El Musika

Chapter 15

Its been a years or let just say, limang taon na ang lumipas. Sa tuwing iniisip ko na naka tagal ako ng ilang taon na pananatili rito ay hindi ko lubos na aakalain.

I didn't expect that i can stay in a longer time in this place and until now, nahihiwagaan parin ako sa aking sarili.

In the past years nag patuloy ako sa pag aaral ko rito sa bayan ng San Carlos. In the first,it's hard for me na makisalamuha in those students here. Pero ng tumagal naka hanap rin ako ng mga kaibigan.

Nasa kwarto ako sa kasalukuyang ito. Naka tanaw sa bintana ng aking kwarto. Nang masagi sa isipan ko ang diplomang na tanggap ko. Lumapit ako at muling tinitigan iyon.

Rosa Minara Valenciana

Ang pangalan kong ipinag mamalaki ng mga magulang ko.

Nag tapos ako sa kursong medisina, gaya ng nais ko noon pa man. When i graduate my family are so proud to me. I'm only child that's why they are happy that i finally got what they want to me.

Katabi ng diplomang iyon ang larawan kong naka suot ng toga na may ngiti sa mga labi. If they're proud to me, mas proud ako sa sarili ko.

Dahil ipinag patuloy ko na lamang ang pag aaral ko rito ay mas mabilis akong nakapagtapos, higit sa inaasahan ko.

Nang matapos kong titigan ang graduation picture ko,na pako ang mata ko sa maraming larawan na narito sa taas ng ulunan ng kama ko.

There's a lot of pictures with small and big size of it. My pictures wearing different kind of clothes, with face chinning up in front .

"Rosa!rosa!rosa!" Narindi ako sa sigaw sa labas ng pintuan ko.

"Oh why are you here?" Pinag buksan ko siya ng pinto at nag diretso siyang higa sa kama ko.

"Grabe hindi mo man lang na miss best friend mo?"ayan na naman siya.

"Ano ka bata?" Na ngingiti s'yang bumangon sa kama ko.

Gaya ng sinabi niya noong umalis s'ya, bumalik siya matapos ng isang taon. Ngunit ang pag balik niya rito ay naging vacation na lang. Because his mom decide to them na doon na manatili.

"Laking s'yudad kana,'di na probinsyano" na tatawa kong aniya.

"Hoy hindi ahh! Mahal ko ang San Carlos, kambal kaya kami"

"Ikaw nga diyan ehh... Porket mag kasing tangkad na tayo.. Porket.." Napa ngisi ako sa sinabi niya.

"Ehh syempre maganda ako" agad naman siyang na pa ngiwi at tinignan pa ang huling larawan na pinag ka titigan ko kanina.

"Kelan uwi mo?"

"Grabe ka naman rosa, uwi agad kakapunta ko pa lang nga sayo"

"Talaga ba? Isang linggo mo na'ko ginugulo" binatukan ko nga.

"Tsk! 'Di mo na ako mahal rosa! Mas gusto mo ng kaibigan si camille ahh" aba't ng damay pa.

"Drama mo diyan? Umuwi ka na nga" alam ko namang ngayong araw ang uwi niya.

"Wahh i will miss you Rosa"lumapit siya at niyakap ako.

"Ang drama mo na naman boy" na tatawa kong tukso sa kaniya.

"Tse.. Hanap hanap jowa ahh. Baka ma bulok ka na" pag tatapik niya pa sa likod ko.

"Bakit ikaw?bulok ka na rin oy" and then we burst out a laugh.

"Ohh siya una na ako, ingat ka rito. Healthy life style remember?" Natawa na naman ako sa bilin niya.

"As always naman" tumatawa niya akong kinawayan sa labas ng aming gate.

Its been a years and still now our friendship are going strong. Sa paraang iyon ko na pag tatanto na matindi rin pala ang pagmamahal ng kaibigan higit sa inaakala ko.

Sumapit ang hapon at na kikita ko na sa labas ng bintana ko ang pag lubog na araw.

