El Musika

Chapter 10

"Hala iha panget ba ang pag kakaluto ko?" His mom ask me na nag aalala.Agad naman akong umiling habang nakatuon sa pag inom ng tubig.

"Dapat sinabi mo kung hindi mo gusto yung pagkain" naiinis na aniya ni Carlo.

"But i want to try it sorry" pabulong kong sinabi sa kaniya. Tumango naman siya kahit na naiinis.

"Sorry po aling Nerisa. Ngayon lang po kasi ako nakakain nito. Pero promise masarap po ang luto ninyo" i assured her with a smile.

"Naku iha dapat hindi mo na kinain ayus lang naman iyon sa akin" nag aalala parin ang mama niya.

"Okay lang po ako hwag na po kayo mag alala" tumango naman siya sa akin.

"Ohh siya sige itong adobo na lamang ang kainin mo" she lend me another bowl na may lamang adobo.

Hindi na ako tumanggi at magalang na tinanggao iyon. Nakakain naman kami ng payapa at lubos akong masaya sa pag tanggap sa akin ng mama niya.

"Thank you po ulit sa lunch" naka ngiti kong aniya sa matanda habang inihahatid na kami nito sa may gate nila.

"Haynako iha pwede kang bumalik dito lagi. Pasensya na ulit sa kanina, sa susunod ay matututunan mo rin ang pag kain ng inabraw" napakabait talaga ng mama niya. Hindi malayong magustuhan siya ni mama bilang kaibigan.

"Opo okay lang po iyon. Sorry din po sa na akto ko kanina na kakahiya" napansin ko naman ang walang kibo na si carlo na narito sa gilid ko.

"Hwag ka na mahiya ayos lang iyon, ohh siya sige na at ilibot mo na itong si Rosa, Carlo" pag tawag niya sa anak na walang kibong binalingan siya at tinanguan.

Lumabas na kami ng gate nila at naka sunod lang ako sa kaniya na hindi ako pinapansin.

"Hoy anong drama mo?" Pagkabaling niya ay sinalubong ako ng nakataas niyang kilay.

"Bakit ka galit?" Tsk napaka naman nito wala naman akong ginagawa.

"Tsk dapat kasi sinabi mo agad na hindi mo gusto ang pag kain. Paano kung nalason ka?na himatay? Nag ka saki-" agad umikot ang mata ko sa kaniya.

"Tumigil ka nga diyan. You're just worried kuya. Wahh it's touch my heart" nag drama pa ako sa harap niya to tease him.

"Tsk kuya mo mukha mo" i burst out a laugh at ang loko binilisan ang lakad.

Habol habol ko siya habang sinusundan kung saan siya papunta. Hindi ko alam kung gusto niya pa ba akong ilibot or gusto niya na lang akong iwanan sa kalye? Guloski naman niya.

"Hoy wait lang saan mo ba ako unang ililibot?" I'm hoping that he's already fine na doon sa kanina.

"Basta" ang sungit naman.

"Tsk uwi na lang nga ako" pag mamaktol ko.

"Sige subukan mo, kung kaya mo" natatawang aniya.

"Kita mo kapag talaga gusto mokong inisin nalabas ang tawa mo!" I glared at him.

"Hindi ako na tawa, sige umuwi kana" kalmado na ang paglalakad niya.

"Kung sana lang alam ko ang daan ehh noh?" Hindi ko alam kung naka ilang beses na g umikot ang mata ko sa kaniya.

"Oo na high blood kana niyan?" Lumabas nanaman ang tawa niya.

"I'm still low blood pero kapag ininis moko at ako ay na high blood tamo sasamain ka sa'kin" tinitigan niya ako habang ang mga kilay ko ay naka taas na.

"Oo na tara na nga" pinasadahan niya ng kamay niya ang mukha ko matapos ay hinila na lang ako bigla.

Eto nanamang mga paghila na ito...

Muli ay dinala ako ni Carlo sa first place na napukaw ang atensyon ko. Narito na kami ngayon sa may puno ng mangga kung saan ay nabibilang dito sa malawak na bukirin. May mangilan ngilan na mga bahay na nasa paligid nito.

"Anong tawag sa lugar na ito?" I ask him habang nauupo na sa ugat na nasa ibaba ng puno.

"Saan dito sa puno? Puno ng mangga?" He laugh na sinuklian ko ng pag taas ng kilay.

"What i mean is hindi ba ito tourist spot?" Natawa naman siyang bigla.

"Hindi naman porket na pukaw na ng atensyon mo ang kagandahan ng lugar na ito ay ganoon narin ang tingin ng iba." Pag papaliwanag niya.

"Okay sorry kala ko lang eh" natawa nanaman siya sa akin.

May katandaan na ang punong ito kung kayat ang nakakalat na mga ugat nito ay matataba na, so pwede naming maupuan.

Bahagyang napaangat ang aking tingin. Mayabong narin ng mga dahon ng punong ito kung kaya't nabibigyan kami ng lilim nito para hindi dikitan ng sikat ng araw.

"Lagay mo itong panyo d'yaan" pagtuturo niya sa hita. Shit hindi ko napansin na naka short nga lang pala ako. Nahihiya kong inabot iyon at ipinatong sa hita ko.

"Madalas ka bang nakakapunta dito?" I ask habang ang paningin ay nakagala sa paligid.

"Hmm.. Hindi minsan lang kapag gusto kong kumuha ng mangga. Pero madalas namin itong madaanan" for sure naman, kasi dito sila nag dedeliver ng water.

"Wait akyat ako sa taas" tumayo siya mula sa pag kaka upo at sinimulang umakyat sa itaas.

"Magandang mag hintay rito hanggang dapit hapon, kasi makikita mo ang pag lubog ng araw" napasulyap ako sa kaniya na nakaupo na sa isang sanga.

"Wahh i want to see sunset here, hintayin natin ahh" i said with full of excitement.

Sunrise and sunset are also part of me. Natutuwa ako sa tuwing pag mamasdan ang mga iyon.

"Sige ba" natatawang aniya.

"Kaso matagal pa mag hapon balik tayo mamaya" tumango na lamang ako sa kaniya.

Naka titig lamang ako sa malawak na bukid na nasa aming harapan. Tanging ang patag na kalsada lamang ang nag hihiwalay sa amin at sa bukid.

I wonder why those people out there want to stay in this kind of life. Siguro iba ang hatid sa kanila ng ganitong lugar. I think if i'm staying here in a long time maybe i am one of them. Because now i want to appreciate this place and soon i am already in love in this place.

Puno ng kapayapaan ang lugar na ito. Malayong malayo sa bagay na inaasahan ko. If you're in my place iisipin mong ang pag tira rito ay boring but now i witness how enjoyable this place. Ngayon palang ay nais ko ng puntahan ang iba pang lugar.

"Hoy Rosa! Abutin mo itong mga 'to" natigil ako sa pag iisip ng sigawan niya ako.

Nang ihagis niya bigla ang mga mangga ay hindi ko iyon nagawang sambutin. I don't knoq how to catch mangoes 'no ang tigas kaya ng mga iyon.

"Ano ba iyan rosa 'di marunong sumambot" natatawa niya na lamang inihulog sa lupa ang mga mangga.

Hindi ko man lamang namalayan na nakuha na pala sita ng mga mangga grabe naman iyong pag iisip ko.

"Shit!aray ko!" Napatingin akong bigla sa kaniya.

Dali dali ko siyang dinaluhan ng makita ang pagkakabagsak niya mula sa puno hanggang sa lupa.

"Ano bayan bakit kasi naisipan mong tumalon!" Hinampas ko pa ang braso niya.