El Musika

Chapter 46

Natapos ang araw na ipinakilala ako ni Grey sa mga magulang niya. Ang sarap sa feeling. Lalo na 'yong acceptance ng mama at papa niya. Isa pa I'm happy that both of our family are support to our relationship.

Isang bahagi narin kasi talaga ng relasyon namin, ay ang relasyon namin sa magulang ng isat isa. Iyon ang pinakamahalaga. Kaya ngayon I'm looking forward to the next level,next step, next life na darating sa aming dalawa.

Ngayon ko biglang naramdaman 'yong excitement ng relasyon namin. Kasi almost perfect na, kung iisipin nga pagkilala sa isat isa at kasal na lang ang kulang. Puwede na kaming magsamang dalawa.

Pero totoo pala,na hindi lahat ay puro saya. May lungkot na siyang makakaramdam ka ng takot. Bigla na lang kaming nagkaroon ng hindi pagkakaunawaan, nang matapos ang isang buwan. Hindi parin kami ngayon nag papansinan.

Nasa harap ako ngayon ng clinic. Hindi ko alam kung tutuloy na ba ako papasok. Sobra ang kaba na nararamdaman ko. Dinagdagan pa na wala man lang akong kasama ni isa.

Huminga ako ng malalim. Hinigpitan ko ang hawak ko sa folder na dala ko. Then I step forward, coming inside the door. 

Pagkapasok ko sa loob. Tinignan ko ang kabuuan nito. Hindi siya ganoon ka laki pero maganda ang disenyo. Hinanap ko ang pintuan kung saan ako nararapat na pumasok. Bago ko 'yon mapuntahan ay may nadaanan akong isang room.

Sumilip ako sa kapirasong transparent na bahagi ng pintuan, para makita ang loob. Wala pang pasyente.Ang buong room ay may disenyong mga animals na parang nasa zoo. May mga iba pang cartoon character katulad ni Dora, Tinkerbell, Diyego at iba pa. "Wah, it's so cute!" Napatakip na lang ako sa bibig ko sa kadaldalan ng bibig.

Wala man lang akong makita na mga doctors and nurse. Siguro nasa ibang room. Sana mayroon akong maabutan.

Pumasok na ako sa tamang room, kung saan ako mag aaply. Yes I decided to continue my dream. I want to experience it even in a once in my life. Ang tagal ko rin itong pinag aralan. Ang pagiging pediatrician. This is the right time for me to serve kids.

Kumatok ako sa pintuan. Nang masilip ko ang loob ay may tao,at agad naman akong napansin. I smile at her. "Ah magandang umaga po. Are you doctora merry?".

"Ah yes, please come inside ija"

Ngumiti ako saka binuksan ng maigi ang pintuan. Kaya ko 'to, isa pa mukha namang mabait si doctora merry. Siya kasi ang head dito.

"Anong maipaglilingkod ko sa'yo ija?"

Pagkaupo ko ay huminga muna ako bago magsalita. "Ah mag aapply po sana ako. Naka tapos po ako ng kursong pediatrician..." Ibinigay ko sa kaniya ang folder na naglalaman ng requirements and personal papers ko.

"Oh may record ka rito na nag model ka? Aba model ka pala ija? Bakit mas pinili mo parin ipagpatuloy ang pag pe-pedia?"

I smile. I expect this kind of question talaga. Knowing that I start in modeling talaga. "Hmm.. actually po, I didn't expect that I can do modeling. Because I didn't see any potential sa sarili ko. And this, ang pagiging pediatrician. Inaral, pinagtuunan ng pansin, at matagal ko po bago ito naabot. Kaya this is the time po siguro to purue it, to work for those kids" I smile again.

"Grabe ija, puwede kang pang Ms. Universe" natutuwa niyang sabi sa akin.

"Hehehe, hindi naman po"

"Simple lang ang salita mo. Pero halatang pursigido ka sa gusto mong maabot"

"Yes po" hindi naaalis ang ngiti ko kahit pa grabe ang kaba ko. I don't want to fail. Gusto ko talaga na pumasok na as pediatrician.

"Oh sige, tanggap kana doc. Kailan mo ba gustong magsimula?"

Lumaki ang mata ko. "Talaga po?kahit kailan po! Puwede po bukas! Kung may pasyente na kaagad" oh my god! My heart! Sobra akong natutuwa.

"Oh sige bukas. Bigay ko sa'yo yung isang pasenyente sa'yo"

"Thank you so much po! Talagang aayusin ko po ang trabaho ko sa clinic niyo"

Narinig ko ang tawa niya. "Nakakatuwa ka naman ija. Huwag ka na mag po, dahil parehas na tayong doctor sa clinic na ito" ngiti niya sa akin.

Natapos ang interview ko at totoong tanggap na talaga ako. Hindi ko akalain na gano'n kabilis! Iba kasi ang expect ko,akala ko masungit lagi ang makakasalamuha ko. Napaka judgemental ko talaga. Hays.

Bitbit ko ang folder ko at shoulder bag palabas ng clinic. Pagkatingin ko sa palagid ng labas ay napansin ko ang play ground. Hindi ko ata ito napansin kanina,dahil siguro sa kaba na naramdaman ko.

Nakangiti ako na nagtungo sa duyan. May pang malakihan at pang bata. Naupo ako sa isang duyan. Sa harapan ko ay mayroong family. Naroon ang tatay,nanay at anak. Inaalalayan nila ang anak nila na may benda ang ulo. Pinadulas nila ang bata sa maliit na slide. Ang cute naman nila tignan!

Ang daming parents and kids na narito sa paligid ko. Mukhang matutuwa ako sa araw araw na pagpasok ko. Huwag lang sana laging may sakit ang mga bata. Mas gusto ko na makita silang masisigla.

Nakatanaw lang ako sa mga batang maglalaro sa paligid ko. Nang bigla akong may maramdaman. Bigla na lang may mainit na katawan ang yumakap sa akin. Salong salo niya ang buo kong katawan.

"Oh anong ginagawa mo rito?" I say it in a serious tone.

"Galit ka parin?" I heard sadness in his voice.

"Hindi ko alam. Bakit mo alam na nandito ako?" Wala parin pagbabago sa boses ko.

"Para I cheer ang mahal ko. Kaso huli na ata ako. Galit ka kasi sa'kin eh"

Napabusangot na lang ako at sinulyapang muli ang paligid ko. Sana balang araw. Katulad ng masasayang pamilya na nasa harapan ko. Sana ganito rin ang magiging pamilya ko.

Naramdaman ko ang labi ni grey sa pisngi ko. Mabilis lang 'yon. Para siguro hindi ako umangal. Ang braso niya ay nakapulupot parin sa akin. Halatang nangsusuyo eh.

"Hindi naman ako galit"

"Eh bakit ganiyan ka? Hindi tayo nagpapansinan"

"Kasi gusto ko malaman mo na hindi ako agree sa sinabi ko. Ayokong i direct to the point na sabihin sa'yo. Gusto ko ikaw ang makaramdam no'n"

"Sorry na. I know na you like this so much. Hindi ko lang agad naunawaan. Hindi ko kaagad na intindihan. Sorry kung mali ang pananaw ko. It's my fault"

Hindi ko alam pero parang nanubig ang mga mata ko. Ani ba 'yan! Gusto kong maging maayos kami. Ayoko ng ganito.