KUŞ BEYİNSİZ ~Askıda~

18.BÖLÜM/3: Yeni yılda daha çok sen!

OY VERİN . OY VERİN . OY VERİN .

Multimedya : Barkın

10 bin :) çoooooooook tişkürlerğ . Çok uzun bir bölüm sizi bekliyor. 

Müzikle okuyun .
□♤■□♤■□♤□□♤♡•}°♢♢☆■▪♤○[○♢♡♡•

Bir hemşire odadan çıkınca yanına gittim . Beni en başından beri sinir eden hemşireydi.

-O iyi mi ?

Diye sordum güçsüzce.

-Kim ?

Sabır sabır.

-Senin bana garezin mi var ? Sence kim ? Kimin odasından çıktın sen ?

Diye bağırdım .

-Beyefendi ne diyorsunuz siz ?

Dedi şaşkınca . Gel çak ağzımı burnumu kır diyor .

-Git bana doktoru çağır elimde kalacaksın !

Korku ile odaya girdi . Birkaç saniye sonra doktor telaşla dışarı çıktı .

- Durumu nasıl ?

- Durumu belirsiz . Bir anlık şok yaşamış olabilir . Durumu hakkındaki tek yorumum zamanla göreceğiz. Hemşire sizi hazırlasın içeri girin .

-Hiç umut yok mu yani ?

Diye sordum umutsuzca. 

-Hayır yüzde elli ihtimal . Hemşire hanım bir bakar mısınız ?

Sinir kadın buraya dönünce onunla uğraşmamak için atıldım.

- Hayır o olmaz . Onun hastanede yatması gerekiyor . Beyin özürlü olabilir .

-O kadın hemşire değil beyefendi benim kızım . Yaptığım işleri öğrenmek için gelmişti .

Dedi doktor sinirle .

- Hiç size çekmemiş. Lütfen bana gerçek bir hemşire ayarlar mısınız ?

- Tabii .

Diye hoşnutsuzca homurdandı.

Gerçek bir hemşire gelmiş ve şu mavili Yeşilli kıyafetleri vermişti . Bol gelen kıyafetlerin içinde kayboluyordum.  Bu bile bana kardeşimi hatırlatıyordu.

Odaya girdiğim anda kardeşimin kokusunu almam ile mutlu olmuştum . Yanındaki sandalyeyi yatağa iyice yaklaştırıp oturdum . Elini ellerimin arasına aldım . Belki hep burada uyuyacaktı ama beni bırakmayacaktı. Bırakamazdı. O güçlüydü. Parmak uçlarını teker teker öptüm . Gözlerim yeniden dolmuştu . Kendimi ağlamadığım için duygusuz hissediyordum. Sanki hiç üzülmemiş gibi . Ama beni bırakmazdı.

Yüzüne baktım . Hala aynı renksizliğindeydi. Ah . Onun yerinde ben olmalıydım. Başımı elinin yanına koydum .

O an aklıma ne geldiyse söyledim . Her kelimede sanki çenem ağırlaşıyor ve zangır zangır titriyordu.

- Biliyor musun hiç söylemesem bile seni çok seviyorum kardeşim . Sensiz yapamam. Bunu bu gün fark etsem de bu bir gelişme öyle değil mi ? Kesinlikle. Beni bırakmadığın için yaşıyorum. Biliyor musun neredeyse ağlayacaktım . Evet ben .

Gözlerimin dolmasına lanet ederek kafamı elinin yanına bastırdım . Gevezeliğinden eser kalmamıştı.

-Hey . Hatırladın mı ? Çok konuştuğun için seninle küsmüştüm. Şimdi tam tersi . Konuşmadığın için seninle küsebilirim . Bir an önce uyan ve istediğin kadar konuş kardeşim .