El Musika

Chapter 31

"anong pinagsasabi mo diyan?" I feel so uneasy.

Natawa siya sandali. He shake his head,then he look at me. "Wala lang. Huwag mo na isipin"

Napatango na lang ako. Nakakailang inom na'ko sa drinks namin. Feel ko naubusan ako ng laway.

"Oh nailang ka kaagad diyan" biglaan niya na lang sinabi. I feel that he step near to me. Bigla bigla na lang akong ginugulat ng pagkalabog ng puso ko.

"Easy ka lang grey. Mamaya atakihin puso ko rito" mahina ko lang 'yon sinabi. Pero ramdam kong natigilan siya.

"Hala ano 'yon? Do i need to feel some strange?"

"Depende sa'yo. But me,I feel some strange" ayoko ng muling humarap sa kaniya.

Hindi ko alam bakit ganito. Bigla na lang nayanig ang sistema ko. Ano na naman bang nangyayari sa'yo Rosa?

"Lumalalim na ang gabi. Gusto mo na bang umuwi?"

"Hmm.. sige naka abot narin naman ako ng isang kanta dito. Saka kanina pa rin ako wala sa bahay. Baka hanapin ako ni lola" tinanguan niya ako.

I fixed my self. I check if my naiwan pa akong gamit. Syempre all things are important.

"Sige una na ako ah. Mag stay ka ba rito? Ingat ka pag uwi"

I'm ready to walk away. Pero bigla siyang nag salita.

"Ah. Hatid na kita. Hindi rin safe kapag mag isa ka"

Tumango na lang ako. Saka kami nag lakad na dalawa. This is the third time that we walk together.

Until now, he always make me feel safe by his side. He is always be the one who cared for me. Sana hindi ko ma miss understand lahat ng gesture niya ngayon.

In the middle of the night we are silently walking. I don't know how to divert uneasy feeling. Pero gusto ko langmag ingay. Para hindi ko maramdaman 'yong ganitong pag kailang.

"By the way. Kilala mo ba lahat ng singers and entertainers niyo?"

Napasulyap siya sa akin. Sandali siyang napa isip. "Hmm..may iilan na kilala ko. Mababait kasi mga tauhan namin eh. They approach me"

"May kilala ka bang Camille?"

"Camille? Hmm.. wala eh. Why?"

"Best friend ko rin 'yon. Saka diyan siya sa inyo nag tatrabaho. Singer siya"

I see a shock in his eyes. "Oh really? Maybe I already meet him but I don't her name. Hindi rin kasi ako madalas diyan sa resto. Eh"

"Ah gano'n ba?bakit naman. May iba kang pinag kaka abalahan?"

"Yeah. I try writing songs. Someday gusto ko mag try mag record gano'n"

Mukhang ang dami na niyang plano sa buhay. Talagang mapapasabi ka na 'sanaol'. May naidulot din talaga sa kaniya ang pag punta dito sa San Carlos.

"That's good. You do a lot in your life. I feel your success. Basta mahalin mo lang lahat ng ginagawa mo"

Nakita ko ang pagngiti niya. Tunay na ngiti,yung ngiting nagpapalagay sa kalooban mo.

"Ikaw ba? May plano ka sa future mo?" Suddenly he asked.

Hindi ako agad naka sagot. Naglalakad lang kami habang iniisip ko kung may plano ba ako sa buhay ko. Actually I never dream on about what happen next to my life, simula ng makatapos ako ng pag aaral.

"Sa totoo lang. When I graduate, I didn't plan about my life. Is just like everything is already in my life today. 'yung para bang kontento na ako sa kung ano ako ngayon"

My eyes focused on our way but i see that he slowly nodded. "Pero syempre hindi maalis 'yong mararamdaman mo na may kulang. Feeling ko buo na 'yong sarili ko. Pero may parte ng sarili ko na nawawala"natawa ako.

"Gets mo?" I asked him. Pointing on what i said.

"Yeah. That's was saying to you. That you need to seek that emptiness. Because before you notice as complete,you need to find the last part na kailangan ng sarili mo. At ikaw ang nakakaalam no'n" pagpapaliwanag niya.

Napabuntong hininga ako. "What is the last piece that can make me complete?"

Nangunot ang noo ko sa kaiisip. "If you see, I already have what kind of life i want to be. Nakuha ko narin 'yong ambition ko. I have friends and work mates that supports me. Nasa maayos kami ng family ko. Pero.." bigla akong napaisip.

"Pero may isang nawawala sa'yo" nakita kong napangiti siya.

I just shake my head. Kailangan ko pang mag isip isip. Tungkol sa mga bagay bagay.

"Oh nandito na pala tayo sa bahay. Ingat ka pag uwi mo ah"

He nod at me and smile. "Bye Rosa Good night" he waved hia hand before he turn his back.

Ilang salita lang 'yon para sa pamamaalam niya ngayong gabi. Pero yung dulot sa'kin parang libo libong salita ang pinasok sa puso ko.

Nainis na naman ako sa sarili ko. "Bakit ba nag kakaganito na naman ako?" Nasapo ko ang noo ko.

I walk in to our house. Wala na sa sala si lola. Malamang ay nakatulog na. Sana ay pinuntahan siya ng delivery namin ng prutas kanina. Para may naka kwentuhan si lola.

Dumiretso ako sa kwarto ko matapos kong i lock ang main door namin.

Tinanggal ko ang sapatos ko at inilagay sa gilid. I rest my body in my bed. Sandali kong ipinikit ang aking mga mata matapos ay dumilat rin.

Bigla kong naalala kung gaano at paano ako umiyak noon dahil kay Grey. Natawa ako ng kaunti. Napaka hina ko.

Then naalala ko kung gaanong naglulukso ang puso ko,simula noong nagkita kami sa gitna ng ulan. Hanggang ngayon parang nananaginip ako. I feel like I'm just dreaming this.

Kasi alam ko sa sarili ko na. "Ang tagal kong hinintay na makita siyang muli"

It's like I'm breaking my hearts wall. For him to entered in my life again. Pambiharang katawan 'to. Nabigay ka na naman ba agad?

I sighed. Tuluyan akong humiga sa kama ko. Pinabayaan kung ano ang suot ko. I slightly brushed my hair usingmy fingers.

"Wala pa naman siyang sinasabi. Parang binibigyan na naman ako ng pag asang makasama siyang muli"

Ayoko ng maulit yung nangyari dati. Ayoko ng umasa baka masaktan akong muli. Napabuntong hininga akong muli.

I turn my gazed on my window. I feel the smoothie scenes out of my window. The breeze of night slightly hugs me.

"Ayokong muling mag mahal. Natatakot ako na muling masaktan" I close my eyes and feel the softness in my bed.