My Boss

Chapter 7

Ruth

I can't belive it! Nakakastress at nakaka kabang kasama si Boss, lately! Palaging galit at sumisigaw. Ngayon ay natutuklusan ko na kung bakit sya hinirangang ruthless. Dahil kahapon may napagbuntungan nya ng galit ang isang accountant at pinatalsik.

Naawa ako sa accountant na yun kaso wala naman akong magagawa dahil wala naman akong karapatan. I'm just his secretary.

"Good Morning, Ruth." bati ni Gen sa akin.

Ngumiti ako at bumati pabalik kay Gen na isang cashier sa cafe na malapit sa company, na palagi kong pinupuntahan kapag break. Nagorder ako sa kanya ng bread dahil nagutom ako sa mga pinaggawa ko sa office. Binilhan ko ring cake si Boss para may makain na din sya. Nang makabalik ako nakasabay ko si Mr. Mendoza na manager ng finance.

Nginitian ko sya nang makapasok ako, pwesto ako sa gilid at pinindot ang floor ng office. Ngumiti sya pabalik sa akin. May isa kaming kasabay sa elevator pero agad din itong nakalabas, naiwan kami ni Mr. Mendoza dahil sa 20th floor ako habang sya ay sa 23th.

Naghintay lang akong makaratinging sa 20th ng maramdaman kong may humawak sa hita ko. Agad akong napatingin at napalayo kay Mr. Medoza na nasa likod ko.

"M-Mr. Mendoza?" nauutal kong tawag sa kanya. Ngumisi sya sa akin.

"Sa daming naging secretarya ni Mr. Francon, ikaw ang pinaka maganda. No doubt na medyo nagtagal ka kumpara sa kanila." patango tangong sabi nya habang nakatingin sa dibdib ko. Agad kong tinakpan yon.

"E-Excuse me!?"

"Sabagay sexy na't makinis pa." nakangisng sabi nya. Napalunok ako sa tingin nya sa akin.

Nagpasalamat ako ng tahimik ng tumunog ang elevator at agad akong lumabas pero bago yon, nabigla ako ng pinalo nya ang pwet ko.

"Fvck you!" galit kong sigaw sa kanya na sinuklian nya ng malanding tawa.

"Willing baby, willing...."

Nandiri ako sa kanya. Agad akong pumunta sa table ko at napahawak sa dibdib ko. Para akong nandumi dahil sa pambabastos nya sa akin. Sa tagal kong namumuhay sa mundong ibabaw ngayon ko lang naranasan ang mababoy.

Kinagat ko ang ibabang labi ko at pinunasan ang butil ng luhang umagos mula sa mata ko. Huminga ako ng malalim at hinanda ang cake ni Boss. Kumatok muna ako sa pinto bago pumasok. Hindi ko malaman sa sarili ko pero nanginginig ang kamay ko ng ibinaba ko yung platito sa lamesa ni Boss.

Nakakunoy ang noong napatingin sa akin si Boss. "What's wrong?" tanong nya sa akin. Napaayos ako ng tayo at napayuko.

"N-Nothing... Boss." usal ko sa kanya. Huminga ako ng malalim at kinalma ang sarili ko. "S-Sige po." aalis na sana ako pero hinigit nya ako.

"What is it? Tell me." utos nya sa akin. Nanlambot ang mga tuhod ko, kaya napakapit ako sa braso nya. Napahiling din ako dibdib nya.

Tumingala ako sa nagaalala nyang mata. Totoo ba tong nakikita ko o isang imahinasyon? Nagaalala ba talaga sa akin si Boss? Hindi ko alam pero kinakabahan ako, ang lakas ng tibok ng puso ko.

"Hey. Why are you crying?" lalong nagalala ang mata nyang nakatingin sa akin. Napaatras naman ako ng konti ng pinunasan nya ang mga luhang umagos na pala mula sa mata ko.

"N-No. Kaya k-ko to." sabi ko at umayos ng tayo. Pinunasan ko ang luha ko.

