Twisted Fate (Twisted Series #1)

#43

"You're only hurting us both Elouise." Garalgal na ang boses niya. His voice was rough and hoarse, His eyes are full of tears, his fist are as white as sheet.

"I am." Nilakasan ko lalo ang loob ko at tumingin na lamang sa lapag.

Nanaig ang katahimikan sa aming dalawa, hindi ko na kayang mag salita pa dahil baka bawiin ko na ang lahat ng sinabi ko.

"I'll give you one last chance to decide Elouise, look at me and tell me your decision." suminghap ako at huminga ng malalim.

I looked up and closed my eyes, at saka pinakawalan ang malalim na hininga bago tumingin sa mata niyang lumuluha. Nang makita ko iyon ay biglang gusto kong umatras. Patago kong pinisil ang aking hita at pinigilan ang mga luha.

"Let's break up."

Mariin niyang ipinikit ang mata at nanginginig na tumango, hindi ko na talaga kaya. Hindi ko alam kung anong himala ang dumapo sa akin at natagalan ko ang ganitong sitwasyon.

Any moment i think i'll collapse.

if fate wants to fuck with me then can they just go and be done with it? Ganoon ba ako ka-makasalanan para unti untiin at dahan dahanin nilang iparamdam sa akin ang sakit?

they're too much.

everything's way too much.

"I.." Nag angat ako ng tingin nang magsalita siyang muli.

"I told myself that I'll let you use me till i run out... but i guess ikaw ang naubos." He scoffed, wiping his tears away harshly. Tumayo siya at pinagpag ang damit. Hindi ko magawang mag salita, wala akong ibang magawa kung hindi pag masdan siyang gawin iyon.

"Thank you for treating my wounds... I guess i'll go. I still need to get the fucking diploma." Mapait na ngiti at tinalikuran niya na ako.

My eyes widened and i immediately glanced at the digital clock placed on the side table,

8:30 A.M, March 29.

Lalo akong umiyak. Tangina Anaria. Graduation niya ngayon. You couldn't even be there when he was present at yours.

Pinikit ko ang mata ko at pinag susuntok ang mga hita ko. Ang hina hina mo. Ang tanga tanga mo. Ang bobo mo.

Hindi ko na alam kung anong lait pa ba ang maibabato ko sa sarili ko, tumayo ako at nanginginig na tinahak ang dinaanan ni Dice, Sumulyap ako sa Bintana sa tabi ng pinto at pinanood siyang mag lakad papalayo. gustong gusto ko siyang habulin, pero hanggang salita lang naman ang kayang gawin ng walang laban na tulad ko.

Nang hindi ko na siya makita ay nag lakad ako pabalik sa Living room, humihikbi kong niligpit ang first aid kit na ginamit ko kanina.

My vision was blury but I saw a small red velvet box to the place where Dice was seating earlier. Binaba ko ang first Aid sa coffee table at pinunasan ang aking luha para makita iyon ng mas malinaw.

Nanginginig kong kinuha ang maliit na kahita at pinag masdan. I'm afraid to open it.. I'm too scared to open this box because i already know what's inside.

Hindi ako natatakot sa singsing na nasa loob noon,

natatakot ako dahil sa maling maling desisyon na ginawa ko.

I'm scared to realize how wrong the decision i made once i saw the ring inside this velvet box. I was shaking as i slowly opened it, revealing a simple silver ring.