My Boss

Epilogue 1.2

The last Epilogue! Let see what happened....

Zeth

I overtime in office to work. Hindi na ako makakain ng maayos dahil gusto kong magtrabaho ng magtrabaho para maiwasan ko syang isipin. Dumarating pa ako sa puntong nakakalimutan ko ng kumain dahil sa kakatrabaho.

"Zeth! Please! Wake up! Tell me that this is not happening!"

Unti unti akong nagmulat ng mata. Kumunot ang noo ng makita si Ruth na umiiyak sa harap ko. Habang sya ay napatigil at napatulala sa akin.

"W-What happened? W-Why a-are you c-crying?" i confusedly ask to her. I reached her face to wipe her tears but she romove it. She give me dead glare. Naguguluhan ko namang tinignan si Joe. Pero umiwas lang ito ng tingin sa akin.

"Fvck you!" sigaw nya sa akin. I confusely looked at her. What did i do? I'm just resting.

"W-What?"

"I thought your dead!" sigaw nya pa. Napatanga naman ako sa sinabi nya. Me? Dead? How? I'm just sleeping peacefully. But someone waking me up. And also i hear her voice, i thought it's just a dream but it's real! Hindi ko nga inaakala na makikita ko sya ngayon. Melli says that she will stay in other country for good?

"Masakit lang ang pakiramdam ko. Wala lang to." dahilan ko sa kanya. I really feel the heavy feeling in my shoulder and brain. Pati tiyan ko masakit. Napabayaan ko talaga ang sarili ko this past few days.

"Anong wala? Eh muntik ka na ngang hindi magising eh! Dalhin ka na namin sa hospital." she said. Pinigilan ko sya pero she gave me deadly glare kaya hindi na ako umimik pa. I glance at Jeo na paalis sa bahay ko.

"Hey! Maguusap pa tayo. May itatanong lang ako."

"Sinabi nyang patay kana." napakunot ako sa sinabi ni Ruth.

"Hoy, hoy wala akong sinabi! Nag assume ka teh."  napataas ang kilay kong tinignan si Ruth. I almost laugh when she looked away and play her finger. So i'm not dreaming things.

Tatayo na sana ako pero napaupo ulit ako. Ruth immediately support me. I smiled to her. "Thank you. Sorry, Nahilo ako bigla."

[Just an advise about this;
Guys! I know the gadget is the new era that we always use everyday to have some fun and communicate in social media. Minsan mararanasan at mararanasan nyo yung pag kahilo tas tatayo kayo agad. Lalo na sa mga nalelate na biglang tayo pagkagising. Tapos mapapaupo nalang dahil sa hilo.

Please wag nyong gawin yun upo muna saglit bago tumayo. Yung blood kasi natin, bumababa bigla kaya na hihilo tayo. And that's Orthostatic. ]

"Dadalhin ka na talaga namin sa hopital." she said and looked at Jeo for signal.

"After this we will talk about what you said." i smirk to her. Pumula naman yung pisngi nya na lalong nagpangiti sa akin bago ako dahan dahang tumayo habang naka alalay si Jeo sa akin.

I woke up the next day. Hindi ko na nagawang kausapin kahapon si Ruth dahil sa sakit ng nararamdaman ko. I also hearing her mumbling about my failure taking care of my health.  Hindi ko napansin na hindi na pala ako nakaka kain ng maayos dahil sa pagtratrabaho para maalis sya sa isipan ko. Yan tuloy nagka fatigue ako.

Tumingin ako sa gilid para hanapin si Ruth pero nanlaki nalang ang mata ko ng naka corner si V kay Ruth. I try my self to sit down

"Hey! V! What is that?" i almost yell.

He smirk at me. "Stealing heart. Why?" teasingly. I raise my eye brow. Wow. He will? Nuh. Not me brother.

"Ruth come hear please." i please, sumunod naman sya kaagad,  good girl.  And this girl the one i love.