My Boss

Epilogue 1.1

Para sa mga magbabasaa nito na mayroon ng Epilogue 1.2  don't skip this please i beg! And sa mga naghihintay ng pinaka last chap henttai lang bess hahaha.

Jeo

Sa naka gawian ko, pumunta ako sa apartment ni pareng Vick. Ewan ko ba dito, nagtratrabaho na sya sa kumpanya nila hindi pa sya umuuwi sa kanila. Hindi ko man matanong, natatakot ako. Baka hindi nako bigyan ng pagkain. Oh baka dahil ayaw nya akong iwan? Aba naman pareng Vick hindi lalaki ang mga tipo ko. Pero kung ika'y mamimilit ako'y bibigay dahil ika'y mayaman. Sabi nfga ng mama ko mamingwit ako ng mayaman, pero hindu naman silabing babae o lalaki ah? Pwede na rin basta mayaman.

Nga pala. Pagkapasok ko sa apartment nya, bumungad sa akin ang mga bote ng alak. At sya naman ay nakupo habang nakatulala. Aba naman anong nangyari sa pare ko. Ilang araw na syang ganyan ah. Umupo ako sa tabi nya at inakbayan sya.

"Pre anong atin?"

"Iniwan ako, pre." sabi nya sabay lagok ng alak. Ito talagang lalaking to. Hindi naman sagot ng alak para mawala yung sakit eh. Ewan ko ba sa mga iba dyan. Ni akala mo maalis ng alak yung sakit pero hindi eh. Nandun parin yun pagkagising mo. Buti ako nabait. Makainom nga. Lumagok din ako ng alak. Iniwan din ako eh.

Hep hep hep! Hindi yun babae. Si mama ko, iniwan ako na walang iniwang pagkain, pabihara talaga. Sarap din ng pulutan nito ah. Maubos nga.

"Oh ganon talaga, baka ayaw talaga sayo? Huwag muna kaseng  pagpilitan. Lalo kang masasaktan eh."

Kayo. Mali ang pagsiksikan ang sarili sa mga taong hindi ka gusto. And also don't continue the relationship, na hindi ka sigurado. Kasi sa huli may masasaktan at hindi ikaw yun. Think twice nga naman. Diba? version 2.0 ni madam awring.

"Mahal ko sya eh. Ganon nalang ba talaga ako kadaling iwanan? Ano ba ang kulang sakin? Kahit sabihin ng ibang taong tigilan ko na. Yung puso ko nasa kanya parin. Sya parin ang laman. " madramang sabi nya. Napa sampal nalang ako sa hangin at kumain ng pulutan nya.

"Tapatan mo kasi pre. Kulang ka sa salita eh. Baka hindi ka nyan nagtatanong kaya hindi ka sinasagot? Nanliligaw pa ba yun?" tumingin ako sa taas na tila nagiisip. Tinuro ko sya. "Saka inayos mo na ba ang lahat? Huli! Ayusin mo muna ang sainyo ng tatay mo, bago sya. Baka maging isa pa yan ang maging dahilan."

Kita nyo? Hanggang ngayon siguro ay hindi nya pinapansin ang tatay nya. Office at dito lang yan ang pinupuntaha eh. Ewan ko ba dito, pinatagal pa ang away nilang magama. Eh balita ko humihingi na ng kapatawaran yung tatay. Tigasin nga lang to.

"Hindi pa. Pero susubukan ko." nakayuko nyang sabi.

"Ah basta, pre. Huwag kang gumaya sa mga lasingero sa kanto! Galaw galaw din, hindi yun babalik sa ginagawa mo." prankong sabi ko sa kanya. Totoo naman yun! Kailangan nyang malaman ang katotohanan. Dapat harapin din nya ito. Para naman may magawa sya. Kung nakikita mo lang ako. Walang napala sa pagkain ng pagkain. Ay meron pala, Taba.

Sa nakalipas na araw puro bahay at office labg talaga si Pare koy. Buti nakinig sa akin, hindi na sya umiinom, pero halos hindi mo makausap. Pagpumupunta ako sa bahay nya. Walang pagkain wala rin sya. Kaya hinala ko na hindi yun nakaka kain. Hindi nga naglasing lasing, nagpabaya naman sa katawan.

Huwalang hiyang lalaking to pati ako nadadamay ah! Pero isang araw dumating nalang ako sa bahay nya na wala syang malay habang may gamot na naka hulog sa sahig.

