Erkek kardeşim vardı. O öldükten sonra onun yaşındaki minik çocukları kurtarmaya karar verdim. Bazıları kardeşim bazıları arkadaşım olup bana destek oldular. Asenad benim için çok özeldi. O bana hâlâ yaşadığımı hatırlatıyordu. Ben de bunun karşılığında ona bir hayat verdim. Ona bir yaşam sundum. Altın tepsiyle bir yaşam sundum. Bana geldiği zamanki yüzündeki umudu yok etmek istemedim. Çoğunun yaşadığını söyledim. Yalan söyledim. Hepsi ölmüştü. Ben Asenad'ın da öldüğünü sanıyordum. Ona özlemle sarıldım. Umudum oldu yeniden. Ağladım hem de çok. Ben Asenad da öldü zannediyordum. Hepsi gözümün önünde öldüler. Birer birer. Kurtardıklarım öldüler hepsi. Hepsi. Nasıl söylerdim Asenad'a. Bazılarının yaşadığını söyledim. Asenad'ı karşımda canlı gördüğümde şaşırmıştım. Asenad bana gücünü kaybettiğini söylediğinden beri ben yüreğim sızlayarak yaşamıştım. Aile özleminden güçlerini kaybetmişti. Kullanamıyordu. Ona tüm sevgimi seve seve bağışladım. Artık benim bu hayattan umudum kalmamıştı. Artık çocukları kurtarmıyordum. Ama artık merametsiz olduğumdan değil. Artık üzülmek istemiyordum. Onların benim yanımda ölmelerini istemiyordum.
