El Musika

Chapter 47

Hindi ako kaagad nakapagsalita. Kaya sinenyasan ko siyang maupo sa kabilang duyan. Ayoko namang mangalay siya sa likuran ko.

"Galit ka parin? Anong gusto mong gawin ko?"

Nag away kami dahil sa desisyon kong ito. Dahil mas pinili ko ang career na siyang pinursigi ko college pa lang ako. Pero hindi ko inaasahan na tututulan niya ako. Sinabi niyang bakit ko mas pipiliin ang mahirap na trabaho. Gayong ayos naman na ako sa pag momodelo.

Kung titignan naman. Parehas lang mahirap ang dalawa. Hindi madali ang bawat propesyon na pinapasukan ng kung sino. Lahat kailangan ng tiyaga,tapang at gawa.

Pero ngayon ko napagtatanto na hindi ako habang buhay na nasa pagiging model. May kurso akong tinapos. May pinagtiyagaan ako ng ilang tao. May isinakripisyo para sa pangarap kong ito. And now is the time to fillin the hole, which is doing my dream.

"Love?" He asked.

"Don't worry we're fine. It just a.... I don't know. Naiintindihan mo naman kung bakit ako ng tampo 'diba?" Ibinaling ko sa gawi niya ang ulo ko at tinitigan siya.

"Yes, I know that it was your dream. Nagkamali ako. I didn't consider you. Pinangunahan ko kaagad ang desisyon mo" ramdam ko ang lungkot sa boses niya. Nakatungo siya sa ibaba ng lupa.

Inalis ko ang tingin ko sa kaniya. "It's my dream. I just didn't expect that you're not agreeing on my decision. I know, you always support me. Where is it?" I bit my lower lip when I feel that I'm trembling.

"No love, it's not like that. I'm support on what do you like and want. Nadala lang ako. Dahil ayoko na mahirapan ka pa. Hindi ko agad naisip kung gaano kahalaga sa'yo nito. I'm sorry"

Kumurapkurap ako upang hindi matuloy ang ano mang nagbabadya sa mga mata ko. Ni laro ko ang mga bungin at bato gamit ang paa ko. "I understand you. Natakot lang din ako. Na baka pagdating ng araw. Ay magsisi ako, na hindi ko manlang ginawa ang pangarap ko."

Silence are in between of us. Tanging mga tawa ng mga bata ang aking naririnig. Muli kong nailibot ang aking paningin. I see on their face,how happy they are. This was a lovely smile. The one that I want.

"They all look happy ano?" Bigla kong nasabi sa kawalan. Hindi ko alam kung narinig niya ba ang sinabi ko.

"Yeah. A family that you want. Am I right?"

Napatango ako. Ang tingin ay nasa paligid parin. "Yes. Gusto ko malaya. I want a family that goes stronger. Kahit hindi perfect,basta masaya. Walang problema" I say it while dreaming our own family.

"Do you want to plan it? Gusto mo na ba?"

"Hindi naman tayo nagmamadali. Sinasabi ko lang ang gusto ko. Ikaw ba? Did you dream having a baby with me?"

Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isipan ko. Basta bigla ko na lang natanong. Bigla na lang ako nagkaroonng ideya tungkol sa anak.

"Of course love. Having our own child is a blessing to me. How many do you want, love?" Batid kong may ngiti siya sa huling tanong, kahit pa hindi ko nakikita ang istura niya.

"One is enough. Para matutuunan ng pansin. Saka na magsusunod. Kapag malaki na. Ikaw ba?"

"Same as you. Ano namang gender? Do you want a girl? Because I want a girl!" Masaya ang tinig niya.

Sa topic na ito ay parang bigla kaming naging interesado. Biglang gumaan ang nararamdaman ko. Parang walang nangyari. At ito ay nag iisip na kami sa future namin.

"Parehas tayo. Gusto ko kapag lumaki siya. Mahaba ang buhok at matatalian ko siya. Gusto ko na laging nakaayos ang buhok niya. May ibat ibang hair clips"

"Para mo namang ginawang doll ang anak natin kung gano'n" he chuckled.

"Sigurado ka na talaga diyan ah" pang aasar ko.

