X borg uyanır ve gözlerini açtığında yine şehir molozlarını görür.
- ben buradan kaçmaya çalıştıkça tekrar buraya geliyorum, saki benim suçummuş gibi! Dedi ve ağlamaya başlayarak söyleniyordu.
- ben artık sıkıldım! Burayı yıktım tamam olabilir ama ben kötü değilim! Herkes benden korkuyor, hiç arkadaşım yok ailem gitti, öfkeyle yaptıklarım beni iyi hissettirmiyor, yalnızım, tamamen..
X borg ellerini yüzüne koymuş ağlarken kucağında birşey fark eder.
- bu zhong'un benden aldığı şey, ama o iyi değil neden bunu yapsın ki?
-Ailemin resmi.. tek istediğim buydu, asla iyi bir çocuk olamadım, ve hep yıkım benden bilindi, beni herkes kötü sanıyor.
Ağlamaya devam etti, ve birşey fark etti.
- hey! Bina molozunun arkasındaki! Her kimsen çık ortaya, zaten savaşacak halim yok.
Alev silahını o moloz yöneltti ama bu 'halim yok" dedikten sonra bir anda yere yığıldı. O sırada karnındaki kesiği görünce;
- sanırım.. bundan.. dolayı..
Gözleri yavaşça kapandı.
Binanın arkasındaki kişi ona doğru geldi, bu sırada x borg net olmasa da o kişinin üzerindekinin rengini görüyordu. beyazdı ve onun yanına geldi, Bu anda borg'un gözü tamamen kapandı.
...
Tam vurup onu da öldürecekken bir kalkan bunu engelledi, bu baxia'ydı!
- orada dur bakalım siyah ejder.
- ne yapabilirsiniz ki? Sadece iki kişisiniz.
- belki yapamayız ama deneyeceğiz!
Wanwan kalktı ve savaşmaya başladılar.
...
Zilong ve freya yorgun düşmüştü, ama adamları bitirebilmişlerdi, hemen revire gitmek için yola çıktılar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir zaman sonra ağır yarasından dolayı freya yere yığıldı, ama zilong direndi, onu da kucağına alıp devam etti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Endişelenme, ben buradayım"
Zilong hızlıca onu revire yetiştirmek için yola çıktı.
...
X borg gözlerini açtı, yine o yıkık şehrin ortasındaydı, ama karnındaki yara, gitmişti, bir zaman sonra yanına gelen kişi ile konuşmaya başladı.
- bana neden iyi davranıyorsun, bu yeri ben yıktım.
Uyandığını görünce korktu, ama korkunun faydası olmadığını hatırladı, yanına geldi ve;
- her kötü biraz bağışlanmayı hak eder, ve sen kötü bile değilsin.
- sen, beni bağışlayan tek kişisin, teşekkür ederim.
Dedi ve ağlamaya başladı, ve ona duygularından bahsetti;
- aslında pişmanım, ama kimse bunu umursamıyor, sadece yaptığıma bakıp benden kaçıyor, ilklerde zevkliydi, ama şuan, asla kimse beni affedemeyecekmiş gibi geliyor.
- anlıyorum.
- o ailemin resimi.
- evet ben getirdim.
- ama nereden biliyordun zhong'dan onu istediğimi.
- seni uzun zamandır izliyordum, o depoya zar zor sızdım, hiç savaşmayı beceremem, içeri girdim, ve saçın mavi olduğu ve yaptıklarından pişman olduğun için bunu istediğini tahmin ettim.
- peki yaram? Ne yaptın.
- bak, sadece biraz sihir.
- seni çok sevdim, beni önemseyen ve benim hakkımda gerçekleri bilen tek kişisin, adın ne senin?