"No. Tell me." pagmamatigas nya. Napatitig ulit ako sa mata nya.napakagat ako sa pangibabang labi ko at umiling sa kanya.

Ang babaw ko lang, ayaw ko ng sabihin sa kanya. May problema na ngang syamg kinakaharap. Ayaw ko ng dagdagan ng mababaw na bagay na prinoproblema ko. Hindi ko naman pwedeng sabihin sa kanya na sisantihin si Mr. Mendoza dahil binastos ako.

Lumabas na ako ng office nya at pilit na tinuon sa trabaho ang atensyon ko. I have to be productive and let the karma pay him to his sins.

Napapitlag ako dahil sa gulat ng magring ang intercom. Agad kong inayos ang sarili ko at sinagot. "Yes, sir?"

"Can you call Mr. Mendoza. I have something to discuss to him. Now." natigilan ako sandali sa sinabi nya pero pinilit kong sinagot ito.

"O-Okay, Boss."

Huminga ako ng malalim bago tinawag ang secretary ni Mr. Mendoza, para sabihan ang manager. Hindi nagtagal ay dumatingin na rin sya. Sinalubong nya ako ng isang ngisi.

"Miss me, that fast?" tukso nya sa akin. Pero hindi ko sya sinagot at pinansin. How can i miss him? I don't have interest to old man like him. Hindi sa hinuhusgahan ko sya pero, bagay sa kanya ang muhka nya dahil tingin mo palang sa kanya ay isa nang manyak, tapos manyak din pala. Damn him.

Pumasok na sya agad sa office ni boss. Ako naman tinuon ulit ang atensyon sa computer. Habang nagtatype ako, dumating ang HR para sa mga papeles na dapat papirmahin. Nagbugtong hininga naman ako. Nagtalo ang utak ko kung dadalhin ko na ba kay boss ang mga papeles o hindi. Oo, dahil kaylangan na nya yung mga papeles. At hindi dahil nandyan ang manyak na manager.

Nang lumipas ang minuto hindi pa rin lumalabas si Mr. Mendoza, kaya naman nagpasya na akong pumasok para dalhin ang papeles kay boss. Saglit lang naman ako. Linapag ang papeles sa table nya. Pero nailang ako ng maramdaman ko ang malagkit na tingin sa akin.

Agad kong iniwan ang mga yon at lumabas na ng office nya. Oh my! God, kayo na po bahala sa kanya. Napatingin ako sa cellphone ko ng magring yon.

Raft calling...

"Hello, Raft napatawag ka?" sagot ko sa tawag ng nagiisa kong kapatid na lalaki. Napakunot ang noo ko ng marinig ko syang umiiyak. "Anong problema?"

"A-Ate... Si m-mama." nauutal na sabu nya. Kinabahan ako sa tono ng pananalita nya.

"Hey, Raft. A-Anong nangyari kay mama?" kinakabahang tanong ko sa kanya.

"S-Sinugot namin sa h-hospital. K-Kase..... Kase i-inatake sya a-ate." napatayo ako mula sa pagkakaupo ko ng marinig ang sinabi ni Raft sa akin. Napatakip ako ng bibig ko dahil sa gulat at pagaalala.

"S-Saang hospital? Nasaan k-ka? S-Sinong kasama mo?" natatarantang tanong ko sa kanya. Gusto kong pumunta sa kanila pero nasa Bulacan palang sila! Nasa Manila ako! My god.

Ano bang nangyari kay Mama? Tinignan ko yung relo ko. Alas tres palang at mamaya pa ang out ko. Huminga ako ng malalim.

"K-Kumalma kalang dyan, Raft. Pupunta ako d-dyan." sabi ko at pinatay yung tawag.

Kinuha ko yung bag ko at pupunta na sana office ni Boss para magpaalam pero nakita ko syang nakatayo sa harap ng pintuan at nakapamulsang nakatingin sa akin. Umawang ang labi ko dahil sa gulat.

Itutuloy....

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

I

Wish

You

Will

Share

Comment

Follow

And

Vote

Happy day!

Bye ♥~