KUŞ BEYİNSİZ ~Askıda~

17. BÖLÜM/1: ABİ - KARDEŞ GÜNÜ

30 VOTE GELİR GELMEZ YENİ BÖLÜM GELİR. ŞARKIYLA OKUYUN DERİM. XOX. OY VERİN. ! ! !

Multi : Sanem yani gördükleri kız.

Bölüm parçası : Decode -Paramore . Çok severim şahsen .
BU BÖLÜMÜ zynpwho' ya ithaf ediyorum .

{}{}{}{}{}{} { } { } { } { } { } { } { } { }

----- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Biliyorum en son aklına gelen yer burası oldu.

***

Evine nasıl girdiğimi sorgulama.
Evini nereden bildiğimi sorgulama.
Kim olduğumu sorgulama.
Seninle ilgili bildiklerimi sorgulama.
Sadece akışına bırak.
Ve mutlu ol.

Hiç görmediğin biriyim.
Hiç bakmadığın.
Muhtemelen görmeyeceğin.
Farkedemeyeceğin kişiyim.
Bu yüzden önemseme ,
Ben ne kadar önemsesem de,
Sen beni önemseme.

Hatta unut beni.
Değer verme bu anıya .
Kazıma sakın hafızana .
Göm bir kenara .
Birdaha sakın açma .

Bu kağıdı saklama .
Okumadan at hatta.
Önemseme , değer verme sakın.
Çünkü daha zor olacak sonra,
Benim için de senin için de...

Gereğinden fazla önemseme hiçbir şeyi .

En önemlisi de,
Seni kıranları önemseme.

-not : dizine dikkat et sinirlendirme beni . Seni kıran cezasını çekti.

-------------------------------------------------------------

Hoşuma gitmişti bu yazdıkları. Sevmiştim. Kağıdı kesinlikle saklamalıydım. Dediklerinin çoğunu yapamayacaktım. Onu önemsemeye şimdiden başlamıştım . Daha kötüsü özlüyordum . Daha tam olarak tanışmamıştık bile .

Kağıdı alıp kitaplığımın karşısına geçtim . Nereye koysam diye düşünmeye başladım .

En son en sevdiğim kitabın arasına koymaya karar verdim. Bu kitap kitaplığımın en baş köşesini dolduruyordu.

Son kez gülümseyip kitabı kapattım ve yerine yerleştirdim. Gerçekten âni duygu değişimleri yaşıyorum. Dün ölmek isterken şimdi onu bulmak istiyordum . Ah çok gizemliydi.

Midem açlıktan bağırmaya başladığında aklıma yemek yemek geldi . Sonra çikolata . Ve sonra o . Aklımdan çıkmıyordu ki .

Mutfağa indiğimde abim mumlarla bir şeyler yapmaya çalışıyordu . Mum . Kaan ' la yediğimiz yemek ... Kaan'ın söyledikleri...

Gözlerim dolmuş bir şekilde abime bakarken beni farkedebilmişti.

Hemen yanıma gelip yüzümü hizasına eğildi.

- Ne oldu ?

Dayanamayıp ağlamaya başladığımda hemen bana sarıldı . Beni salona yönlendirip koltuğa oturttu. Yanıma oturup kollarını bana sardı .

Ağlamamın nedeni salak Kaan değildi . Sadece kendime kızıyor ve pişman oluyordum. Ona neden güvenmiştim ki ?

Hem ağlıyor hem de çaktırmadan abimin tişörtüne burnumu siliyordum . Evet iyrenç olabiliyorum.

Ağlamam durunca burukça gülümsedim çünkü aklıma o gelmişti . Beni nedensizce gülümsetebiliyordu.

Ağlamamın durduğunu farkeden abim kollarını biraz gevşeterek bana baktı.