#63

41 3 0
                                    


Nag lakad ako papalapit sa kaniya sa kabila ng pangangatog ng mga tuhod ko,

Hindi ko alam kung ano ang sasabihin pero hindi ko muna iyon inintindi.

It doesn't matter what i say,

right now all i know is that i have to be the one to wipe those tears away.

I stood infront of him, trembling. Nanginginig kong inangat ang aking kamay at hinawakan ang magkabilang pisngi niya. I wiped his tears with both of my fingers—one thing that i wasn't able to do 9 years ago.

There, I realized.

We were both a prisoner of our past.

Both of us were being held back by the chains of yesterday's pain. We couldn't move on to tomorrow—not because we can't, but we unknowingly chose not to.

None of us spoke. We just stared at each other's eyes. Umiiyak parin ako ngunit hindi na ako humahagulgol, hindi na ko humahangos. Lumuluha na lang.

I lowered my body, closing my eyes as i softly kiss his eyes. Awtomatiko siyang napapikit, dinampian ko ng halik ang mata niya, sunod ang kaniyang noo, at hanggang sa bumaba ako sa kaniyang labi.

It was just a peck, I don't know a thing about kissing as much as him. But in that short kiss, lies all my genuine emotions.

Sana ay maramdaman niya. Sana ay naiparamdam ko sa kaniya.

Nang bumitaw ako ay agad siyang humabol, He held the back of my head and pulled me towards him—our lips crashing with each other once again. Hindi ko alam kung masyado siyang malakas o talagang nanghihina lang ako, Napahiga siya sa kama kaya naman napadapa ako sa ibabaw niya. He was the one initiating this time. His hands at the back of my head, softly gripping on my hair and the other one hugging my waist.

Buong bigat ko ang sinasalo niya pero mukhang wala lang sakaniya iyon, nag patuloy lang siya sa pag galaw ng kaniyang labi. I was shocked when he bit my lower lip. Nanlaki ang mata ko at tinignan siya, a small smirk forming on his lips before kissing me again.

Nabigla ako nang itulak niya ko pahiga sa kama, he was on top of me in a blink of an eye. "You haven't given me an answer yet Elouise." His voice sounded raspy, catching his breath. Both his hands left me with nowhere to escape.

Bigla ay nablanko ako. Sagot daw? Anong sagot? pakiramdam ko ay lutang na ko, sagot saan? ano ba yung tinanong niya? May tinanong ba siya? Shit wala akong matandaan! Ano ba nangyayari?!

"A-anong tanong ba?" Inosente at naguguluhan kong kwestyon.

Natawa siya bigla, nag eenjoy sa tatanga tangang reaksyon ko. "Are you going to fight with me this time?" Tanong niya.

"Baby i've been fighting for you all this time." Ngumuso ako at kunot noong sinagot siya.

He leaned and gave me another kiss, hinabol ko ang labi niya nang agad siyang humiwalay. What the heck!

"You're getting addicted to my kisses Ms. Chase." Umalis siya sa ibabaw ko at pinulot na ang mga gamit niya sa lapag. Nakasimangot ko siyang pinapanood habang ginagawa niya iyon.

"Pero bati na tayo?" Tanong ko, umarko ang labi niya at nagkibit balikat lang. Parang tanga! Pagkatapos kong nakawan ng halik hindi parin kami bati!

"Where are you going to sleep?"

"Siyempre dito." Kunot noong sagot ko. Luh, tinatanong pa ba yon?


Twisted Fate (Twisted Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon