El Musika

Chapter 34

Nakatanaw ang mga mata ko sa harapan. I see how Grey's happy right now. I know he is enjoying his moment.

"To all of our costumers. Thank you for letting us serve you in mayny years. We are glad that you're still supporting El Musika. But now, let me introduce to all of you" lumapit tatay ni Grey sa kaniya at inakbayan siya.

"This is my son, Grey Musino Santos. And from now on. He's the one handling El Musika. I wish that all my stuff and all of the costumers appreciate him. Ito namang anak ko ay hindi isnabero. You can talk to him"nagtawanan ang lahat,nannmgunguna na ang tatay niya.

Hindi ako makapaniwala na makita ko si Sir Santos, na hindi istrikto sa maraming tao. Nasanay siguro ako noon. Pero lahat naman talaga ng tao ay nag babago.

"Thank you for welcoming me dad" he smile on his dad na gumilid na, kaya na iwan siyang mag isang naka tayo sa mini stage.

"So thank you sa lahat ng naririto ngayon sa El Musika. I'm glad that you are always willing to joined us. Palagi naman na titiyakin naming iaalay sa inyo ang walang katapusang musika" he smiled in every corner, and I see how happy he is right now.

This is his success in many situations come to his life. I'm so proud of him. Nakita naming lahat kung paano siyang kumilos,at nagpunta ng stage.

Pumwesto siya sa upuang nakalaan sa harapan. He get the guitar and place it above of his thighs.

My eyes are focused on him."It's been a long time, since the last day I heard his voice"

He cleared his throat. "So isang magandang gabi sa inyong lahat. Narito ako hindi para masaktan ang mga puso niyo" pinutol niya ang sinasabi niya. Then I hear everyones laugh.

"Narito ako upang handugan kayo ng kantang magpapatibok ng puso niyo. A song gives you hope for loving again" nakita ko ang pagsuyod ng mata niya. Hanggang sa mapatingin siya sa akin.

I smile on him although I'm not sure if he's looking at me. He smile back at muling natuon ang mga mata niya sa harapan.

Inilayo niya ng kaunti ang kaniyang bibig sa mikropono. Sinenyasan niya ang ibang kasama na tutugtog.

At sa ilang segundo ay naging seryoso siya. Nag simula ang paggalaw ng kaniyang kamay upang patugtugin ang gitara. I felt something inside me. Parang hindi ko siya nakikilala sa ayos niya ngayon.

(Song title: Araw araw by Ben and Ben)

Umaga na sa ating duyan
Wag ng mawawala
Umaga na sa ating duyan
Magmamahal,o mahiwaga
Matang magkakilala
Sa unang pagtagpo
Paano dahan dahang
Sinuyo ang puso
Kay tagal ko ng nag iisa
Andyan ka lang pala

Mahiwaga
Pipiliin ka
Sa araw araw
Mahiwaga
Ang nadarama
Sayo'y malinaw

Higit pa sa ligaya
Hatid sa damdamin
Lahat nauunawaan
Sa lalim ng tingin

Mahiwaga
Pipiliin ka
Sa araw araw
Mahiwaga
Ang nadarama
Sayo'y malinaw

His voice are so unfamiliar right now. Its like I'm hearing a new one. Para bang ngayon ko lang siya nakikila. Higit pa doon ay nahuhulog ako sa tinig niya.

It's fresh into my heart but smooth into my ears. I'm so solace in his words. Suddenly my lips part and it turn to a smile.

"Sa minsang pag baling ng hangin. Hinila patungo sa akin. Na tanging ika'y iibiging wagas at buo"

My mind are so preoccupied when he gently turn his gazed on me. Napaayos ako ng upo mula sa pagkakahimbing sa kaniyang tinig. He softly smile on me. I don't know if what should I do, I just stared on him.

Bigla na lang siyang napangisi bago bigkasing muli ang kanta.

"Payapa sa yakap ng iyong hiwaga. Payapa sa yakap ng iyong....Mahiwaga. Pipiliin ka. sa araw araw. Mahiwaga ang nadarama. Sayo'y malinaw"

He sing that while his eyes are looking at me. Its so weird because he sing that but its like, I heard him saying it like a sentence.

I don't know what exactly the meaning of that lyrics. But its like he's assuring me on his feelings. I smile on him before he turn his look in front.

Nakatanaw lang ako sa kaniya habang tinatapos niya ang kanta, na alay niya sa lahat ng naririto.

Suddenly a scene awhile ago flash back in to my mind.

Ahm. Nagtataka ka?"napatingin ako sa kaniya ng bigla siyang mag tanong.

Napakunot ako ng noo. "What do you mean?"

"I just see that you didn't expect me. Coming here in your house"

"Ah yeah?"

Sumandal siya sa sofa. "Hmm pa'no ba 'to" my eyes are just following his action and my mouth are zip.

My forehead creased. "Ayos ka lang?" Ano bang nangyayari sa kaniyan?para siyang nauutal na natatae.

He heavily sighed. "Hm.. may gusto sana akong sabihin". I felt a little shock and nervous because pinatatagal niya pa.

"Okay, go say it. Should I be nervous on what you want to say?" Napatingin siya sa akin. Nakita kong pinipigilan niyang mapangiti o matawa. Umiling lang siya.

"Ahmm... I don't know if you believe me on what i want to say,but wether you trust me or not. I assured you that I'm not deceit people" napatango na lang ako sa kaniya dahil sa tensykng nararamdaman. Napahawak ako ng mahigpit sa unang nasa gilid ng kinauupuan ko.

"I read your letter years ago" naapangat ako ng tingin sa kaniya. I didn't expect the first sentence he say to me.

Tumingin siya sa paanan niya na para bang nahihiya sa sasabihin. "And i know how hard you feel before. I know how you dream me. And now, I say to you that I like you" pinutol niya ang sinasabi niya.

Doon ay para akong malalugutan ng hininga. I don't know how to react but I'm shock. I'm really shock!

"Hindi ko 'to pinag isipan weeks ago but i think this years ago. But i feel no chance when you're gone, when I realize how worth it you are. Kasabay ng pagtibok ng puso ko ang pagkawala ng pag asang makita kang muli" he look up to me. Naiiwas ko ang mukha ko. I don't know how to react on him. Gulong gulo ang isipan ko.

"Pero ngayong nandito ka na. I think I should give my self a chance to confece to you" napatingin ako sa kaniya. "Can I court you?"

Natigilan ako at hindi nakapag salita. My hear beat faster, parang mga kabayong nag uunahan sa pagkarera.

"I don't know how to react. I know we are oldd right now. I don't need to ask my parents"pinutol kong sandali ang sinasabi ko. I know that he's listening on me.

"Sa totoo lang ang tagal ko ring hinintay 'to. I always wish that someday our path will cross again. Nang magtagal, i loose my hope. But when I see you my hope increase again. Because" napatingin ako sa kaniya. Parehas kaming nakatingin sa isat isa.

"Because after all those years,ikaw parin. I didn't have a chance to see other man than you"