"Siyempre naman. Ikaw pa. Kailan mo ba gusto? Gawin na natin?" Napatingin ako sa kaniya. Tawang tawa na naman ang loko.

"Kasal muna. Wala ka pa ngang proposal eh" pagpaparinig ko.

I'm not rushing things. Nakakapagtaka lang na hindi pa ata niya pinaplano ang ganoong bagay?

"I'm ready, I'm just waiting on the right time love. So wait ka lang. Darating din tayo diyan"

"I will. Just be true to your words. You might break my heart, if bad things happen" napa pout na lang ako.

Ang bilis ng kilos niya at narito na siya sa harapan ko. Bigla akong hinalikan. Takte nakakagulat! Nang lumayo siya sa 'kin ay hinampas ko siya sa braso. "Pasaway ka! We're on the field. Ang daming bata"

"Edi sorry mga bata" he chuckled. Kainis.

Tumayo na ako at kinuha ang gamit ko. Hinila ko na ang kamay niya upang makaalis na kami. "Hindi mo ba dala kotse mo?" I asked.

"Hindi, gusto ko maglakad. Na miss ko maglakad kasama ka"

"Aysus. Weh talaga?"

Kumunot ang noo niya. "Oo naman. Hindi ka na sa'kin naniniwala ah" kunwari niyang pagtatampo.

Tumawa ako. "Hindi ka na mabiro ah. Siyempre na miss ko rin 'yon!" Agad agad ay inakbayan niya ako.

"Bati na ba tayo?"

"Hindi pa"pag iiling iling ko.

"Ang daya naman rosa"

"Rosa na tawag mo sa'kin ah"

"Parehas lang 'yon. Love or Rosa. Parehas ko paring mahal"

Naramdaman ko ang pagiinit ng pisngi ko. "Talaga lang ah"

"Oo naman. Bakit hindi mo na ba ako kaagad mahal?"

"Sino nag sabi sa'yo?"

"Ay, marupok" tinawanan pa ako. Kainis.

Naglalakad na kami pauwi nang madaanan namin ang 7/11. Inaya niya ako kaagad papasok. "Gutom ka na? Hindi ka ba kumain sa bahay niyo?"

"Kumain naman"

"Oh eh anong gagawin natin dito?"

"Malamang kakain" napairap ako sa sagot niya. Minsan talaga namimilosopo 'to eh.

"Joke! Namiss ko kumain kasama ka. Grabe kaya lungkot ko. Kapag mag isa"

"Paano 'yong lungkot?"

At nag baby face siya na akala mo ay bata na maiiyak. Parang inagawan ng lollipop eh. Kinurot ko ang ilong niya. Nakakagigil din siya minsan eh.

Hinayaan ko siya na bumili ng kung ano. Hindi ako makapag isip ng kakainin eh. Hinintay ko na lang siya sa upuan sa labas ng store. Ilang minuto lang ay lumabas narin siya. Hawak ang isang paper bag.

"Tara na" aya ko sa kaniya at maglalakad na sana. Pero naramdaman kong hindi siya gumalaw. Kaya humarap ako sa kaniya.

Pagkaharap ko ay nakalahad na ang yakult sa harapan ko. Biglang maglukso ang puso ko.
"Bayad ko, para sa nakalipas na ilang taon"

"Sweet" naisabi ko na lang at inabot 'yon. Akala ko ay tapos na pero naglabas ulit siya ng isa pa. At inilahad ulit sa akin.

"Para sa mali kong nagawa. Para sa hindi ko pag intindi ng mga bagay. Para sa hindi pagiisip ng nararamdaman mo. Sorry" nag beautiful eyes pa siya. Kaya natawa tuloy ako habang inaabot 'yon saka tumango.

"Apology accepted na agad. Alam mo kahinaan ko ah"pagbibiro ko.  "Oh tara na?" Aya ko sa kaniya. Pero umiling siya. Bigla na lang ay may kinuha siya ulit na yakult. Saka inabot sa akin.

Ang dami naman. Para saan naman ang isang 'to? Kinuha ko 'yon sa nakalahad niyang kamay. Pero natigilan ako, nang hawak hawak ko na ang yakult. Kasabay no'n ang pagluhod niya sa aking harapan.