The Undestined Love

Chapter 37

I groaned when my phone vibrated, Iminulat ko ang isa kong mata para tingnan ang relo ko.

Damn it!

Napabulalas ako ng bangon nang makitang magkayakap kami ni Kenzo. "What the hell.." I whispered, Pangalawant beses na itong nangyari sa amin, Bakit hindi ko namamalayan ang sarili kong yumayakap na sa kaniya?

I looked at my phone, Its Trevor. "Yes?" I answered. I take a look at Kenzo for a few seconds, mahimbing parin ang tulog nito.

"kanina pa ako tumatawag, Xyrene Louisse." Seryoso niyang tugon, Agad ko namang tiningnan ang phone ko. Tama nga siya.

29 missed calls from Trevor.

Gosh, Nahilot ko ang sentido ko. "I'm sorry, napasarap kasi ang tulog ko." Dahil siya ang katabi ko, I almost added.

Ang totoo niyan ay pagkatapos kong marinig ang mga sinabi ni Kenzo ay kinuwentuhan niya pa ako tungkol sa samahan nila ni Daddy noong buhay pa ito.

"Wait, Lola is calling me." Pagpaalam ni Trevor sa kabilang linya.

"Okay." I countered, Napapikit naman ako at Inalala ang mga pangyayari kagabi.

"Nakilala ko ang Daddy mo noong nagsisismula pa lamang nilang gawin ang resort nina Raine." Pagsisimula ni Kenzo habang nakatitig sa puntod ni Daddy. "Muntikan na akong mahulugan ng malaking kahoy noon pero Iniligtas niya ako kaya sa halip na ako ang natamaan ay paa niya ang natamaan, Takot na takot ako noon pero pilit siyang ngumiti para lang ipakitang ayos lamang siya."

Napangiti naman ako. "Ganoon nga si Daddy kahit anong problem niya ay itatago niya yon sa amin wag lang kaming madamay." I said and took a bite of sandwich.

"Pagkatapos ng araw na iyon ay lagi ko siyang dinadalhan ng bibingka na itinitinda ni nanay hanggang sa nagustuhan niya iyon at pumunta siya sa amin para bumili pa kaso noong nadala ko na siya sa amin nagalit si nanay." Natatawa niyang tugon bagaman halatang peke iyon.

"Alam ko ba kung bakit nagalit?" I asked.

Umiling siya. "Hindi pero nang araw ring iyon ay nagusap sila kaya pinaalis muna ako ni nanay.."

"Saan ka pumunta?"

He looked at me with a tears on his eyes. "H-Hindi ako umalis, Nagtago ako at palihim na nakinig sa kanila. Bata pa lamang ako noon kaya wala akong masyadong naiintindihan pero isang bagay lang ang malinaw sa akin noon na narinig ko." He closed his eyes.

I hold his hand when I saw him crying, Mahigpit ko iyong hinawakan hanggang sa Iminulat niya ang mga mata niya at sa akin tumama ang mga tingin niya.

"N-Nalaman ko na buhay ang tatay ko pero nanatili akong tahimik.." He whispered. "Pero hindi ko nalabanan ang sarili ko, Ayokong sawayin si nanay pero gusto kong makilala ang tatay ko kaya nagpatulong ako sa Daddy mo." He said, Lumingon naman ulit siya sa puntod nila Daddy.

"Shh Stop cyring.." I hugged him, Umiyak naman siya roon sa balikat ko.

Kung ganoon, Tama ang sinabi sa akin ng chef na iyon. Buhay ang tatay ni Kenzo.

"I will help you, Hahanapin natin ang tatay mo." Pag alo ko sa kaniya, Nagulat naman ako ng bigla siyang bumitaw sa yakap ko, Agad niyang pinunasan ang mga luha ko at seryosong tiningnan ang mga mata ko.