Twisted Fate (Twisted Series #1)

#22

"Umamin ka nga. Pasimpleng playboy ka no?" Tanong ko sakaniya nang makalabas na kami ng lepidopterarium.

hindi niya parin binibitawan ang pag kakahawak sa kamay ko. buti nalang ay malamig dito sa Baluarte kaya naman hindi ko na kailangang problemahin ang pagiging pasmado ng aking kamay.

hinintay ko ang sagot niya ngunit pinag taasan niya lamang ako ng kilay. don't raise a brow on me, i'm asking you!

"Hindi naman ako magagalit. I don't have a say to whoever you date, curious lang ako." I frowned, he doesn't look like someone who dates a lot but his actions says otherwise.

"I don't date Elouise. I never date." giit niya. kumunot naman ang noo ko sa sagot niya.

"Gago ka ba?"

"Refrain from using swear words, please?" He snickered, pinalo ko ng marahan ang bibig ko.

"Eh ano to? anong ginagawa natin? why are we thousand kilometers away from Manila? field trip?" naguguluhan kong tanong na parang nag mamaktol.

he looked at me in amusement, as if he was enjoying our situation. well mister, i am most certainly not enjoying this right now! gusto kong malaman kung tinotokis ba ako ng lalaking ito! baka naman ay pangarap niyang maging tourguide at ginagawa lang akong test drive! pwes he is doing a very awful job in entertainment!

"Chill, lady. what i'm trying to say is," umupo muna kami sa isang marble bench bago niya ituloy ang kaniyang sasabihin.

"You're the first one." tipid na pag tapos niya sa kaniyang eksplanasyon. that didn't satisfy me at all.

i wanted to hear more.

i wanted to hear why.

"Then why me? we only knew each other this month. bakit ako? ako na hindi maganda ang first impression sayo?" Kunot noo kong tanong. May sagot na, na nabubuo sa ulo ko pero i wanted to deny it.

hindi siya sumagot. nakatingin lang siya sa kawalan, hindi parin nawawala ang ngisi niya sa kaniyang labi.

"Did you take me out of pity?" ngumiwi ako sa sarili kong tanong. kahit na sa akin nanggaling yun ay parang pakiramdam ko ay sinaksak ako ng mga salitang iyon. it will hurt like hell if he really did do this out of sympathy.

i don't need anyone's pity. i never demanded for anyone's sympathy. hindi ko kailangang ipaintindi sa ibang tao kung ano ang pinag daraanan ko dahil hindi lang ako ang problemadong tao sa mundo. hindi ko kailangang kaawaan. ako mismo ay hinding hindi naawa sa sarili ko dahil alam kong kaya ko paring lumaban.

"If i did then i would've done that countless of times would i?" napawi lahat ng inis sa katawan ko. nabura lahat ng negatibong ideya na tumatakbo sa utak ko. i felt like a calm stream of river.

i pursed my lips, wala na akong masabi! why did i even say that! that was a really impulsive action elouise. you are giving him false hope! ne hindi mo nga alam kung ano ba talaga ang nararamdaman mo para sa kaniya.

you're being selfish. you're taking this half heartedly, you can't do that to Isaac.

"Hey, are you still mad?" nagulat ako nang yumuko siya para maging magka lebel ang mga mata namin. hindi ako makatingin ng diretso sa mga mata niya dahil sa sobrang lapit niya sakin. i could smell the scent of coffee on him. I instinctively placed my gaze on the tip of his pointy nose instead.