Isang bagay na lagi kong inaabangan. I always remember how i take a picture of him habang tumataas ang araw. But now, isang kabaliktaran ang ninanais ko.Ang masilayan siya sa gitna ng pag lubog ng mga araw.

Pero kung iisipin ko, malabong mag kita kaming muli. I know that he's happy right now. Sana lang ay na kuha niya ang kursong nais niya noong panahong tinanggihan niya ako. Sana hindi siya na sasaktan sa mga panahong lumilipas, hindi katulad ko.

Suddenly a bitter smile plastered at my lips and the small tears slowly falling, with a deep feelings that i still want to ease.

Na tapos ang pag da-drama ko ng mag ring ang cellphone ko.

"Bruha ka ang tagal mo sumagot 'te!" Agad kong na ilayo sa tainga ko ang cellphone ko sa tinis ng boses ni Camille.

"Ano ba 'yon? Nag e-emo emo pa'ko ehh!" Narinig ko ang bahagya niyang pag tawa.

"Hayna'ko 'te sabi ko sayo huwag ka diyan sa bahay niyo mag drama,dito ka sa'min"

She's pointing her called 'racket' like gano'n, extra niyang work, and 'yun ay isang mini house which is may mga foods and drinks especially may kumakanta. Parang entertainment bar like gano'n. I didn't go in that kind of place kasi dati that's why i don't know what they called in that placd.

"Tsk, ayaw ko papaiyakin lang ako ng mga kanta niyo diyan" she's laughing at the phone again.

"Bruha ka ang sabihin mo... Our songs suit you, that's why na tatamaan ka"

Isang katotohanan na aking na rinig. I know naman but i refuse to believe it, that a little song can still hit me.

"Sige na punta kana Rosa, libre kita foods and mag pe-perform din ako mamaya 'te"

Yeah she's a good singer, in my first day there i hear how she sing. Ang boses niya ay isang sangkap na mag papatama sa'yo sa kanta.

"Oo na maaga pa naman, mag aasikaso muna ako dito" 

Ang oras naman ng bukas noon ay mamayang gabi pa. Pasado ala siyete ng gabi, i cook dinner muna for me and lola.

"Ok 'te text me na lang kapag nandoon kana. Bye!"

Nang matapos ang tawag ay bumaba na ako, sa kusina ay na abutan ko si lola na nag hahanda na ng hapunan na'min.

"Magandang gabi lola, ako na po mag luluto" prissnta ko at pinaupo na lang siya sa may upuan.

"Lola aalis po ako ngayon gabi ahh" pag papaalam ko.

"Saan ang punta mo apo?"

Nag prito ako ng tilapya ka partner ng nilagang sariwang gulay ni lola.

"Doon po sa pinuntahan ko last time kila camille"

Good thing at natutunan ko ang pag luluto. Natatandaan ko pa na maka ilang beses akong sinasabihan ni mama na dapat ay marunong ako sa pag luluto, for my near future daw.

"Sige basta ay mag ingat ka sa daan at gabi na, mag sabay kayo ni camille pag uwi" nginitian ko siya bago ay inilapag sa mesa ang fried tilapya.

Parehas lang ng way ang bahay namin ni camille mas mauuna nga lang ang bahay namin kaysa sa kanila. Pero mamaya mas kailangan niya rin na ma una sa work n'ya kaya ako na lang mag isa.

Nang matapos ay bumalik ako sa kwarto at nag ayos ng sarili. Hindi ko pa mapili kung anong damit ang susuotin although i know my style in terms of clothes naman.

"Lola una na po ako, matulog na po kayo ng maaga ahh. Baka maabutan ko pa kayong nag lalaro sa cellphone niyan" na tatawa akong kumaway sa kaniya.

My Grandmother is not so old that's why na gagawa niya pang mag cellphone. Mahilig siya mag candy crush, isang games sa cellphone na gamit niya. Hindi pa siy papa awat kapag nasasabik talaga siya mag laro.

Natatawa na lang akobg umalis sa bahay at tinungo ang daan tungo sa pupuntahan.