El Musika

Chapter 45

Imbis na nasa sala kami ay napag desisyunan naming umakyat sa terrace nila. We are both sitting on the floor, not minding the dust. Naka indian sit kaming pareho. Siya nasa hita niya anv gitara niya. I think its new. Hindi 'yon ang nakita ko years ago.

"Ang ganda ng gitara mo. I like ths color". It's true! The caramel color are so beautiful.

"Gusto mo matutong mag gitara?" Bigla niya na lang tanong.

"Nope, masakit 'yan sa kamay" i said, then look at the sky.

This was a silent night with him. Nakakaantok nakakapaghimbing ng pakiramdam. I don't know but this feeling is new to me. Or i should say na I'm just tired lang if I'm at home. Parang anv lungkot kasing mapag isa.

"Just tell me, if you want to learn. I'll teach you kahit alam kong mahirap kang turuan" napanguso ako sa narinig ko.

"Ayan ka na naman eh" i said while my eyes are just focused in the moon. "Isa pa. Masakit sa kamay. Hindi naman ako sanay sa ganiyan eh."

"Gano'n talaga. Hindi ka naman matututo ng hindi nasasaktan, ng kahit kaunti lang. It's part of life"

"Yeah I know. Pero bakit ba hindi puwedeng walang sakit? Bakit hindi puwede na madali lang ang lahat?" Natanong ko na hindi alam ang nasa isipan.

Naramdaman ko ang tingin niya sa akin, but I'm too focused at the moon kaya hindi ko siya tinignan.

"Because if life are easy to you, that's mean na you don't need to learn. And isa pa, pain leads you to be strong" bumuntong hininga siya. "Why are you tired experiencing pain?."

Sa huling salita niya ay natigilan ako. I don't know why. Bigla na lang ay parang nag tubig ang mata ko. Kinurap kurap ko iyon upang hindi tuluyan bumagsak ang luha. Then i flashed smile on my lips. Saka tumingin sa kaniya. "Ano ba 'yan kung saan saan na tayo napupunta. Usapang kanta at gitara lang tayo ah?"

Ginulo niya ang buhok, saka ko nakita ang ngiti niya. "Ikaw talaga" he said. "Oh sige na ito na. I'll sing for you."

Humarap ako sa kaniya at ngumiti. "Yey! Is it ok if i faced the moon instead you? Ang ganda kasi tignan eh!"

Bigla siyang sumimangot. "Pagpapalit mo na ako sa buwan?"Natawa ako saka mahina siyang hinampas. "Joke lang, it's ok basta you'll listen to me ah?" Tumango ako at ngumiti. Nang i handa niya na ang kaniyang kamay sa gitara ay tumingin na ako sa buwan.

(Song title: kung akin ang mundo by Erik Santos)

Kung ako ang may ari ng mundo
Ibibigay lahat ng gusto mo

Araw araw pasisikatin ang araw
Buwan buwan pabibilugin ko ang buwan
Para sa'yo, para sa'yo

Susungkitin mga bituin,para lang makahiling
Na sana'y maging akin
Puso mo at damdamin
Kung puwede lang, kung kaya lang
Kung akin ang mundo
Ang lahat ng ito'y iaalay ko sa'yo

Sobrang ganda ng boses niya. Alam kong bawat kanta niya ng salita. Dinadama niya 'yon lahat. Para siyang kumakant pero yung pinadadala ng mensahe ng kanta. Parang sinasalita niya sa akin.

Kung ako ang hari ng puso
Lagi kitang pababantayan kay kupido
Hindi na luluha ang 'yong mga mata
Mananatiling may ngiti sa'yong labi
Para sa'yo, para sa'yo

Susungkitin mga bituin,para lang makahiling
Na sana'y maging akin
Puso mo at damdamin
Kung puwede lang, kung kaya lang
Kung akin ang mundo
Ang lahat ng ito'y iaalay ko sa'yo...
Oh..oh
Whoaa..

Pati gitara niya walang kupas sa pandinig ko. Para na naman akong hinihele sa mahimbing napagkakatulog. Siguro kung lagi niya akong kakantahan sa gabi. Baka mas mabilis akong nakakatulog.

Susungkitin mga bituin,para lang makahiling
Na sana'y maging akin
Puso mo at damdamin
Kung puwede lang, kung kaya lang
Kung akin ang mundo
Ang lahat ng ito'y iaalay ko sa'yo
Oh...

Sa pagtatapos niya sa kanta ay humarap ako kaagad sa kaniya. Hindi na ako na gulat na sa akin naka focused ang mata niya. I feel it while he's singing. Ganoon siya kapag may pinagtutungkulan siya ng kanta.

"Thank you" na ilabi ko saka siya binigyan ng matamis na ngiti.

"Always, for you" pagkindat niya sa akin. Napaka pilyo talaga.

Silence plastered between of us. Naramdaman ko ang paglapit niyang maigi sa akin. Isinandal namin ang likod namin sa pader. Matapos ay isinandal ko ang ulo ko sa balikat niya. We are now facing the sky. Napakalamig ng simoy ng hangin.

Bigla na lang ay pinisil niya ang pisngi ko. "Iniisip mo na rin ba future natin, katulad ko?"

Napanguso ako saka tumango. "Yap syempre naman. Isa pa malaki na tayo. Hindi na tayo yung college noon"

"Yeah you should be. Kasi malapit na tayong pumunta do'n"

"Huh?ano ibig mong sabihin?" Nagtataka kong tinig. "Hoy baka mamaya biglain mo ako ah. Mahilig ka pa naman sa mga pambibigla"

"Syempre naman ako pa? Dapat sanay ka na"

"Tsk. Masasanay na nga. Konti na lang pati kilos mo alam ko na" palagi kaming nagtatanungan sa isat isa kung ano ang ginagawa. Lalo na 'pag hindi kami magkasama.

"Dapat lang. Kasi hindi mo ako puwedeng maging asawa. Kapag hindi mo alam mga hilig,mga gusto at plano ko sa buhay"

"Ay grabe, may exam ba 'yun? Baka bumagsak ako ah?"

"Tsk. I'm just stating the fact. Kasi doon tayo hahantong"

"Sure na sure ka na talaga ah"

"Yeah"

"Gaano ka sure?" Naramdaman ko ang pagkunot ng noo niya.

"Sure na sure. Na kaya ko ibigay ang kasal na gusto mo"

"Ay wow kasal lang?" I continued teasing him.

"Malamang pati buhay, lahat lahat. Ano ako gago? Na para sa kasal ka lang? No way"

Natawa ako at napangiti sa sinabi niya. Bagamat bulgar ang salita niya, I know that he's true to his words.

"Ang swerte ko naman! Wala na yata akong mamahalin na iba?"

"Anong yata lang? Dapat wala na talaga"

Natawa ako sa sobrang observative niya sa mga salita. "Oo na nga,wala ng iba. Ikaw na talaga" then ayun lumabas ang ngiti niya. Ito lang talaga ang hinihintay na sagot eh.

"Oh nasan na proposal ring?"

"Huh?" Nagtataka niyang tanong.

"Sa mga salita mo kasi. Para ka ng mag popropose" tawa ko saka piningot ang ilong niya.

"Hay nako rosa. Mahal na mahal talaga kita"

"Mas mahal kita"