El Musika

Chapter 13

Natawa ako ng ganoon nanaman ang salubong sa amin ni Mang Isidro. Narito kasi kaming muli sa kaniyang taniman.

"Ano ba 'yan lolo hindi kana nasanay dito" turo sa akin ni Carlo.

"Ano nanaman!" Mahina kong aniya sa kaniya.

Si Mang Isidro ay lolo ni Carlo noon ko lang na laman na may malaki pala sila rito na taniman.

"Ohh siya halika na kayo at kumuha na ng gamit pang putol" pag turo niya sa equipments na dapat gamitin.

"Okay po thank you po!" Natutuwa kong aniya ng mapayagan kaming muli na pumutol ng mga bunga at excited na ako.

"Tuwang tuwa.." Pag lapit ni Catlo sa tenga ko.

"Do'n ka nga! Bwiset ka!" Tinulak ko siya palayo sa'kin habang natatawa tawa pa siya.

"Kamusta naman ang araw niyo? Hindu kayo na ka punta dito noong nakaraang araw" aniya ng matanda.

"Ayus lang po itong si carlo kasi dinala ako sa manggahan" yes, sa nag daang mga buwan nung nakaraang araw lang kami naka balik doon.

"Oo 'lo for the first time na abangan njya ang sunset do'n" natatawa na naman niya akong tinukson.

He always like that sometimes na pupuno narin ako pero ang loko when I'm angry to him mas lalo lang akong kinukulit. Kaya 'yon nawawala na lang bigla ang galit ko. Having a male best friend are bless for me.

"Kayo po kamusta kayo?mukhang na miss niyo kami ahh" napa ikot naman ang mata ng matanda sa akin.

Hindi namin na pigilan ni Carlo ang pagtawa sa mga sandaling iyon.

"Kung alam niyo lang ay payapa ang buhay ko ng wala kayo" natawa nanaman kaming muli.

Nag mana nga talaga ang apo niya sa kaniya. They both pilosopo hahaha.

"Grabe ka naman 'lo!"

Nag patuloy kami sa pag lalakad hanggang sa marating namin ang malawak na taniman.... Ang taniman ng Cacao. Na kung saan ay ginagawa itong tsokolate.

"Wahhh!" I can't stop my excitement ng makita ang mga punong may bunga ng cacao.

"Aray ko rosa! Nang gigigil ka na naman diyaan"singhal niya sa akin ng maitulak ko siya.

"Ohh sige na punta na kayo doon at pumitas. Pag ka tapos ay hwag niyo na akong hanapin at pumunta na kayo ng diretso kay Briget" biglaang sabi ng matanda.

"Hindi namang halata na ayaw mo kami maka sama 'lo" si carlo na nag sisimula ng maglakad.

"Napaka kulit talaga ng batang iyan" sabi ng matanda bago umalis sa pwesto"

Kung alam niyo lang po na.. Parehas lang kayo. Napabungis ngis na lang akong mag isa bago sinundan ang kaibigan ko.

Pumunta ako sa may puno na nakitaan ko ng hinig na bunga. Tama lang ang spacing ng mga puno at nagiging lilim namin ang mga dahon niyon.

Hindi naman ganoon ka taas ang puno at ang pwesto ng mga bunga kung kaya't madali kong naabot. Pero syempre yung mga mababa lang talaga ang kinukuha ko.

Sabi nga kapag maliit ka hwag ka ng mag matangkad. Ang pag pipilit ay iyong ikapapahamak.

Napatawa na lang ako sa sariling iniisip. Habang nag simula ng putulin ang hinog na bunga.

Sumilay ang mga ngiti ko ng makitang marami na ang mga bunga na nakuha ko.

"Liit liit!sa mababa lang na aabot!" Natatawa pag lapit nanaman ni Carlo sa akin.

"Malamang! Sa'n ka naka kita ng maliit na mataas ang na aabot?!" Tinalikuran ko siya at tinignan ang basket ko.

"Halaa s'ya? Feel ko may drama do'n ahh" pinuwesto n'ya pa ang isa kamay na parang nag iisip talaga.

Tsk, i know what he talking about. Alam ko namang alam niya 'yon sadiyang ng iinis lang siya. Hilig talaga ehh!

"Oo na sabi ko nga hindi ko siya na abot" lumabas naman ang mga taw niya.

"Stop laughing boy! 'Pag ikaw na inlababo tatawanan talaga kita!"

"Well, hindi mo'ko kagaya boy. Magaling ako pumili"

"Ahh talaga share mo lang?" Tinalikuran ko siya at nag simula ng umalis.

"Oo share ko lang baka may matutunan ka" natawa nanaman ang loko.

"Hep! Hwag kana mainis. Concern lang ako" inakbayan naman ako this time.

"Ahh talaga lang ahh!" Hindi ko na pinansin ng marinig nanaman ang tawa niya.

Habang nag lalakad ay nahirapan ako dahil naka akbay parin siya sa'kin. Nakaka inis kaya alam kong nag papabigat lang siya sa'kin. Palibhasa matangkad ehh tsk!

"Alam mo besprend ,kung humanap kana kaya ng jowa mo ngayon" sinabi niya 'yon na animong isang magandang ideyang kaniyang naisip.

"Tsk! Ayoko" maka pag salita ehh siya nga wala namang jowa.

"Aysus! Hahanapan kita marami ka pang hindi nakikilala rito" agad ko siyang sinutok sa tagiliran niya.

"Sino pa ang ipapakilala mo bukod kay jojo, evan, henry, milo at yuhan?sino pa ha?!"

He introduce me a lot of boys here in San Carlos. Hindi ko naman siya tinanggihan ng makilala ang mga iyon. Their good naman pero hindi ko lang talaga maintindihan ang sarili ko.

"Ehh bakit kasi tinatanggihan mo tuwing gusto kang ligawan?" Naiiritang aniya.

That was my problem too i don't know why i'm being like this...

"Bakit ba kasi hanggang ngayon ayaw mo parin mag hanap ng IBA" rinig na rinig ko ang huling salita niya. Bagama't alam kong biro lang iyon ay nakuha 'yon ng atensyon ko.

"Bakit nga ba ayaw ko mag hanap ng iba?"even i, can't answer the question by it self.

"Ilang months na ang lumipas rosa.." Yeah carlo i know that, here we are nanaman.

"Alam mo kung bakit ayaw mo mag hanap ng iba?kasi.."

Suddenly i stop, i didn't know if i want to hear words coming from him. Sa lahat ng sinasabi ni Carlo sa'kin ay lahat ng mga iyon ay tama, at tila ayokong pakinggan ang sasabihin niya.

"Kasi hinihintay mo parin siya, kasi umaasa ka sa mga posibilidad, nag hihintay ka sa mga panahon at higit sa lahat wala kang makitang mas mataas kaysa sa kaniya"

Tuluyan na akong hindi naka galaw sa mga narinig. Is it true that i'm still waiting him? Am i hoping for the possibility? Do i still waiting the time as it passes by? And... Siya nga lang ba ang nakikita kong mataas sa lahat?

"Yeah,siya na ang pinaka mataas na nakikita ko, at alam mo kung bakit?K-kasi sa lahat ng matataas na gusto kong abutin. S-siya ang una kong hindi maabot."

Sa bugso ng nararamdaan ko ay hindi ko namalayang naka lapit na ang kaibigan ko sa'kin. Naramdaman ko na lang ang paghaplos niya sa buhok ko kasabay ng pag patak muli ng mga luha ko.