at agad na pinuntahan si Carlo sa kung nasaan man siya.

"Tara na" pag aaya ko sa kaniya habang ang mga mata ay nasa kawalan.

"Ahh sige" nakita ko sa gilid ng mata ko kung paano niya ikinunot ang kaniyang mga noo. Pero hindi na siyang nag atubili na mag tanong.

"Ohh kamusta? Nakausap mo ba mga kaibigan mo?" He ask ng nasa harap na kami ng bahay.

Tulala parin ako at nililipad ang isipan bagamat naririnig ko ang kaniyang tinig ay hindi ko magawang sumagot.

"Hays.. Sige na nga pasok ka na. Bukas na lang kkta kakausapin." Binuksan niya ang gate at pinapasok ako.

Ginantihan ko lamang siya ng ngiti sa lahat ng ginawa niya. Hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko ngayon. Kanina lang ay ayus pa ako ngunit ngayon ay tika bigla na lang sumama ang pakiramdam ko.

Wala akong naabutan sa sala na tao kaya nag diretso na lamang ako sa kwarto ko. It's good for me na rin para Hindi na mag tanong sila mama.

Lumipas ang gabi na hindi ako naka kain ng hapunan. Nasa kwarto lamang ako, nakahiga habang nakatanaw sa labas ng bintana.

Nakita ko kung paanong dumaan ang mga bituin sa mga mata ko. Kasabay ng pag agos ng mga luha ko at paglabo ng mga tingin ko.

Lumipas ang ilang minuto kong pag iisip bago ako umupo sa aking kama. I don't know if its affective but i want to try it.

"Dear God i know that you're seeing mw right now, i just want to request for a help. Please help me on what i'm feeling right now. 'Coz its hurt, still hurt and i know that you're the only one can heal me. I'm hoping that you're reading my mind and heart and i hoping that you already know how this pain start. Masakit po sobra, at hindi ko na alam kung paano pa kokontrolin ang aking sarili. I'm just giving you my self po, please guide me to a right person and a right decision. Please control my self po para sa ikabubuti ko" that was all my prayers. I cried until my self stop for feeling the pain.

I know that someone are guiding me right now. I wish na sana ay hindi ko na g maramdaman ang sakit at muling mabuhay ng normal.

I should continue my plan for this new life. Kailangan kong pigilan ang sarili ko sa pag alala ng mga bagay na tanging nabibilang na lamang sa noon. Dahil iba na ang kinakaharap ko ngayon.

"Kailang mong maging matatag rosa" i smile for my self at inayos ang sarili ko.

Bumaba ako at pumunta sa kusina kung saan ay nakarinig ako ng boses nila mama. And there i see them eating happily.

"Ohh anak naka uwi kana pala. Kumain kana dito" i sit and start getting my food.

"Kung aalis ka rosa ay mag sabi ka, lalo na at gabi na oh. Bigla ka na lang nawala kanina" my dad say it for pointing about my protection.

"Yes dad, sorry po na punta lang po ako kila Carlo" i start to eat my food.

"Mabuti iyan apo at meron ka ng kaibigan dito" my lola smiled at me.

"Opo mabait po si carlo" masarap ang mga pag kain ngayon at sa lasa ng ulam ay natitiyak ko na si daddy ang may luto nito.

"Oo Anak maganda ang pag papalaki ni Nerisa doon" aniya ni mama habang nag papatuloy sa pag kain.

"Kaano ano niyo po ba sila mama?" Napahinto siya sa pag kain upang sagutin ako.

"Childhood friend ko iyong si Nerisa anak, noon pa man ay mabait na iyon sa akin" tumango tango na lamang ako.

"Hwag ka mag alala anak maraming mababait dito at alam kong tanggap ka ng lahat ng tao dito" my father said.

"Opo iyon din po ang sabi sa akin ni Carlo" ngumiti naman sila sa akin.

From now on i want to appreciate this place,kailanman ay isasantabi ko na ang lahat ng nasa aking isipan na patungkol sa dati kong buhay.

I want to change my personality, i want to change my beliefs and woke up in this reality. Which portraying that i am now different on what i am in the past.

Masakit man malamang hindi man lang nila ako naalala noon alam kong may dahilan ang mga iyon. Pero tila isang sakit ng damdamin ang dala niyon sa akin dahil kahit ano pa ang aking isipin alam kong gusto kong hanapin nila ako. Na parang mahalaga ako.

"Dad meron po pala ako sa inyo ipapakita" i smile at them habang kinukuha ko ang cellphone sa bulsa ng short ko.

Agad akong napangiti ng makita ang reaction nila habang tinitignan kung paano ako nakapasa kung paano akong nakasama sa may mga karangalan.

"Congrats anak" my daddy smiled.

"Ang galing mo anak" my mom are so proud at me.

"Pag butihin mo pa apo sa susunod ay makakaya mo pa ulit iyan" and my lola are so supportive.

I smile them back, i don't know how to express my feeling right now. I only know is that i'm so lucky to have them. Isang bagay na kailanman ay hindi mapapalitan.