Sağa Kaydır 🏀

Bölüm 33

Korka korka tuvaletin kapısını biraz aralayıp ucundan bakmamla annemin sinirli suratını kapıya yapışmış bir şekilde görmem bir oldu.

''Ay anne.. Ödümü kopardın.''

''Ödünü değil kafanı koparıcam Eylül. Çık hadi.'' Daha fazla direnmeyip kurbanlık koyun edasıyla banyodan çıkmamla sinirli sinirli yürüyen annemi takip edip salona geçtim.

''Ne diyo bu boyalı Eylül?'' Annem karşımda koltuğa oturmuş, bacak bacak üzerine atıp sinirli sinirli ayağını sallarken derince iç çektim. Ah o boyalı ne demişti sahiden?

''Ne diyo anne?'' Olabildiğince masum sormaya çalıştığım soruya annemin cevabı ise sert oldu.

''Bana bak Eylül parçalarım seni.'' Annem çevik bir hareketle ayağındaki terliğe uzanıp ışık hızıyla kafama doğru yolladığında ben de aynı çeviklikle sağa doğru eğildim ve terlikten kurtuldum.

''He he ıs..'' ka dememe kalmadan alnımda patlayan diğer terlikle biraz afallamıştım. Annem ne ara fırlattığını anlamadan diğer terliğini de kafama doğru atmıştı.

''Dua et kıyamadım da hızlı atmadım. Konuşmazsan daha kötü olacak Eylül.'' Alnımı ovuştururken anneme kötü bir bakış attım ve sonunda omuzlarımı düşürüp konuşmaya başladım. Olan biteni anlatmadan kurtuluşumun olmayacağının farkındaydım.

''Biz.. biz sevgiliyiz. Ama daha çok yeni. Ya da ben yeni fark ettim. Bilmiyorum.'' Kafamı çaresizce kaşıdığımda daha ne diyebilirdim bilmiyordum. Annemle bu zamana kadar hoşlandığım çocuklar hakkında hep konuşabilmiştim ama hiçbirine sevgilim dememiştim. Ciddi olmayan lise hoşlantılarımı konuşmakla Anthony'i konuşmak çok daha farklı hissettiriyordu. Panikten ne diyeceğimi şaşırmış, hızlı hızlı konuşmuştum. Sözlerimi tamamlamamla gözlerimi çaresizce kapamış annemin çığırmasını beklerken tiz bir ses duymayınca ürkekçe gözlerimi açtım.

''Anne..? Bir şey demeyecek misin?'' Korka korka sorumu sorarken annem yüzünde anlamlandıramadığım bir ifadeyle bana bakıyordu.

''Ah kızım..Senin doğumun da kolay olmamıştı..Nikahın da kolay olmayacak gibi..'' Annem derin bir iç çekerek ayaklarını topladığında şaşkın şaşkın suratına bakıyordum. Ne yani annem öylece kabullenmiş miydi?

''Kız..kızmayacak mısın??''

''Niye şimdi kızayım ki Eylül..Testi kırılmadan önce döveceksin ki bir anlamı olsun. Testi kırıldıktan sonra kızsan ne olur..'' Annem karalar bağlamış mırıldanırken suratım düştü. Hemen kabullenmesini bekleyerek ne kadar aptallık ettiğim de kanıtlanmıştı.

''Annecim niye öyle diyosun..? Anthony o kadar kötü biri mi gözünde?'' Yerimden kalkarak annemin dizinin dibine, hemen yere oturduğumda elini de tutmuştum.

''Kötü değil..İyi çocuğa benziyor. Seni de seviyor belli ama..'' Annem sıkıntıyla konuşurken bulduğum açıkla heyecanlı bir şekilde konuşmaya başladım. Beni sevmesi kısmına sonra değinicektim, annemin gözlemlerini merak etmiyor değildim.

''İyiyse dahası nolsun annecim?''

'' Müslüman değil. Nasıl evlencen sen bu çocukla Eylül. Günah..Hem babam ne der..'' Annemin esas derdi ortaya çıkınca tuttuğum nefesimi bıraktım. Annem şimdiden evlilik düşünüyordu.

''Gül Sultan yapma sen de..Sanki karşına geçmiş evlenicem diyorum.''

''Bugün bu yarın evlilik.. Oğlan deli deli bakıyordu bugün.'' Annem Anthony'den baya baya hoşlanmışa benziyordu yoksa hayatta böyle laflar etmezdi. Bakışında ne gördüyse ciddiyetine inanmıştı.