Ruth

I'm so happy on my trip. Nagulat rin ako ng puriin ako ng isang sikat na iniidulo ko sa products ko. I didn't expect that. Pero sa kabila non nanunumbalik pa rin sa isipan ko ang tungkol sa amin ni Zeth.

Pero nasira yon ng huling araw ko doon. I had a nightmare. Nasa kabilang kalsada ako habang si Zeth ay ganon din. Lalapit na sana sya sa akin pero may biglang truck na dumaan. I'm so terrified on that dream. Hindi yon mawala sa isip ko lalo na si Zeth. I keep ignoring the negative thoughts but it still coming up.

I'm really confuse in what is true or not. I don't know if he's telling truth or not. Yes, i remember everything what happened that night. His words all of him with me in my room.

Sailang araw kong pananatili sa new york, i made my mind clear. At ngayong nasa pinas nako. I want to clear everything. Gusto kong malinawan. Kaya siguro hindi ako naniniwala agad kay Zeth, is because i don't have enough trust to him. So i decided to hear him out. Pero bago yon pupuntahan ko si Melli for her pasalubongs. Pero habang nagdradrive ako tumunog ang cp ko. I stop the car in the side before answering the call.

"Ruth!" hindi pa ako nakakasagot ng mauna ang tumawag. I glance at my phone, no ni Zeth perl iba yung boses.

"Ah Sino to?" i ask.

"Si Jeo to Ruth! Nasaan ka ngayon?" tanong nya. Si Jeo lang pala to.

"**** papunta sa bahay ng kaibigan ko bakit?"

"So nasa pinas ka na?"

"Oo, Bakit?"

"Si pareng Vick kase!" nangunot ang nuo ko. What about him?

"What!? Anong nangyari sa kanya?"

"Ano! Hindi ko alam! Nakahandusay sya dito. Ruth anong gagawin ko?" nanlakinang ang mata ko sa sinabi ko. Agad kong sinindi ang makina at nagpaalam kay Jeo.

"Wait! papunta ako dyan."

Ohmy, anong nangyari. Agad akong nagmahadaling pumunta sa apartment nya. Halos madapa nako dahil sa pagmamadali. Sobra ang kabang nararamdaman ko ngayon. Ang daming senaryong pumapasok sa isipan ko. At hindi ko alam kung anong gagawin.

"Anong nangyari sa kanya?" gulat kong tanong ng makita kong walang malay si Zeth na nakahiga. "Jeo! Anong nangyari!?" sigaw ko na ng hindi sya sumagot. Agad akong lumapit kay Zeth.

"Zeth! Zeth! Naririnig mo ba ako? Gumising ka please!" gising ko sa kanya pero hindi sya nagmumulat ng mata. Pumatak ang luhang kanina ko pa pinipigilan. Anong nangyari? Bakit ganito? Wala pa ngang nangyayari sa relasyon naming dalawa. Hindi pa nga ayos tapos ganito? "Zeth gumising ka!" pagdadabog ko.

"Sabi mo mahal mo ko? Maniniwala nako! Gumising ka lang Zeth! Please!" pagmamakaawa ko. Lumingon ako kay Jeo. "Jeo! Dalhin natin sya sa hospital! Bilis!" tarantang sabi ko pero umiling lang sya at tumalikod sa akin. Lalo akong naiyak, nawawalan na ng pagasa.

"Bakit ganito naman ang bungad mo sakin! Ha!? Hindi mo ba alam na mahal na mahal rin kita!? Hindi oa tayo nagkaka ayos eh! Gumising ka dyan!" hingalo ko. Habang nakayakap sa kanya. Pero wala syang kibo. Lumaylay ang balikat ko at napayakap ng mahigpit sa kanya.

"Zeth naman eh... Gumising ka!" umiiyak na pagmamakaawa ko. Pano na ako ngayon? Wala na si Zeth? Paano nako? Umiling iling ako. Hindi pa ito ang huli. Makakaya nya pa ito. May awa ang dyos, makakaya nya pa! Makakaya nya pa dba?

"Zeth Please! Wake up! Tell me that this is not happening! Please!" sigaw ko ulit habang inaalog sya para magising. Pero wala. Wala talaga. Hindi sya nagising. Napayakap ako ulit ng mahigpit sa kanya habang lumuluha. Ayoko na. Pagod nako.

End. . . .

♥♥♥♥
Wait for epilogue 1.2 the happy ending of Ruth. Baka matagalan pa. Tiis lang.