SAPLANTI | KTH

9

  Şaka mı bu? Bunu duyması imkansız! Evin içinde miydi yani? Ama eve girse mutlaka fark ederdim. Bu imkansızdı! Çok korkuyordum. Eve nasıl girebilirdi ki? Pencereden falan mı girmişti? Sonbahar mevsiminde olduğumuz için camları sürekli kapalı tutardık, başka bir yolunu bulmuş olmalıydı.

   "Anne hadi yürüyüşe çıkalım." dedim.
  "Saçmalama hava yağmurlu." dedi. Sürekli etrafı kontrol ediyordum.
  "O zaman beraber uyuyalım mı?" diye sordum.
  "Min Ah saçmalama. Hiç böyle şeyler istemezdin, bugün bir tuhafsın." dedi.

  Tekrar mesaj gelmişti. Telefonu artık korkarak açıyordum.
  
   "Korkulacak hiçbir şey yok."

   Ardından tekrar mesaj geldi.

   "Şimdilik."

    Buz gibi olmuştum. Yarın Taehyung'tan bunun hesabını soracaktım. Şaka haddini fazla aşmıştı. Cevabı ne olursa olsun yarın onu polise vereceğim. Evime girmeye hakkı yok.

   Ertesi Gün

  Tahmin ettiğim gibi Taehyung durakta yoktu. Okula erken gidebilmek için taksiye bindim. Şoförden olabildiğince hızlı gitmesini rica ettim.

  Okula vardığımda kimseler yoktu. Kapının orada dikilip Taehyung'u beklemeye başladım. İlk dikkatimi çeken hızla park eden siyah camları filmli araba olmuştu. İçinden inen kişi Öğretmen Park'tı. Ama elinde hiç kitap yoktu. Bana her gün kitap taşıtmak için odasından mı indiriyordu bu psikopat? Bir şey söylemeden yanımdan geçti. Başka siyah ama daha küçük bir araba park etti. Taehyung arabadan inmişti. Beklediğimden daha erken geldi bu benim için çok iyiydi. Taehyung yanımdan geçmek üzereyken kolunu tuttum. Bana anlamsızca baktı.
 
  "Konuşmamız lazım." dedim.

  "Konuşmasak daha iyi." dedi ve kolunu çekti. Beni korkutup öylece kaçamazdı.

  "Lütfen bu çok önemli." dedim ama etki etmedi yürümeye devam etti.

"Bana her gün yazan o sapığın sen olduğunu biliyorum Taehyung!" diye bağırdım. İşte şimdi yüzleşme zamanıydı.