UNTIL OUR STARS COLLIDE AGAIN

Chapter 28: We're Done

"H-hey..."

Halos magcrack ang boses ko sa pagbati sa taong kaharap ko ngayon. Nanatili lang siyang natahimik habang nakatitig sakin. Nakikita ko ang nagbabadya niyang luha. Ang daming sinasabi ng mga mata niya sakin.

Bakit? Bakit Eiram? Akala ko, tayo na hanggang dulo? Why? May mali ba?

"Hihihi... Ang cute niyo... Ay.." komento ni Angel at nabigla pa ng tumunog ang phone niya. "I'll just talk to the caller. I only had a moment." Sabi niya at lumayo samin.

Ngumiti ako kay Eiram ng bahagya.

"Trix, Let me explain. Please." Sabi niya at bahagyang lumapit sakin tsaka tatangkaing hawakan ako kaya umatras ako at nagmustra sa kamay kong wag.

"No need. Nakita ko lahat." Sabi ko habang nagpipigil ng luha.

"Please, Trix." Magmamakaawa niya tsaka ko nakitang tumulo ang luha niya.

"You cheated?" Seryosong tanong ko kaya nanahimik siya.

Bahagya naman akong natawa at humarap sa kanya. Wag kang tutulong luha ka! Ayaw kong maging weak sa harap niya! Tangina.

"Well, I did worse." Mapait kong sabi kaya nagulat siya.

"Ano yun?" Crack na boses niya, paiyak na.

"I trusted you...." Mabagal na sabi ko kaya yumuko siya. Ano? Wala siyang gagawin? Tangina! Nageexpect ka pa?

Aalis na sana ako pero pinigilan niya ako kaya marahas na tinanggal ang kapit niya sa wrist ko.

"Don't touch me! We're done." Galit na sabi ko pero pinigilan niya ako.

"No....No...No...... I love you, Trix. Nangako ka na hindi mo ko iiwan... No. I love you.." pagmamakaawa niya sakin habang hawak niya ang kamay ko nasa muka niya.

Bago pa tumulo ang luha ko. Tinanggal ko na ang kamay ko sa kanya.

"Yun na nga eh, nangako ako pero mabilis yung mapapako ng dahil sayo. Sorry. But we're done."

Pagkatapos kong sabihjn yun, umalis na kaagad ako baka kasi hindi ko kayanin ang mga nalaman ko at nakita ko. Tangina, Bea! Ang sakit.

Habang naglalakad ako papuntang field, may bigla nalang humigit sakin at bahagya akong niyakap.

"Cry."

Pagkatapos sabihin ni Ken ang salitang yun, hindi ko na napigilan at umiyak na talaga ako sa bisig niya. Humagulgol na ako kahit nasa harap ko siya at yakap niya ako. Hindi ko kinakaya ang lahat.

Bakit? Kung kelan naman nakaalala ako eh! Lord! Bakit ba!! Mahal ko eh, mahal ko! Tangina naman!

"So, you okay now?"

Nanadito kami sa likod ng building dahil dito niya ako dinala. Pagkatapos kasi ng pagiyak ko sa kanya, dito niya ako dinala. Nanahimik lang ako sa buong oras na nandito kami.

Tapos yung tanong niya pa.

Napayuko tuloy ako dahil naramdaman kong tumulo na naman ang luha ko. Alam kong naririnig niya ang hikbi ko pero hinayaan niya lang ako.

"Ken, bakit siya ganon? Akala ko ba mahal niya ako? Bakit niya ako niloko? Kung kelan nakaalala niya ako tsaka siya nagkaganon? Sabi niya mahal niya ako, kasama ba sa pagmamahal niya ang saktan ako? Mahal ko siya eh. Ang daya naman! Wala naman akong kalaban laban sa ginagawa niya. Dahil ba alam niyang hindi ko kayang gawin? Ang tanga ko naman, nakita ko na nga sa harapan ko nanatili pa ako dun! Bobo!" Naiyak na maktol ko kay Ken pero nanahimik siya.

Ang sakit! Akala ko, okay na! Wala nang problema pero bakit may ganito? Fiancé niya pa si Angel na kapangalan ko pa! Ano yung I love you Trix not for now but for always?

"Maybe he has a reason for that." Tipid na sabi niya akya napatingin ako sa kanya.

"So, you knew?" Seryosong tanong ko pero umiling siya kaya nabawasan ang kaba ko.

"Yesterday. I saw him near at starbucks, I thought you were with him but I saw the woman get in his car. I was even more confused because you didn't see him but he saw you. In the evening, I talked to him and he said, that's his fiancé. I punched him because I think of you but he said he would fix it so I won't tell you. But I was even angrier when you saw them earlier and I saw you hurt because he did nothing. He's a fool! Stupid! If I were him, I wouldn't hurt you." Paliwanag niya.

Nanatili naman akong nakatingin sa kanya kaya napatingin siya sakin. Napatitig siya sakin tsaka pilit na ngumiti.

"I wish you would look at me the way you looked at him." Sabi niya kaya napatitig na naman ako sa kanya.

"But I don't want people to force me just to love me. I am just ready to be her friend so that when she is hurt, I am here to comfort her. That's how I love. Even if it hurts me, as long as she is happy. I'm fine." Dagdag niya.

Nanatili naman akong nakatingin sa kanya kaya nakita ko siyang natawa.

"But if you are hurting now, can you please not show me, because I am the one who is hurting. I don't want you to be hurt, especially since he did it because maybe if you don't want to and if you want, I'll take you from him."

"Ken..." Tanging nasabi ko. Wala akong masabi sa sinasabi niya.

"But because, you love him so I have no right to fight. Whatever I try you to love me if you don't really like, I lose. What else can be done there? None. I lost even before. It's funny that I won everything but why when it comes to you? I always lose. Maybe that's how it is when you have no fight from the beginning."

Ano bang sasabihin ko sayo? Nalilito ako, Ken! Shit!

Diba ako yung nasasaktan kay Eiram pero bakit nasasaktan din ako sa kanya? Nahihiya ako sa di ko malamang dahilan.

"I love you, he loves you, you love him. HAHAHA .. Pity me but it's okay, as long as I see you happy. I'm fine." Sabi niya pa at tumayo na.

Tumingin siya sakin at ngumiti. Aalis na sana siya pero pinigilan ko siya at mahigpit na niyakap.

"I hope I only loved you and not him."